آغاز چهارمین فستیوال موسیقی نواحی آینه دار/ دعوت از مسئولان برای شنیدن
چهارمین فستیوال موسیقی نواحی و آیینی ایران ( آینه دار ) چهارشنبه ۲۹ آذر ماه با اجرای بخشی از آخرین بازماندگان موسیقی اقوام شمال غرب ایران در استان های اردبیل، آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی و زنجان در تالار رودکی تهران آغاز شد.
علی مغازه ای دبیر هنری چهارمین فستیوال موسیقی نواحی آینه دار در ابتدای این برنامه با اشاره به محوریت موضوعی این دوره از فستیوال بیان کرد: وقتی موسیقی اقوام شمال غرب ایران را گوش می کنید فضا به قدری دارای اهمیت و ارزش است که شما می توانید متوجه اقلیم و جغرافیای آن منطقه نیز باشید. یکی از این موسیقی ها که امشب شاهد اجرای آن هستید مربوط به منطقه قره داغ است که محدوده ای حد فاصل پارس آباد در شمال استان اردبیل تا محدوده اهر در آذربایجان شرقی را شامل می شود. در این محدوده موسیقی خاصی در جریان است که ما امشب تلاش کردیم با انتخاب آثاری از سه نقطه این محدوده ، سه گونه متفاوت را نیز به مخاطبان معرفی کنیم.
پس از صحبت های مغازه ای که به معرفی اجراهای بخش اول برنامه ها اختصاص داشت ، سه گروه متشکل از هنرمندان شناخته شده منطقه قره داغ به اجرای برنامه هایی با موضوع «افسانه های قره داغ» یا «قره داغ افسانه لَری» در محدوده جغرافیایی استان های اردبیل و آذربایجان شرقی پرداختند.
استاد نادر قیاسی خواننده، عاشیق کریم نیک خو نوازنده قوپوز، علی عباسی نوازنده بالابان در بخش «عاشیقی پارس آباد و گِرمی» ، عاشیق امید جباری نوازنده قوپوز، عاشیق ابراهیم رنجور قره داغی نوازنده قوپوز، احمد خاتمی نوازنده بالابان و علی وطن خواه نوازنده قاوال در بخش «عاشیقی اَهَر» و عاشیق خلیل احمدی نوازنده قوپوز، سولدوز محمدی نوازنده بالابان و صحبت جبرئیلی نوازند قاوال در بخش «عاشیقی مشکین شهر» از جمله گروه هایی بودند که در بخش اول اولین روز چهارمین فستیوال موسیقی نواحی آینه دار به اجرای برنامه پرداختند.
پس از پایان یافتن بخش اول برنامه ها نوبت به اجرای بخش دوم برنامه با موضوع «قصه های دریاچه ارومیه» یا «ارومیه دریاچه سینین سوزلَری» با در نظر گرفتن محدوده جغرافیایی استان آذربایجان غربی رسید که در این بخش مصطفی بیکار نوازنده سورنا و توتک و شهروز بیکار نوازنده بوبوک توی «موسیقی عروسی»، عاشیق محمد علی محمودی، استاد اکبر یزدانی نوازنده ۹۱ ساله توتک، سورنا و دوزله و یعقوب ولیزاده نوازنده تمبک «موسیقی قره پاپاغ نقده»، عاشیق اله وردی تقی زاده نوازنده قوپوز و عاشیق ابراهیم مهدی خالی نوازنده قوپوز «موسیقی عاشیقی خوی» و اکبر یزدانی نوازنده دوزله و یعقوب ولیزاده نوازنده تمبک «موسیقی قره پاپاغ» را برای تماشاگران اجرا کردند.
علی مغازه ای قبل از اجرای این بخش از برنامه بود که با انتقاد از کم توجهی به برخی از هنرمندان موسیقی اقوام ایران تصریح کرد: من امیدوارم دولت محترم و مسئولان سایر نهادهای دیگر ماجرای حقوق و بیمه هنرمندان موسیقی اقوام ایران را حل کنند. البته ما در دبیرخانه فستیوال موسیقی نواحی آینه دار مشغول برنامه ریزی هایی در این زمینه هستیم تا شاید مسئولان صدای ما را بشنوند. ما همچنان امیدواریم این برنامه ها به سهم خود در توجه دادن مخاطبان و مدیران به موسیقی اقوام ایرانی تاثیرگذار باشد. به اعتقاد من هنرمندانی که در این شب ها میزبان آنها هستیم مانند ارگ تبریز در حال از بین رفتن هستند و اگر شما به پنجه های زخمی نوازندگان گوش دهید می بینید که عین زخم ها ارگ تبریز دربرگیرنده دردل هایی است که واقعا باید آنها را شنید. به عنوان مثال یکی از همین هنرمندان شریف بیش از ۶ سال است که درگیر طی کردن پروسه های اداری تسهیلات بیمه ای هستند اما نمی دانم چه اتفاقی افتاده که هنوز پس از این همه مدت ماجرا و اتفاقاتی از این دست درحال بررسی است .
این پژوهشگر موسیقی اقوام ایران در بخش دیگری از صحبت های خود با اشاره حضور اکبر یزدانی نوازنده ۹۱ ساله توتک، سورنا و دوزله در این دوره از فستیوال بیان کرد: این باعث خوشحالی ماست که هنرمندی مانند اکبر یزدانی با ۹۱ سال سن یا عاشیق اله وردی تقی زاده با شرایطی بسیار ویژه در فستیوال آینه دار حضور پیدا کردند. به اعتقاد ما موسیقی این عزیزان موسیقی چند فرهنگی است که به اعتقاد من نشات گرفته از هنر هنرمندانی است که به جا مانده از تاریخ ما هستند. پس باید قدر آنها را بدانیم و امیدوارن باشیم که بالاخره روزی یکی از مدیران عزیز صدای این عزیزان را بشنوند.
عاشیق محمد علی محمودی هم که بعد از ۱۵ سال دوباره در کنار اکبر یزدانی برای اجرای برنامه در فستیوال آینه دار قرار گرفته بود، قبل از آغاز اجرای خود اظهار کرد: متاسفانه به دلیل ورود برخی از موسیقی ها به منطقه ما بیش از بیست سال است که خانه نشین شده ام ، بنابراین از شما عزیزان می خواهم بیانِ عیانِ بنده را به استادی خودتان ببخشید. به هر حال من هر روز در خانه چشم به در دوخته ام که کسی من را برای اجرای برنامه در عروسی دعوت کند اما کسی ما را دیگر نمی شناسد . گویی ما در حال پریشانی هستیم اما همین که در این برنامه می توانیم میزبان شما عزیزان باشیم برای ما جای خوشحالی دارد.
