با خودکار ایرانی می نویسم: «هموطن کالای ایرانی بخر»

تولید سال های طولانی با مشکلات متعددی روبرو شده است. موانع کسب و کار بیشمارند و تولید کنندگان خواستار حمایتند. حمایتی که جلوگیری از واردات کالاهای مصرفی تا برداشتن قوانین دست و پاگیر را در بر می گیرد.

مدت هاست با خودکاری می نویسم، اما فکر می کردم این هم یکی از کالاهایی است که از دیگر کشورها وارد می شود و سپس با برچسب «ایرانی» در بازار داخلی به فروش می رسد.
به سایت اینترنتی این محصول مراجعه کردم و با شماره تلفنی که اعلام شده بود، با یکی از مسئولان آن گفت و گو کردم.
پس از مکالمه، متوجه شدم این خودکار در ایران تولید می شود و کارخانه آن در شهرک صنعتی فیروزکوه واقع است. برای مصاحبه، زمانی مشخص شد و در یکی از روزهای شهریور به دیدار مدیرعامل شرکت تولیدکننده این کالای ایرانی رفتم.
کارخانه خودکار کیان از سال 1388 کار خود را آغاز کرده است و از سال 1393 که سایه تحریم ها بتدریج برداشته شد، توانست در 2.5 سال گذشته تولید خود را 6 برابر کند.
تحریم ها و رکود، این تولیدکننده را مانند سایر تولیدکنندگان با مشکلات متعددی روبرو کرد اما اکنون اوضاع رو به بهبود است.
این تولیدکننده نیز مانند صدها و شاید هزاران تولیدکننده داخلی اصرار دارد دولت قوانین دست و پاگیر را حذف و مالیات بر تولید را تعدیل کند تا کالای ساخت داخل بتواند با مشابه وارداتی و خارجی رقابت کند و در نهایت از دولت می خواهد که جلو واردات بی رویه کالا را بگیرد.
برای مصاحبه به دفتر کارخانه در تهران رفتم و ساعتی با «وحید شجاعی نیا» مدیر عامل این کارخانه به گفت و گو نشستم.
گفت و گویی که در عین شادی از تولید ملی ، نگرانی هایی را هم به همراه داشت؛ نگرانی از روزهای آینده که اگر تولید حمایت نشود چه بسا تولید کنندگانی که امروز در عرصه فعالیت باقی مانده اند، ناامید شوند و ترجیح دهند عطای «حس خوب تولید» را به لقایش ببخشند و کارخانه را بفروشند و پول خود را نظیر بسیاری دیگر در بانک بگذارند و از سود ثابت و مطمئن برخوردار شوند.
امروز بیش از هر روز دیگر پی بردم که صنعتگر و سرمایه گذار به امنیت نیاز دارد و بیش از هر چیز از تنش های سیاسی که می تواند تولید را خدشه دار کند، می هراسد.
و دولت تدبیرو امید..اگر تدبیری برای حمایت از تولید کند می تواند ریشه های امید را در جامعه آبیاری کند.
گفت و گوی زیر ماحصل یک ساعت مصاحبه حضوری با مدیر عامل کارخانه کیان است.

کار خود را از چه زمانی شروع کردید؟
شجاعی نیا: شرکت قلم خودکار صفا کار خود را از سال 1388 آغاز کرد. این مجموعه با هدف تولید نوشت افزار تاسیس شد.
ابتدا این مجموعه کار خود را با خودکار بیک شروع کرده بود اما از سال 1388 تحت گروه صنعتی صفا کار فعالیت اش را آغاز کرد.
تا سال 1391 خودکار بیک را تولید می کردیم اما از سال 1392 برنامه ریزی برای تولید یک خودکار جدید را شروع کردیم.
پس از بررسی های اولیه، خطوط تولید را از کره و تایوان وارد کردیم و از سال 1393 تولید خودکار را به نام کیان آغاز کردیم.
تولید در اوج تحریم ها شروع شد و مشکلات بسیاری داشتیم؛ زیرا یک تولید (خودکار بیک) را متوقف و تولید دیگری را شروع کرده بودیم.

آیا تولید برند ایرانی در میان اینهمه واردات کالای خارجی دشوار نبود؟
شجاعی نیا: بسیار دشوار بود و همواره این دلهره وجود داشت که شاید نتوانیم موفق شویم.
بسیاری از مردم به خرید کالای ایرانی اطمینان نمی کنند.

 تولید را با چه میزان سرمایه شروع کردید؟
شجاعی نیا: در ابتدا ماهانه 800هزار تا یک میلیون خودکار تولید می کردیم اما بتدریج تولید را افزایش دادیم و امروز به 6میلیون خودکار در ماه رسیده ایم.
این میزان تولید را در 2.5 سال به دست آوردیم؛ به طوری که تولید در این مدت 6برابر شد.

هزینه تولید خودکار برای شما چه میزان است؟
شجاعی نیا: هزینه تولید در کشورهایی همچون چین و هند نسبت به ایران با توجه به اینکه مسیر صادراتی را هم طی می کنند، ارزان تر است.
قیمت فروش هر عدد خودکار کیان در بازار حدود 327تومان است در صورتی که خودکار های وارداتی چینی تا زیر 250 تومان به وفور یافت می شود.
خودکار کیان بین 600 تا یک هزار تومان و خودکار وارداتی بین 500 تا 1500 تومان در فروشگاه ها به دست مصرف کننده می رسد.

آیا توان تولید بیشتر را دارید؟
شجاعی نیا: هنوز خودکار کیان در ایران برای بسیاری از مصرف کننده ها شناخته شده نیست و باید حجم تولید را افزایش دهیم.
برای شناخت بیشتر، این کالا را در مراکز فرهنگی، اداره ها و دیگر نهادها تبلیغ کردیم اما هنوز باید بیشتر برای شناساندن این کالا فعالیت کنیم.

آیا همه اجزای این کالا در ایران ساخته می شود؟
شجاعی نیا: هنوز نمی توانیم جوهر خودکار را در ایران تولید کنیم. دانشگاه ها برای تولید مرکب تلاش زیادی می کنند. جوهر خودکار فرمولاسیون مخصوص خود را دارد برای همین هنوز جوهر را وارد می کنیم.
نوک قلم خودکار نیز از آلیاژ تنگستن است و در ایران تولید نمی شود. انحصار ساخت این بخش در اختیار اروپاست.

صادرات دارید؟
شجاعی نیا: بله. به کشورهای همجوارنظیر عراق، افغانستان و کشورهای آسیای میانه همچون ارمنستان،تاجیکستان، ترکمنستان و جمهوری آذربایجان صادرات داریم.
به طور کلی 10درصد تولیدات داخلی، صادر می شود اما هدف نخست ما پوشش کامل بازار داخلی و سپس صادرات است.
صادرات را با هدف تحقق اقتصاد مقاومتی دنبال می کنیم.

 موانع تولید را به عنوان یک تولید کننده چه می بینید؟
شجاعی نیا: مهمترین مشکل برای یک تولید کننده داخلی ورود بی رویه کالای مشابه خارجی است. چنین رویه ای تولید کننده داخلی را با مشکلات متعددی مواجه می کند. به طور معمول هزینه تولید کالای مشابه که در دیگر کشورها تولید می شود کمتر از تولید در ایران است بنابراین برای ما رقابت بسیار دشوار می شود.
دومین مشکل ما در زمینه مالیات (ارزش افزوده) و بیمه است. پرداخت مالیات بالا برای تولید کار ما را با مشکل مواجه می کند. شاید به دلیل مالیات سنگین است که سود تولید به حداقل می رسد.
تردیدی نیست، در چنین شرایطی فقط برای اینکه خود را حفظ کنیم مجبوریم سود خود را به حداقل کاهش دهیم.
توان تولید ما خیلی بالا است. اگر حمایت شویم می توانیم تولید خود را افزایش دهیم.
کارخانه کیان با وجود دشواری های بسیار توانست سرپای خود بایستد. زمان تحریم ها کار خود را شروع کردیم و در همان دوره تولید خود را 6برابر کردیم.
اما هیچ شکی نیست که برای حمایت از تولید داخل باید مالیات بر تولید کاهش یابد.

چه میزان اشتغالزایی دارید؟
شجاعی نیا: کارخانه قلم خودکار صفا زیر مجموعه گروه صنعتی صفاست که 10تا12 شرکت بزرگ تولیدی دارد. ما کار خود را با 17 نفر شروع کردیم و امروز خوشحالم که 35 نفر کارگر داریم.
کارخانه در شهرک صنعتی فیروز کوه قرار داردو تولید خودکار برای مسائل زیست محیطی به لحاظ آلایندگی هیچ مشکلی ایجاد نمی کند؛ به عبارتی بی دردسرترین مرکز صنعتی است.

برنامه ای برای توسعه کارخانه دارید؟
شجاعی نیا: بله امروز امیدوارتر و پرتوانتر از گذشته هستیم و در شرف آغاز تولید ماژیک و مداد با برند کیان قرار داریم.

**فرهنگ سازی برای حمایت از تولید ملی
به گزارش ایرنا، فرهنگ سازی باید از دوران دبستان و شاید پیش از آن هم در خانواده انجام شود. رسانه ها بتنهایی کافی نیستند. فرهنگ مسئله مدت داری است. ممکن است بتوانیم زیر ساخت های اقتصادی را تغییر دهیم اما کار فرهنگی دشوار است و نیاز به سال های طولانی دارد.
کشور ترکیه همسایه ایران است؛ نه نفت دارد و نه گاز اما تولید بومی دارد و با آن توانسته است اقتصاد این کشور را تعالی بخشد.
اتکای ترکیه به کار و تلاش است؛ زیرا دولت این کشور ماهیت وجودی خود را به تولید و تولیدکننده می داند. تولید ثروت توسط تولید کنندگان توانست ترکیه را به یکی از اقتصادهای توانمند تبدیل کند.
متاسفانه در ایران اتکای ما هنوز به فروش نفت و گاز است. این ذهنیت وجود دارد هرجا دچار مشکلی شدیم می توانیم با فروش نفت کسری را جبران کنیم. به واقع با فروش نفت روی مشکلات پوشش می گذاریم.
تا زمانی که صنعتگر و کارآفرین در کشور ارج و قرب خود را پیدا نکند نمی توانیم در اقتصاد حرفی برای زدن داشته باشیم.
اقتصادی که تنها متکی به درآمدهای منابع طبیعی باشد جایگاهی در اقتصاد دنیا نخواهد یافت.
به دلیل سوخت ارزان، کمتر صرفه جویی می کنیم. خانه هایی که می سازیم استاندارد نیست. هدر رفت حرارتی داریم و بهیچ وجه به این مهم توجه نمی کنیم.
چه بسیار خانه هایی که هنوز مصالح خوبی دارند اما یک شبه آنها را فرو می ریزیم و به بهانه ساختمان ها و برج های چند طبقه ثروت ملی را نادیده می گیریم.
در ترکیه نمای بیشتر خانه ها سیمانی است زیرا آنها به ارزش سنگ های معدنی پی برده اند، اما در ایران حتی در مناطق کم رونق یافته ساختمان ها را با سنگ های گرانقیمت پوشانده اند.
فرهنگ مصرف گرایی بدترین آفت اقتصادی است. قدر هر چیز را باید بدانیم و این، فقط با آموزش ایجاد می شود.
پس از یک ساعت از دفتر کارخانه بیرون آمدم.
هیچ احساسی برای یک ایرانی بالاتر از غرور تولید ملی نیست… اگر ایرانی باشی، اگر قلبت برای ایران بتپد و اگر به آینده خانه پدری بیندیشی.
خودکار کیان را از جیب بیرون آوردم و روی صفحه کاغذی که باید گزارش را روی آن تنظیم کنم، نوشتم: «هموطن کالای ایرانی بخر.»