برخی نشریات که حرفی برای گفتن ندارند باید با آنها برخورد شود و بهتر است تعطیل شوند!
امروزه با پیشرفت روز افزون تکنولوژی و فناوری اطلاعات، شیوه های جدید و متنوعی در زمینه اطلاع رسانی نیز به وجود امده است. تا دو دهه قبل مردم فقط از طریق نشریات و یا تلویزیون از اخبار اطلاع می یافتند اما با ظهور اینترنت و فضای مجازی، وب سایت و شبکه های اجتماعی هم وارد این عرصه شدند.
به گزارش بازتاب؛طی چند سال اخیر هم که شبکه های اجتماعی مانند تلگرام، واتساب، وایبر و … توسعه بیشتری داشته، بیشتر مردم اخبار و اطلاعات مورد نیاز خود را از طریق این شبکه های اجتماعی بدست می آورند.
در این شرایط همیشه این پرسش در بین مخاطبین و اصحاب رسانه مطرح می شود که با گسترش شبکه های اجتماعی، و کاهش بسیار شدید خوانندگان نشریات کاغذی( اعم از روزنامه ها، مجلات و غیره)،آنها باید چه تدبیر و سیاستی را در امر اطلاع رسانی و رسالت خبری خود پیش بگیرند تا از قافله شبکه های مجازی عقب نمانند؟
هزینه های بالای انتشار نشریه از تحریریه گرفته تا چاپ و توزیع باعث شده برخی از نشریات توان رقابت با نشریات مجازی را نداشته باشند و خودبخود از گردونه رقابت خارج شوند .
از سوی دیگر تعداد زیادی از این نشریات به لحاظ وابستگی خود از تسهیلات و امکانات دولتی و نهاد های وابسته استفاده می کنند که در صورت نداشتن اثربخشی لازم در شرایط کنونی، بخشی زیادی از هزینه بیت المال از طریق آنها به هدر خواهد رفت.
در همین راستا سید حمایت میرزاده، نماینده مردم اردبیل و سخنگوی کمیسیون آموزش با بیان اینکه اگر بپذیریم یکی از ارکان دموکراسی، مطبوعات است به اهمیت مساله و ارزش آن بیشتر پی می بریم، اظهار داشت: کسانی که در این حوزه وارد شده اند باید بدانند که پا به عرصه ای گذاشته اند که در این فضای با اذهان و افکار، اندیشه و فرهنگ مردم سر و کار دارند و اگر علم و فکرشان را در خدمت نانشان قرار دهند، این خطر و آفت بزرگی برای چنین عرصه ای است.
وی در ادامه افزود: یعنی اگر مطبوعات صرفا به این خاطر منتشر شوند که برای یک عده ای شغل ایجاد شود و یا به این دلیل منتشر شوند که منبع درآمدی باشد، این اولین خطر ایجاد چنین نشریه ای است.
میرزاده همچنین تصریح کرد: کسانی باید وارد این عرصه بشوند که به این فضا عشق می ورزند و دغدغه های آن را دارند و درد مردم را می دانند و برای درمان آن به دنبال راهکاری هستند و از آن طرف هم به فکر ارتقاء فرهنگ جامعه هستند.
وی با تاکید بر اینکه قطعا برخی مواقع سکوت بهتر است و لزومی ندارد اگر حرفی برای گفتن نداریم بنویسیم، گفت: اتفاقا اگر چیزی برای نوشتن نداریم، ننویسیم ارزش ما بیشتر است و حتما لازم نیست روزنامه باشد، بلکه این می تواند شامل ماهنامه، هفته نامه و یا فصلنامه و هر نشریه دیگری باشد.
نماینده مردم اردبیل خاطرنشان کرد: لذا کسانی که وارد این عرصه شده اند، اگر برای هر روز حرفی برای گفتن ندارند، اول خودشان را خراب می کنند و سپس یک خیانت تاریخی به این مجموعه می کنند زیرا شاید بزرگانی که زندگی شان را در این راه فنا کرده اند و عمرشان و جوانی شان را در این حوزه گذاشته اند تا به ارتقاء فرهنگ جامعه کمک کنند، ممکن است به آنها هم آسیب برسانند و آنها را هم خراب کنند.
وی با بیان اینکه در چنین شرایطی ممکن است خشک و تر با هم بسوزند گفت: ممکن است در جامعه چنین احساس شود که اینها کسانی هستند که برای آنکه آگهی بزنند و از آن کسب درآمد کنند، نشریه ای را منتشر می کنند و یا اینها کسانی هستند که در عرصه سیاسی به دنبال هدف خاصی هستند لذا مجموعا ضمن آنکه رسانه ها و نشریات رکن دموکراسی هستند و لازم است که وجود داشته باشند و این بسیار حائز اهمیت هستند و چیزی هم نمی تواند جای رسانه های مکتوب را بگیرد و می تواند همیشه ماندگاری خود را حفظ کند اما این جایگاه به شرطی است که در خدمت ارتقای فرهنگ باشد نه آنکه صرفا هدف انتشار آن به هر قیمتی باشد.
سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس با تاکید بر اینکه اگر نشریاتی هدفی غیر از ارتقای فرهنگ جامعه داشته باشند، باید با آنها برخورد شود، متذکر شد: کمیسیون فرهنگی مجلس هم می تواند در این خصوص نقش نظارتی خود را ایفا کند. البته سازمان ها و وزارتخانه هایی که اصولا بخشی از وظیفه شان نقش نظارتی است نیز باید این مساله را جدی بگیرند که آسیب فرهنگی به جامعه وارد نگردد.
