آقای مجری: کپی احسان علیخانی نیستم
آرش ظلی‌پور گفت: محبوبترین بازیگران و مجریان دنیا هم دوست ندارند شبیه به بزرگان حوزه‌های خود هنرنمایی کنند. من قطعا دوست دارم به جایگاهی که احسان علیخانی دارد، برسم، ولی نه با همان روش اجرایی که او در طول این سال‌ها به نام خودش ثبت کرده است.
آرش ظلی پور شاید برای مخاطبان پیگیر تلویزیون چهره جدیدی باشد و سابقه تصویری مردم از او به برنامه «سه ستاره» و چند حضور کوتاه مدت در دیگر برنامه‌ها برگردد، اما او یک روزنامه‌نگار قدیمی است و اهالی رسانه به خوبی با نامش آشنا هستند. حالا این روزنامه‌نگار سابق چند سالی می شود که ردای مجریان را بر تن کرده و بعد از چند برنامه که در کنار احسان علیخانی حضور داشت، حالا یک برنامه گفتگو محور را به تنهایی اجرا می کند. البته ظلی پور سومین مجری برنامه «من و شما» است که از قسمت چهارم به این برنامه اضافه شد، علی ضیا و نیما کرمی مجریان اولیه این برنامه بودند که بیشتر از یکی دو قسمت دوام نیاورند و حالا چند ماهی می شود که ظلی پور وظیفه اجرای این برنامه را برعهده دارد. بعد از اتمام برنامه «من و شما» در همان استودیو محل ضبط برنامه با ظلی‌پور گفت‌وگو کردیم، با این تفاوت که اینبار مجری برنامه به جای سوال کردن، جواب می‌داد.
در این چند قسمت که از برنامه پخش شده، ارتباط خودمانی شما با مهمان‌ها به نوع برگ برنده اجرایتان است، چطور به این لحن رسیدی؟
-هرکسی در درون خود منشی دارد که منحصر به خودش است و در وجود دیگران نیست. من از زمان کودکی در ذات و شخصیتم این وجود داشت که با ادم‌هایی که حتی به خوبی نمی‌شناختم‌شان راحت ارتباط برقرار می‌کردم. وقتی کوچک بودم خیلی نمی‌دانستم این ویژگی کجا ممکن است به درد من بخورد، اما زمانی که روزنامه نگار بودم خیلی به کار می‌آمد، حالا که وارد اجرا شدم هم حس می‌کنم می‌توانم استفاده خوبی از آن داشته باشم.
مهمان‌هایت هم این لحن را حس می‌کنند؟
-بله، مثلا قبل از همین برنامه من و هومن سیدی هیچ ارتباطی با هم نداشتیم، وقتی که او روبروی من نشست، حس کردم شاید آدمی باشد که سخت می توان با او حرف زد، ولی او نیز با لحن من ارتباط برقرار کرد و شاید دقیقه یک برنامه بود که ارتباط من و هومن شکل گرفت.
قبول داری که این مدل اجرا تاحدودی خطرناک است و ممکن است ادبیات برنامه را بیش از حد خودمانی کند؟
-خب این لحن از یک جایی به بعد نباید از دست در برود و توی ذوق بیننده بزند. حرف من این است که وقتی خودم هیچ وقت برنامه‌هایی که مجری با ادبیات سنگین و کتابی با مهمانش صحبت می کند و مهمان هم بالاجبار با کلمات پرطمطراق جواب می دهد را دوست ندارم، سبک اجرایم را خودمانی می کنم. وقتی با مهمان خودمانی باشی او احساس می‌کند برنامه یک گپ دونفره است. خیلی از مهمان‌های ما قبل از برنامه گفتند که مثلا فلان موضوعات را باز نکنید ولی در حین برنامه آنها را مطرح کردم و او هم راجع به همان موضوع حرف زد و دلخوری هم به وجود نیامد.
بعد از چند قسمت اجرا مرز درست این مدل گفتگو را کشف کردی؟
-راستش تازه به این مرز رسیدم. قبلا کمتر می شناختمش و حالا که آن را درک کردم روی آن متمرکز می شوم تا بیرون نزند و باعث هیجان زیاد در اجرایم هم نشود. چون به این نتیجه رسیدم این خودمانی بودن باعث نزدیک شدن زیاد به مهمان می شود و این ماجرا ممکن است به جایی منجر شود که مهمان از من سواستفاده کند و از جواب دادن به سوال‌هایم طفره برود، اتفاقی که در این برنامه هم رخ داد.
در کدام گفتگو این اتفاق رخ داد؟
-برنامه‌ام با حامد بهداد. من با حامد خیلی رفیق هستم، این رفاقت روی گفتگویمان تاثیر گذاشت و این قسمت که می توانست یکی از بهترین گفتگوهای برنامه باشد، آنطور نشد که دلم می‌خواست. من تا آخر عمرم حسرت این برنامه را می خورم و تا زمانی که یک گفت‌وگو خوب با حامد در یک برنامه دیگر نداشته باشم همراه من است.
تقریبا تمام قسمت‌های پخش شده از برنامه «من و شما» در چند وقت اخیر نکات ریز و درشتی داشته، شما خودتان از قبل برنامه را طوری طراحی می‌کنید که این نکات به وجود بیاید؟
-ببین، هادی قندی یک نگاه ژورنالیسیتی دارد و معتقد است که در حین گپ زدن یک تیتر هم از آن برنامه بیرون بیاید، تیتری که صرفا زرد هم نیست. او می خواهد وقتی بیننده دو ساعت پای برنامه می نشیند، چیزی هم عایدش شود و احساس اتلاف وقت نکند. البته چند هفته طول کشید تا به یک نقطه مشترک رسیدیم و حالا اوضاع برای هردوی ما راضی کننده است.
می‌توانیم اینطور بگوییم که هر برنامه شما باید حتما یک تیتر خاص و بعضا حاشیه‌ای داشته باشد؟
-ما دنبال تیتر درآوردن به هر قیمتی نیستیم و احترام مهمان‌مان را نگه می داریم. از طرف دیگر می خواهیم این فرهنگ جا بیافتد که آدم‌های مختلف بتوانند به راحتی در مورد موضوعات و افراد مختلف نظر بدهند و به کسی هم برنخورد. راحت حرف زدن اصلا چیز بدی نیست، باید رودربایستی را کنار بگذاریم و بدون تعارف برخورد کنیم.
ماجرای صحبت‌های مهرداد میناوند که خیلی هم حاشیه ساز شد را در همین این دسته می بینی؟
-نه ماجرای مهرداد را در جواب به آن سوالت که درخصوص نزدیک شدن و خودمانی شدن با مهمان بود می دانم. من و مهرداد میناوند سال‌هاست با هم آشنا هستیم و در طول هفته خارج از فضای رسانه ممکن است یکدیگر بارها را ببینیم. به نظرم در آن قسمت یک مقدار مرز برنامه و مهمان رعایت نشد. بارها گفتم و تا آخر عمرم هم می گویم من هم در آن گفت‌وگو اشتباه کردم و قبول دارم باید یک جایی مهرداد را کنترل می‌کردم.
*قبل از توهین به منصوریان یا بعد از آن؟
-این را صادقانه می گویم که من هرگز نشنیدم که مهرداد به منصوریان توهین بکند، وقتی تکرار برنامه را دیدم متوجه شدم زمانی که من داشتم حرف می زدم مهرداد زیر حرف‌های من آن صحبت را به منصوریان گفته و من متوجه نشدم. قطعا اگر می شنیدم همان موقعی چیزی می گفتم چون علی منصوریان اولا بزرگتر است و ثانیا رفیق خود من هم هست.
واقعا اگر در همان برنامه به عنوان مجری به میناوند تذکر می دادی استقلالی ها (و خیلی از دوستداران فوتبال) دلخور نمی شدند.
-من به همه استقلالی‌ها حق می‌دهم، شاید من هم اگر پای تلویزیون بودم و یک نفر این کار را می‌کرد ناراحت می‌شدم. به نظرم وقتی یک بازیکن فوتبال به برنامه‌ای دعوت می‌شود، مجری باید احترام آن جمعیتی که طرفدار تیم مقابل آن مهمان هستند را حفظ کند و هوای آنها را داشته باشد. من موافقم که هوای استقلالی ها را نداشتم.
حالا از بحث فاصله بگیریم، شما در هر برنامه مهمان‌های مطرح زیادی دارید، فرمول انتخاب مهمان‌ها در این برنامه چطور است، خودت هم در این زمینه دخیل هستی؟
-خب آقای قندی ارتباط خوبی با اکثر بازیگران و خواننده‌ها دارد و کمتر به من وقت می رسد که در این زمینه ورود کنم. «من و شما» یکی از معدود برنامه‌هایی است که در آن حضور داشتم و تهیه کننده من را به خاطر ارتباط‌های خوبم انتخاب نکرده است. در خیلی از برنامه‌های دیگر تهیه کننده روی دوستان من برای ورود به برنامه خیلی حساب می کرد، اما اینجا اینطور نیست. تقریبا از اواسط هفته گزینه‌های حضور در برنامه مشخص می‌شود و تیم نویسندگان کار تحقیق خود را در مورد آن شخص آغاز می‌کند و گفت‌وگوهایی با سناریو مخصوص هر مهمان نوشته می‌شود.
این فرمول تعیین مهمان‌ها ثابت است؟
-نه همیشه و بستگی شرایط هم دارد. مثلا پیش آمده که قبل از اجرای یک برنامه، مهمان هفته آینده را هم می شناختیم، ولی مثلا در برنامه همین هفته، پنجشنبه ساعت 8 شب مشخص شد که هومن سیدی را به طور قطع در برنامه داریم. دیر مشخص شدن سوژه‌ها کار سردبیر برنامه خانم خمامی را خیلی سخت می‌کند، چون من وسواس خیلی زیادی دارم و هیچ وقت دست خالی سر هیچ گفتگویی نمی‌روم.
تو سال‌ها در کنار احسان علیخانی بودی، چقدر از او تاثیر گرفتی؟
-آدم‌ها نمی توانند بگویند که از هم تاثیر نمی گیرند. من و احسان سال‌هاست با هم زندگی کردیم و خیلی از رفتارهای من ناخودآگاه شبیه رفتارهای این آدم است، ضمن اینکه من در خیلی از برنامه‌های او حضور داشتم و روی من تاثیرگذاشته است. اما من این را همیشه در ذهنم پرورش دادم که شبیه به احسان علیخانی اجرا نکنم.
در بعد برنامه‌سازی چطور؟
-خب احسان علیخانی قبل از اینکه یک مجری درجه یک باشد، یک برنامه ساز درجه یک است و در این زمینه از هوش بالایی برخوردار است. من خیلی وقت‌ها در برنامه سازی با خودم فکر می کنم اگر احسان در چنین شرایطی بود چه کار می کرد و چه ری اکشنی از خودش نشان می داد؟ به طور کلی او تاثیر زیادی بر روی من داشته و امیدوارم تاثیر مثبتی گذاشته باشد.
پس بنویسیم که در زمینه اجرا نمی‌خواهی به سمت، سبک و سیاق او بروی؟
-قطعا نه. هیچکس دوست ندارد کپی کند. محبوبترین بازیگران و مجریان دنیا هم دوست ندارند شبیه به بزرگان حوزه‌های خود هنرنمایی کنند. من قطعا دوست دارم به جایگاهی که احسان داشته برسم، ولی نه با همان روش اجرایی که او در طول این سال‌ها به نام خودش ثبت کرده است.
