بذل و بخشش مدیرعامل ایران خودرو از جیب شخصی یا مردم/انتصاب فرد نزدیک به مدیرعامل در 4 شرکت تابعه/ سکوت وزیر صنعت در مقابل عملکرد ایران خودرو
در حالی که این روزها عموم مردم به ویژه طبقات متوسط و ضعیف جامعه از افزایش قیمت ها رنج می برند، برخی از مدیران ارشد خودروسازی در سایه غفلت یا مماشات مسئولان وزارت صنعت و دستگاه های نظارتی سال ها در چندین شرکت زیرمجموعه خودروسازی عضو هیئت مدیره می باشند. یکی از این افراد که رابطه بسیار نزدیکی با مدیرعامل ایران خودرو دارد،”حسین نجاری” است.
طبق اسناد رسمی وی در حال حاضر در ۴ شرکت زیرمجموعه ایران خودرو عضو هیئت مدیره است:
۱- مدیرعامل شرکت”طراحی مهندسی و تامین قطعات ایران خودرو”
2- رئیس هیئت مدیره شرکت”قطعات اتومبیل ایران”
3- نائب رئیس هیئت مدیره شرکت”تهیه و توزیع قطعات و لوازم یدکی ایران خودرو”
4- رئیس هیئت مدیره شرکت”ایران خودرو فارس”
برهیچ کس پوشیده نیست که هزینه دستمزد، حق جلسه، پاداش و مزایای برای اعضای هیئت مدیره شرکت های تابعه خودروسازی، از جمله موضوعاتی است که بر قیمت خودرو اثرگذار است. هرچند که وزیر محترم صنعت معتقدند گرانی خودرو در اختیار خودروسازان نیست ولی سوال اصلی این است که انتصاب یک نفر در چندین شرکت براساس کدام منطق مدیریتی و علمی است؟
چرا مردم باید هزینه حقوق و دستمزدهای چندباره اعضای هیئت مدیره شرکت های خودروسازی را بدهند که بخشی از سهام آن متعلق به دولت است و مدیریت آن به طور کامل تحت سیطره دولت است؟ علت انفعال وزیر صنعت در خصوص عملکرد ایران خودرو چیست؟ چرا وزیر صنعت در بدو وزارت خود قاطعانه مدیریت سایپا را تغییر می دهد ولی در خصوص ایران خودرو سکوت کرده است؟
چرا اینگونه موارد توسط مجلس سوال نمیشود؟
هرکدام از اعضای هیات مدیره بیش از صد میلیون پاداش میگیرند که در چهار شرکت میشود چهار صد میلیون تومان و ماهیانه میشود حدود ۳۵ میلیون تومان فقط درامد از عضویت در هیات مدیره
علی برکت الله
از ابتدای پیروزی انقلاب، سرنوشت و مدیریت شرکت های خودروسازی بدست افرادی بی لیاقت که بکلی از دانش صنعت خودروسازی و لوازم آن بی بهره بوده اند، افتاده که خروجی مدیریت (بخوانید حکمفرمانی) آنها ارابه های مرگی است که برابر با قیمت خودروهای تراز اول اروپائی و آمریکائی به مردم مظلوم ایران تحمیل میکنند. و صد البته که هیچیک از مسئولان مملکت از صدر تا به ذیل در فکر مردم نیستند و نخواهند بود. چگونه دولت که سهامدار عمده شرکت های خودروسازی است، از این درآمد گزاف و شگرف و البته شگفت باد آورده چشم پوش بکند!؟ وقتی که اجازه ورود خودروهای باکیفیت اروپائی و ژاپنی را به کشور نمیدهند، وقتی که سازندگان ارابه های مرگ، فقط بفکر سود هرچه بیشتر از تولیدات تابوت های خویش باشند، وقتی که افزایش کیفیت آخرین موضوعی است که شبه مدیران خودروسازی ایران، بخواهند به آن فکر بکنند، و در نهایت وقتی ما مردم برای خرید ارابه های مرگی که عاقبت تابوت های مان خواهند بود، با آن قیمت های نجومی و کهکشانی، سر و دست می شکنیم ، خروجی مدیریت آقایان همین است که هست. امیدوارم شبه مدیران کارخانجات مثلا” خودروسازی داخلی، روز خوش نبینند.