بزودی انسان بزرگسال می تواند دندان دربیاورد
انسان پس از اینکه بزرگ شد، دیگر نمیتواند دندان درآورده و اگر دندان آسیب ببیند باید به سراغ یک دندان مصنوعی برود. چه خوب میشد یک انسان میتوانست در صورت از دست دادن دندانش، مجدد دندان درمیآورد، حتی در بزرگسالی.
بازتاب-برخی از کوسهها هر چند هفته یک بار یک سری دندان جدید در میآورند، در حالی که تمساحها میتوانند در طول عمر طولانی خود هزاران دندان دربیاورند. با این حال، توانایی جایگزینی بیپایان دندان چیزی است که ما و تقریباً همه پستانداران دیگر از آن دور هستیم. زمانی که 32 دندان “بزرگسال” ما رشد میکنند، باید تا پایان عمر به آنها بسنده کنیم.
اکنون، یک تیم از دانشمندان ژاپنی قرار است دارویی آزمایشی را تست کنند که به انسان اجازه میدهد دندانهای کاملاً جدید درآورند. یک کارآزمایی بالینی که برای جولای 2024 برنامهریزی شده، در ابتدا برای شرکت کنندگان مبتلا به آژنزیس دندان، یک بیماری ژنتیکی که منجر به از دست دادن دندان میشود، خواهد بود، اما دانشمندان نظر دارند که این درمان را تا سال 2030 برای استفاده عمومی در دسترس قرار دهند.
ایده رشد دندانهای جدید رویای هر دندانپزشکی است. کاتسو تاکاهاشی، محقق اصلی و رئیس بخش دندانپزشکی و جراحی دهان در بیمارستان موسسه تحقیقات پزشکی کیتانو در اوزاکا بیان داشت:
“من از زمانی که دانشجوی کارشناسی ارشد بودم، روی این پروژه کار میکردم. مطمئن بودم که میتوانم این کار را انجام دهم. قطعا این امر اتفاق میافتد.»
در یک مطالعه قبلی، محققان بر روی یک آنتی بادی برای ژن 1 مرتبط با حساسیت رحم (USAG-1) قرار گرفتند که میتواند رشد دندان جدید را در موشهای مبتلا به رویش دندان تحریک کند. اساساً، دانشمندان دریافتند که USAG-1 با سایر پروتئینها برای سرکوب رشد دندان تعامل دارد. مسدود کردن این تعامل میتواند منجر به سیگنالینگ پروتئین مورفوژنتیک استخوان (BMP) شود که موجب رشد دندان جدید میگردد.
پس از آزمایشهای موشها در سال 2018، آزمایشهایی با موشها موفقیت مشابهی در رشد دندانهای جدید داشت. حیوانات هفتمین دندان جلویی را رشد دادند که به شکل و آرایش موجودات هم ژن آنها بود.
تاکاهاشی افزود:
امیدواریم بتوانیم راه را برای استفاده بالینی این دارو هموار کنیم.
سالهاست که دانشمندان تلاش میکنند تا رمز بیان ژنتیکی را شکسته، بیانی که حیواناتی مانند کوسهها را قادر میسازد به طور مداوم دندان دربیاورند، در کنار سایر تحقیقات تجربی، اما تجربه آن برای کاربردهای انسانی مشخص نشد.