از صندوق رای تا میدان عمل؛ معنای پیروزی پزشکیان برای ایران امروز
مهدی علیخانی صدر / فعال سیاسی اجتماعی- دکتری مدیربت دولتی و خط مشی گذاری
بی تردید در روزهای پس از پیروزی دکتر مسعود پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری، فضای سیاسی و اجتماعی کشور بیش از هر زمان دیگری نیازمند آرامش، همدلی و همسخنی است. ملت ایران در انتخابی پرشور، پیام روشنی ارسال کرد:
اینکه مردم خواستار دولتی هستند که صدای آنان را بشنود، توان تصمیمگیری شجاعانه داشته باشد و در مسیر اصلاح حرکت کند و “مطالبه تغییر در شیوه حکمرانی، بهبود زندگی مردم و بازسازی اعتماد عمومی” سرلوحه عملکردش باشد. این پیام، سرمایهای بیبدیل است که اگر با درایت حفظ نشود، بهسرعت فرسوده خواهد شد!
دکتر یزشکیان با شعار “وفاق، کارآمدی و ایران نو” پا به عرصه رقابت و سپس مسئولیت نهاد و اکنون زمان آن رسیده است که این شعار از سطح گفتار به عرصه عمل راه یابد. تحقق وفاق ملی تنها در سایه مشارکت واقعی گروهها، احزاب، نخبگان و اقوام ایرانی معنا مییابد و این همان مبنایی است که هر دولتی برای دوام و اثرگذاری نیازمند آن است!
براساس انچه به اختصار ذکر شد سه محور اصلی پیشروی دولت جدید عبارتند از :
۱. بازسازی اعتماد عمومی:
نخستین و مهمترین مأموریت دولت، بازگرداندن سرمایه اجتماعی و اعتماد مردم به ساختار تصمیمگیری است. این هدف، جز با شفافسازی در عملکرد، پاسخگویی به مردم و صداقت در اطلاعرسانی تحقق نمییابد.
۲. تمرکز بر معیشت و کارآمدی اقتصادی:
تورم، اشتغال و مسکن سه دغدغهی فوری جامعه هستند. دولت جدید باید نظام تصمیمگیری اقتصادی را از تعهد به شعارها به تعهد به نتایج منتقل کند. بهبود محیط کسبوکار، ثبات سیاستهای مالی و تمرکز بر تولید داخلی، مسیر واقعی رفع فقر و ناامیدی است.
۳. بازمهندسی نظام اداری و حکمرانی:
کارآمدی اداری، شفافیت و مقابله با فساد، ستون فقرات تحقق وعدههاست. اصلاح ساختاری در مدیریت منابع انسانی، نظام بودجه و روابط بین دولت و استانها میتواند الگوی جدیدی از مدیریت ملی ارائه دهد.
در این میان نقش مردم و نخبگان نیز بسیار حائز اهمیت است. چراکه تجربه نشان داده هیچ دولتی بدون پشتوانه اجتماعی پایدار نمیماند. همراهی نخبگان، دانشگاهیان، رسانهها و مردم در نظارت، نقد سازنده و مطالبهگری مسئولانه، دولت را در مسیر درست نگه میدارد و به دیگر سخن وفاق، یعنی تبدیل اختلاف نظر به انرژی همافزا برای اصلاح!
این وفاق عامل همگرایی است، نه یکنواختی و بنابراین دولت باید سازوکاری برای شراکت اجتماعی در تصمیمسازی ایجاد کند؛ از شوراهای تخصصی استانی گرفته تا اتاقهای گفتوگوی دولت و جامعه مدنی.
در تکمیل آنچه به اختصار بیان شد اولویت نخست رئیس جمهور جدید باید “دولتسازی اجتماعی” باشد. اگر دولت جدید بتواند میان دولت رسمی و قاطبه ملت پلی از اعتماد و گفتوگو بسازد، بسیاری از چالشها و موانع قابل رفع است. سیاست، اقتصاد و فرهنگ بدون همگرایی اجتماعی به ثمر نمینشینند. ازاینرو، دولت باید جامعه را نه بهعنوان مخاطب، بلکه بهعنوان شریک در حکمرانی ببیند!
و در خاتمه ذکر این نکته ضروری است که پیروزی دکتر پزشکیان نه پایان مسیر، بلکه آغاز مسئولیتی سنگین است! و اکنون کشور در آستانه فصل جدیدی از سیاست و حکمرانی قرارگرفته. اگر دولت بتواند میان وعدههای انتخاباتی و واقعیتهای اجرایی، پلی از صداقت و کارآمدی بسازد، اعتماد عمومی بازسازی خواهد شد.
این فرصت تاریخی ممکن است تکرار نشود و لذا وفاق ملی باید از یک شعار، به فرهنگ سیاسی جدید ایران تبدیل شود و در راستای حمایت و تاییدات مقام معظم رهبری، وظیفه امروز نخبگان و رسانهها نه صرفاً نقد، بلکه “یاری در جهت موفقیت دولت وفاق” و تحقق آرمانهای ملت است. در این مسیر، هر کلمه امید و هر کنش مسئولانه، سرمایهای است برای آینده بهتر ایران!
