نوعی بیماری در گوش که زندگی‌تان را منفی می‌کند
عضو انجمن علمی شنوایی‌شناسی ایران گفت: نشانه‌های سرگیجه مزمن یا عدم‌تعادل می‌تواند اثرات گسترده‌ای بر انجام فعالیت‌های روزمره مبتلایان از جمله حمام رفتن، لباس پوشیدن، یا حتی راه رفتن در محیط منزل ایجاد کند.
محسن احدی درباره مقوله سرگیجه ــ یکی از محورهای مهم شانزدهمین کنگره شنوایی‌شناسی ایران ــ اظهار داشت: ساده‌ترین تعریف سرگیجه، همان احساس چرخش و حرکت محیط به دور فرد است. سرگیجه، گیجی و اختلال در تعادل، احساسی بسیار ناخوشایند و بعضاً ناتوان کننده در مبتلایان به وجود می‌آورد که می‌تواند در انجام امور عادی و روزمره زندگی، کار کردن و بیرون رفتن از منزل تداخل جدی کند.
احدی با اشاره به اینکه علت به‌وجود آمدن سرگیجه بسیار متنوع است و نیاز به پیگیری جدی دارد، گفت: معمولاً اختلالات گوش داخلی و مغزی می‌توانند منجر به ایجاد سرگیجه شوند.
وی عنوان کرد: نشانه‌های سرگیجه مزمن یا عدم تعادل می‌تواند اثرات گسترده‌ای بر انجام فعالیت‌های روزمره مبتلایان از جمله حمام رفتن، لباس پوشیدن، یا حتی راه رفتن در محیط منزل ایجاد کند. برای بسیاری این سؤال مطرح می‌شود که چطور یک بیماری در گوش می‌تواند تا این میزان اثرات ناتوان کننده به‌همراه داشته و حتی بر روابط اجتماعی، خلق‌وخو و قدرت تمرکز وی نیز اثر منفی بگذارد.
استادیار دانشگاه علوم پزشکی ایران تصریح کرد: بخشی از گوش داخلی و مغز تحت عنوان “دستگاه وستیبولار” شناخته می‌شود که وظیفه‌اش پردازش اطلاعات حسی دخیل در حفظ تعادل و کنترل حرکات چشمی ما است. اگر این نواحی حسی دچار آسیب یا بیماری شوند، “بیماری وستیبولار” به‌وجود می‌آید که سرگیجه، شایع‌ترین علامت آن است. البته بیماری‌های وستیبولار می‌توانند به‌دلایل ژنتیکی یا محیطی و حتی به‌علل ناشناخته نیز رخ دهند.
احدی ادامه داد: شایع‌ترین بیماری‌های وستیبولار مشتمل بر سرگیجه وضعیتی حمله‌ای خوش‌خیم (BPPV)، لابیرنتیت و نوریت وستیبولار، بیماری (سندروم) منییر، هیدروپس اندولنفاتیک ثانویه، میگرن وستیولار، فیستول پری‌لنف، شکاف مجرای نیم‌دایره فوقانی (SCD)، تومور اکوستیک، مسمومیت گوش داخلی، سندروم اتساع قنات وستیبولار (LVAS)، بیماری mal de débarquement و نقایص خودایمنی بدن هستند.
میزان شیوع سرگیجه
عضو انجمن علمی شنوایی‌شناسی ایران تصریح کرد: با توجه به مشکلات موجود در راه تشخیص و گزارش دقیق بیماری‌های وستیبولار، آمارهای متفاوتی از میزان شیوع این بیماری‌ها در جوامع مختلف منتشر شده است، اما حتی اگر پایین‌ترین آمارها از میزان شیوع این اختلالات را نیز در نظر بگیریم، باز هم با اطمینان می‌توان گفت بیماری‌های وستیبولار که منجر به سرگیجه، گیجی و عدم تعادل می‌شوند، بسیار شایع است و در تمامی سنین از کودکی تا سالمندی رخ می‌دهند.
احدی بیان داشت: در یک مطالعه اپیدمیولوژیک وسیع که در سال 2009 میلادی در کشور ایالات متحده آمریکا صورت گرفت، نشان داده شد که 35 درصد بزرگسالان بالای 40 سال آمریکایی (معادل 69 میلیون نفر از جمعیت آن کشور) حداقل یک بار، نوعی از اختلالات وستیبولار را تجربه کردند.
وی تصریح کرد: طبق گزارش مؤسسه ملی ناشنوایی و دیگر اختلالات ارتباطی آمریکا (NIDCD)، چهار درصد دیگر از بزرگسالان آمریکایی (8 میلیون نفر) گزارش وجود مشکلی مزمن در تعادلشان را دادند و علاوه بر آن، 1.1 درصد دیگر (2.4 میلیون نفر) از گیجی و منگی مزمن شکایت داشتند.
احدی خاطرنشان کرد: همچنین هشتاد درصد افراد بالای 65 سال گیجی را تجربه کردند و سرگیجه‌های وضعیتی (BPPV) به‌عنوان شایع‌ترین نوع سرگیجه، عامل تقریباً 50 درصد سرگیجه‌های دوران بزرگسالی محسوب می‌شود. به‌طور کلی، سرگیجه‌های ناشی از بیماری‌های وستیبولار سومین علت مراجعه به پزشکان میان تمامی علل سرگیجه و گیجی به شمار می‌آیند.
