احتمال آزادسازی منابع مسدود شده ایران؛ آیا توافقی در خصوص آزادی زندانیان دوتابعیتی وجود دارد؟

برخی منابع از آزادسازی بخش قابل توجهی از منابع مالی مسدود شده ایران در کره جنوبی خبر داده‌اند. گمانه‌زنی در خصوص توافقات در خصوص آزادی برخی زندانیان متهم به جاسوسی در ازای این آزادسازی قوت یافته است.

«بازتاب»؛ اعلام شده است که «بخش قابل توجهی» از منابع مسدود شده ایران در آستانه آزادسازی است. مشخص نیست که حجم این منابع چقدر است؛ اما اعلام شده که این مبلغ بیش از 470 میلیون یورویی است که اخیرا پس از سال‌ها از سوی انگلیس آزاد شده است.

گمانه‌ها حاکی از آن است که این مبلغ بخشی از منابع مسدود شده ایران در بانک‌های کره جنوبی است؛ منابعی که تا حدود 7 میلیارد دلار تخمین زده می‌شود.

برخی بر این باور هستند که آزادسازی این منابع که از آن با عنوان «گشایش ارزی» یاد شده است، در پی توافقاتی در خصوص آزادی «مراد طاهباز»، «محمد باقر نمازی» و «سیامک نمازی»، سه زندانی متهم به جاسوسی انجام خواهد شد.

تأکید بر اینکه آزادسازی منابع ایران ارتباطی به توافقات در خصوص احیای برجام ندارد، این گمانه را تقویت کرده است.

آنچه تردیدها در مورد واقعیت این آزادسازی و چند و چون توافقات برای انجام آن را با تردید روبه‌رو می‌کند، اخبار ضد و نقیض در خصوص آزادسازی 470 میلیون یورویی منابع ایران از سوی انگلیس است. آزادی «نازنین زاغری» و «انوشه آشوری» هم‌زمان با آزادسازی منابع ایران از سوی لندن، منجر به این تحلیل شد که این دو اقدام با هم در ارتباط بوده است؛ هر چند وزارت امور خارجه این ارتباط را تکذیب و بر ماهیت بشردوستانه آزادی زاغری و آشوری تأکید داشت.

از سوی دیگر، در حالی که منابع ایرانی از دسترسی مستقیم ایران به منابع آزاد شده از سوی انگلیس تأکید داشتند، منابع غربی اعلام کردند که این مبلغ به حسابی از بانک سامان در سوئیس منتقل شده و ایران تنها حق بهره‌گیری از آن برای تأمین نیازهای اولیه که تحت تحریم نیستند را دارد.

این نکته وجود دارد که در حالی که احیای برجام مسیر رفع انسداد از منابع ایران در بانک‌های خارجی را باز می‌کند، تعویق توافق در وین و آزادسازی منابع ایران در ازای آزادی زندانیانی که تهران مدت‌ها بر جرائم امنیتی آن‌ها تأکید کرده است، منجر به تقویت این تحلیل می‌شود که ایران از زندانیان دو تابعیتی به عنوان گروگان بهره می‌گیرد.

به بیان دیگر، تلاش برای اثبات این موضوع که منابع ایران می‌تواند بدون برداشته شدن تحریم‌ها انجام شود، هر چند ممکن است مصرف داخلی داشته باشد، یک حق مسلم را به اقدامی از جنس باج‌گیری و اخاذی تبدیل می‌کند.

باید منتظر بود و دید که آیا مقام‌های وزارت امور خارجه و بانک مرکزی توضیحی قانع‌کننده در خصوص چند و چون و مسیر آزادسازی‌های منابع ایران ارائه می‌دهند یا همچنان بستر گمانه‌زنی‌ها فراهم خواهد بود.