وعده جدید دولت برای خانه دار کردن پسران مجرد؛ طرح پر ابهامی که فقط روی کاغذ زیباست

هر روزی که از آغاز طرح جهش نهضت ملی مسکن در دولت سیزدهم می گذرد، بر ابهام ها پیرامون این طرح افزوده می شود؛ طرحی که بنا دارد به صورت سالانه یک میلیون جوانان ایرانی را صاحب خانه کند، اما هر روز پیرامون اخبار تازه و بعضاً عجیبی منتشر می شود.

«بازتاب»؛ آرش خداپرست- با آغاز به کار دولت سیزدهم، پروژه ساخت سالانه یک میلیون مسکن دولتی برای خانه دار کردن شهروندان فاقد مسکن آغاز شد و این طرح با نام طرح نهضت ملی مسکن به جامعه معرفی شد.

طبق تاز‌ه‌ترین  آمار ارائه شده توسط وزارت راه و شهرسازی تا کنون۹۸۲ هزار و ۱۴۶ نفر در سامانه ثمن (نهضت ملی مسکن) ثبت‌نام کرده و متقاضی دریافت مسکن دولتی شده اند. این در حالی است که پیشتر برای متقاضیان ثبت نام در نهضت ملی مسکن محدودیت هایی نظیر دارا بودن فرم ج سبز، متأهل و یا سرپرست خانوار بودن لحاظ شده بود.

حالا و در آخرین اخبار و اطلاعات منتشر شده مسئولان مربوطه خبر داده اند که علاوه بر دختران مجرد بالای 35 سال که می توانند متقاضی این طرح باشند، پسران مجرد بالای 18  سال نیز مشمول این طرح خواهند شد. البته مشروط به اینکه تا موعد تحویل واحدهای درخواستی متأهل شده باشند!

این خبر را پیشتر چندباری رستم قاسمی- وزیر راه و شهرسازی مطرح کرده بود، اما معاون وی یعنی محمود محمودزاده آن را تأیید نمی کرد، ولی بالاخره و در روزهای وزیر راه و شهرسازی به صورت رسمی این موضوع را تأیید کرد تا ابهام ها پیرامون فرجام طرح فوق الذکر به ویژه در رابطه با مشمولان جدید افزایش یابد.

رستم قاسمی در همین باره به رسانه ها گفت:  براساس توافق با شخص رییس جمهوری که مورد تأکید وی هم هست دوشنبه هفته آینده جلسه ای برگزار و مصوب خواهیم کرد که مجردهای آقا نیز بتوانند در سامانه ثبت نام کنند به شرط اینکه زمان تحویل ازدواج کرده باشند.

وزیر راه و شهرسازی افزود: چون آقایان مسئول تامین خانه هستند می‌خواهیم شرایطی را فراهم کنیم که بتوانند در این طرح مشارکت کنند. البته اکنون نیز می توانند در سامانه ثبت نام کنند.

اگر تا پیش از این و مستند به تجربه شکست خورده مسکن ملی، نگرانی و سوال مهم این بود که دولت مستند به کدام منابع مالی و تجارب موفق قادر خواهد بود سالانه یک میلیون مسکن بسازد و در اختیار متقاضیان قرار دهد، حالا نگرانی و سوال دیگر آن است که دقیقاً برنامه دولت برای صاحب خانه کردن پسران مجرد بالای 18 سال چگونه پیش خواهد رفت؟

ابهام های بزرگی که جا دارد اینجا بخشی از آنها را با هم مرور کنیم.

فرض کنید، پسر مجرد بالای 18 سالی در طرح مذکور ثبت نام کرده و مستند به اعلامیه های رسمی مطرح شده آورده های خود را به طور منظم به طرح تزریق کند و نیز دولت نیز برای او تسهیلات ویژه ای در نظر بگیرد، در آینده و پس از اتمام پروژه اگر این فرد موفق به یافتن گزینه مورد نظر برای زندگی مشترک خود نشود، شرایط چه خواهد شد؟

آیا او از طرح حذف و آورده به او بازگردانده خواهد شد؟ در این صورت خسارت خواب سرمایه او در طرحی که برایش عملاً سودی نداشته است، چه می شود؟

آیا این اتفاق پسران مجرد ثبت نام کرده در طرح را برای دریافت خانه به سمت ازدواج های صوری و یا ازدواج های عجولانه و ناموفق که خود هزاران آسیب و پیامد منفی دیگر دارد، نخواهد کشاند؟

ابهام دیگر در این باره آن است که در شرایط کنونی که اکثر پسران مجرد بالای 18 سال یا دانشجو هستند و یا سرباز و به همین دلیل درآمد خاصی ندارند، این افراد چگونه می توانند آورده های اولیه و ثانویه خود را به پروژه ها تزریق کنند؟

آیا با این روندها نمی توان اینگونه نتیجه گرفت که این طرح صرفاً منجر به ارائه تسهیلات دولتی برای بخشی از جوانان بالای 18 سال خواهد شد که از رفاه نسبی برخوردارند و در خانواده های متمکن زندگی می کنند؟

موضوع و سئوال مهم تر این است که مسئولان مربوطه چرا اینقدر بر روی ثبت نام اولیه و گسترش دامنه شمول طرح اصرار دارند؟ چه دلیلی دارد که ذهن و فکر میلیون ها خانواده را درگیر طرحی کنیم که همین یکی دو سال پیش نمونه مشابه آن  (مسکن ملی) با شکست رو به رو شد و متقاضیان آن از ثبت نام در آن طرح پشیمان هستند؟ آیا نمی توان بخشی از این پروژه ها را بدون اخذ پیش ثبت نام پیش برد و بعد متناسب با تقاضاهای جدید در اختیار مشمولان قرار داد و اینقدر برای گسترش دایره شمول مصاحبه های نمایشی انجام نداد؟

علاوه بر موارد بالا همچنین ابهام و انتقاد دیگری نیز  به شرایط جدید وارد است که به نوعی بیانگر تبعیض جنسیتی است و آن اینکه چرا دختران مجرد باید برای مشمول شدن بالای 35 سال سن داشته باشند، اما پسران با رسیدن به سن 18 سال مشمول این قانون می شوند؟

بر اساس آنچه مورد اشاره قرار گرفت، به نظر می رسد مسئولان مربوطه خودشان نیز در مورد آینده و سرنوشت طرحی که آغاز کرده اند دورنمای روشنی ندارند و در حال حاضر نیز با طرح های زیبای کاغذی و بعضاً فاقد پشتوانه فکری در حال خاموش کردن عطش و نیاز جامعه به مسکن هستند؛ اقدام و اتفاقی که شاید در کوتاه مدت به کاهش التهاب بازار و مطالبات مردمی کمک کند ولی در بلند مدت حاصلی جز تشدید اعتراضات و مطالبات نخواهد داشت.