به یاد یوسف های ملت ایران – اشرف بروجردی*
این وعده خداوند است که در پی هر سختی آسانی و 26 مردادماه برای ما زمانی است تا این وعدهی الهی را یک بار دیگر به خودمان یادآوری کنیم و مطئن باشیم که در پی سختی‌ها و مشقات زمانه گشایش نیز خواهد آمد
27 سال پیش در چنین روزی نخستین گروه از آزادگان پس از تحمل مشقت سال ها اسارت به وطن بازگشتند. هزاران یوسف گمگشدهی ملت ایران، به آغوش خانواده‌های خود بازگشتند.
شاید نسل جوانی که آن روزها را به خاطر ندارند، تنها چیزی که از آن دوران شنیده باشند، حماسه و تلاش، ایثار و شهادت و غرور باشد. هشت سال دفاع مقدس، سراسر حماسه ایثار ملت ایران بود. هشت سال دفاع مقدس نمایش غرور مردمی بود که به انقلاب تازه به ثمر نشسته خود ایمان داشتند. دوره هشت ساله دفاع، صحنه فداکاری، رشادت و از خودگذشتگی در راه عقیده بود. خون شهیدان، درد جانبازان و صبر آزادگان همه زیبایی آفرین بود. با این وجود باید به خودمان یادآوری کنیم که این همه زیبایی به معنای زیبایی جنگ نبود. جنگ به خودی خود هیچگاه زیبا نیست. جنگ یعنی دوری، یعنی خشونت و یعنی پیروزی عصبیت بر منطق.
اگرچه جنگ در دوره ای و زمانی ناگزیر بود، اما باید بکوشیم تا این ناگزیری هرگز تکرار نشود. باید به یاد بیاوریم 26 مرداد 1369 زمانی که در گوشه و کنار این سرزمین بسیاری از پدرمان و مادران ایرانی فرزندانشان، بسیاری از زنان و دختران ایران، پدران و همسرانشان را که از پی سال ها اسارت به وطن برگشته بودند در آغوش می کشیدند، بودند چشمان گریان و نگران بسیاری دیگر که به جاده‌ها خشک شد و غم و رنجی شد که هرگز التیام نیافت.
این روزها که امنیت هست، آرامش هست و دست دشمن از میهن کوتاه است، باید بکوشیم که تدبیر و امید نمیرد که مرگ تدبیر و علانیت نتیجه اش چیزی جز پرتگاه نیست. ایثار و شهادت و حماسه زمانی زیباست که از روی عقلانیت باشد.
سالروز بازگشت آزادگان عزیز را به کشور ارج می نهم و از صمیم قلب از خداوند متعال می‌خواهم که سایه جنگ و خشونت را برای همیشه از سر این سرزمین کوتاه کند.
