این دیوار فوتبال تا ثریا کج می‌رود
باشگاه ها و هواداران فوتبال در ایران هوادار اجرای عدالت هستند به شرط اینکه در مورد تیم‌های دیگر اجرا شود!
احسان محمدی- آراء کمیته انضباطی در مورد شهرآورد تهران با واکنش تند دو تیم همراه شده است. هواداران پرسپولیس و استقلال هرکدام با اطمینان کامل می‌گویند این آرا با نفوذ رقیب برای نابودی تیم آنها صادر شده است. تیم آنها مظلوم واقع شده، نقره داغ شده‌اند، احکام ظالمانه است و … سرسوزنی هم کوتاه نمی‌آیند. در چنین فضایی حرف زدن در مورد این آرا جز ناسزا و توهین شنیدن بازخوردی دارد؟
مدتهاست فضای فوتبال ایران را هواداران مجازی سر و شکل می‌دهند. آنها که ادعا می‌کنند تیم‌های محبوب‌شان بالای 40 میلیون هوادار دارند اما ورزشگاه‌ها جز برای چند بازی محدود معمولاً خالی است. این مجازی‌های پرهیاهو حتی در عزل و نصب مدیرعامل، خرید و فروش بازیکن و اخراج و به کارگیری مربی تاثیرگذار هستند. آنها گرچه شاید مجازی باشند اما عملکرد و تاثیرشان واقعی است و به نظر می‌رسد هر روز حرف‌شنوی از آنها بیشتر می شود و هرکس هرجا می‌خواهد حرفی بزند اول مزمزه می‌کند که واکنش احتمالی هواداران مجازی چطور خواهد بود؟ برایش هورا می‌کشند یا تکه‌تکه‌اش می‌کنند؟
عصرایران؛در چنین فضایی به نظر می‌رسد حتی کمیته‌انضباطی هم تحت‌تاثیر این فضا قرار گرفته و برای کاستن از بار حملات، تلاش کرده به صورت مساوی دو طرف را جریمه کند. نوعی کدخدامنشی برای ایستادن در میانه. به تعبیری «ظلم بالسویه عدل است». فارغ از اینکه می‌شود به آراء کمیته انضباطی به صورت موردی پرداخت و آن را نقد کرد یک نکته کلیدی وجود دارد و آن هم حمایت باشگاه‌ها از بازیکنان خطاکار و ترویج خطاکاری است.
این دیوار فوتبال تا ثریا کج می‌رود
این ماجرا خاص پرسپولیس و استقلال نیست. حتی وقتی سعید آقایی بازیکن سپاهان با انتشار یک عکس که می‌داند هواداران تیم رقیب را می آزارد، از سوی کمیته انضباطی محروم می‌شود، باشگاه سپاهان در بیانیه‌ای چنان از او دفاع می‌کند و به کمیته انضباطی می‌تازد انگار آقایی قهرمان سلحشوری است که مورد ظلم قرار گرفته! این اتفاق فصل پیش در مورد علیرضا بیرانوند، شجاع خلیل زاده و سیدجلال حسینی در پرسپولیس هم رخ داد.
هرگاه این سه بازیکن با اعتراض و حاشیه‌سازی، فوتبال را به جنجال کشیدند و کارت گرفتند یا محروم شدند، باشگاه پرسپولیس به جای اینکه خود با آنها برخورد کند و یادشان بیاورد که طبق قرارداد موظف هستند که به باشگاه خدمت کنند و رفتارهایی از این دست که منجر به محرومیت می‌شود خسارت‌بار است، از آنها دفاع می‌کرد و داوران و کمیته انضباطی را به سوگیری و توطئه علیه تیم متهم می‌کرد! نتیحه؟ ادامه همان رفتارها.
شما در چنین مواردی جای بازیکن خاطی باشید چه احساسی دارید؟ غیر از این است که گمان می‌کنید حق با شماست و وقتی هوادار و باشگاه و رسانه پشت سرتان است، حتماً کار درست را انجام داده‌اید؟ نمونه مشابه این موارد را می‌شود در استقلال، تراکتور، سپاهان و … هم پیدا کرد.
باشگاه ها و هواداران فوتبال در ایران هوادار اجرای عدالت هستند به شرط اینکه در مورد تیم‌های دیگر اجرا شود! با همه نقدهایی که به آراء کمیته انضباطی در طول همه این سالها وارد است تا زمانی که باشگاه‌ها و هواداران از بازیکنان خطاکاری خودی حمایت می‌کنند و آنها را با عنوان «باغیرت» و «متعصب» فریاد می‌زنند این رفتارها ادامه خواهد داشت.
اگر از این فضای پر از توهین و پرخاش درون زمین و روی سکوها را نمی پسندیم باید قبل از آنکه دیگران به محاسبه رفتارهای ما بپردازند خودمان جلوی آن را بگیریم. بازیکن و هوادار پرخاشگر اگر بداند از سوی دوستانش مورد نقد و بازخواست قرار می‌گیرد در رفتارش تجدید نظر می‌کند در غیر اینصورت کاملاً حق به جانب به رفتارهای حاشیه‌سازش ادامه خواهد داد و این دیوار تا ثریا کج می‌رود.
