دم خروسی که از زبان مدیرعامل پتروشیمی لردگان بیرون زد/ اگر مقصر تلف شدن دهها دام، اهالی منطقه هستند، پس قضیه پرداخت خسارت چیست؟

دیواری کوتاه تر از دیوار کشاورزان و دامداران روستایی پیدا نمی شود، این را می توان از گفته ها و واکنش مدیرعامل شرکت پتروشیمی لردگان به ماجرای تلف شدن 50 دام در اطراف این مجتمع پتروشیمی لردگان برداشت کرد؛ حادثه ای که به واسطه نشت پساب آلوده کارخانه به اراضی طبیعی رخ داده است.

به گزارش «بازتاب»، هفته گذشته و به واسطه آلودگی پساب پتروشیمی لردگان که وارد آب های سطحی این شهرستان شده بود، حداقل 50 دام متعلق به دامداران منطقه تلف شدند؛ اتفاقی که مدیرعامل شرکت مذکور آن را تأیید می کند، اما عقیده دارد این واحد صنعتی در بروز حادثه پیش آمده قصوری مرتکب نشده است!

در رابطه با جزئیات این حادثه «محسن محمودی»- مدیرعامل پتروشیمی لردگان، با تایید افزایش مقطعی غلظت آمونیاک پساب خروجی از این مجتمع که در مراحل پیش راه اندازی و راه اندازی‌ غیرطبیعی نیست، گفت: استفاده تعداد انگشت شماری از کشاورزان از این پساب علی رغم نصب تابلوهای هشدار دهنده موجب اتفاقی شده که برخی اقدامات تخریبی علیه شرکت را در پی داشت و این اتفاق همانطور که پیش از این سابقه نداشته، بعد از این هم با تمهیداتی که به کار برده می‌شود تکرار نخواهد شد.

مدیرعامل پتروشیمی لردگان با بیان اینکه این مجتمع در آستانه راه‌اندازی است، بیان داشت: به دلیل انجام مراحل پیش راه‌اندازی و راه اندازی و همچنین رسیدن پساب آب آمونیاکی به آب بارانی، در‌یک‌نوبت غلظت آمونیاک در پساب خروجی از مجتمع افزایش یافت.

محمودی اضافه کرد: این اتفاق در مراحل پیش راه‌اندازی که هنوز تولید به استاندارد موردنظر نرسیده‌اند و دستگاه‌ها در حال آزمایش هستند، ممکن است پیش آید و امری غیرطبیعی نیست که متاسفانه این اتفاق رخ داد.

وی در ادامه تصریح کرد: ما تابلوهای هشداردهنده درباره آشامیدنی نبودن آب در اطراف این لاگون نصب کرده بودیم اما پساب ورودی به این لاگون خاکی، نوعی کود ارزشمند برای درختان و زمین‌های کشاورزی به شمار می‌رود و تعداد انگشت شماری از کشاورزان و باغداران بعضاً با تغییر مسیر پساب ورودی به این لاگون، از پساب مجتمع برای آبیاری درختان و زمین‌های کشاورزی خود استفاده می‌کردند.

محمودی در ادامه افزود: همزمانی افزایش غلظت پساب و راهیابی این پساب به مخزن بارانی و تکرار چندباره تغییر مسیر پساب ورودی به این لاگون توسط تعداد معدودی از باغداران و کشاورزان برای آبیاری درختان و مراتع و استفاده یک گله گوسفند از این آب، موجب شد تا 50 راس گوسفند تلف شوند که اگر این افزایش غلظت و استفاده از این پساب برای آبیاری رخ نمی‌داد یا حداقل استفاده این گوسفندان از این پساب، دو ساعت بعد از خروج از مسیر لاگون، به دلیل تبخیر شدن آمونیاک انجام می‌شد، این مشکل به وجود نمی‌آمد.

مدیرعامل شرکت کود شیمیایی لردگان همچنین در پایان خاطر نشان کرد که در کمترین زمان ممکن خسارات وارده به این دامداران محترم را جبران خواهیم کرد و برای جلوگیری از تکرار آن، سختگیرانه‌ترین تدابیر را به کار خواهیم بست.

اظهارات مدیرعامل شرکت مذکور مبنی بر مقصر بودن اهالی محل و دامداران در ماجرای تلف شدن 50 رأس گوسفند در حالی بیان می شود که اساساً هر شرکت صنعتی ملزم است در همه مراحل فعالیت چه آزمایشی و چه نهایی الزامات زیست محیطی را رعایت کند و اساساً تا همه ملاحظات و نگرانی های زیست محیطی مرتفع نشود، اصل آغاز تأسیس یک واحد صنعتی نیز زیر سئوال است، چه برسد به اینکه واحد صنعتی در مراحل آغاز بکار پساب های آلوده خود را به اراضی طبیعی انتقال دهد و از این اقدام خلاف مقررات به عنوان یک امر طبیعی نیز نام ببرد.

این نکته مهم را به خوبی می توان در ضمیر سخنان مدیرعامل واحد صنعتی خاطی مشاهده کرد. آنجایی که محسن محمودی از تعهد واحد صنعتی تحت امرش برای جبران خسارت وارده به دامداران آن هم در کوتاه ترین زمان ممکن یاد می کند، در واقع ضمن حفظ کردن مواضع حق به جانب قصور پیش آمده توسط همکاران خود را پذیرفته و در مقام جبران آن برآمده است.

واقعیت دیگر و مهم تر این است که در همین مواضع آقای مدیرعامل نیز نوعی خطای نابخشودنی دیده می شود؛ خطایی که از نگاه وی به اینگونه حوادث و خسارت های وارده به محیط زیست و اهالی منطقه مشاهده می شود و آن اینکه به نظر ایشان می توان چنین خطاهایی را با پرداخت وجه و در کمترین زمان ممکن جبران کرد.

حال اینکه تنها تلف شدن 50 رأس گوسفند همه خسارت های این خطا و امثال آن نیست و تلف شدن دیگر آبزیان و جانداران که در نگاه مدیرعامل پتروشیمی لردگان مهم نیستند را نیز باید در لیست خسارت های اینگونه حوادث اضافه کرد.

به هر صورت باید منتظر ماند و دید نهادهای قضایی و زیست محیطی در رابطه با این حادثه و حوادث مشابه چگونه برخورد خواهند کرد؟ آیا نگاه آنان نیز شبیه نگاه مسئولان ارشد این واحد صنعتی است یا خیر آنها دغدغه های مردمی و زیست محیطی را بر منافع یک مجموعه صنعتی ترجیح خواهند داد؟