نیازی به تغییر مدیرکل تجسمی نیست

رییس انجمن هنرمندان سفال و سرامیک در واکنش به نامه امروز دفتر امور هنرهای تجسمی درباره دوسالانه‌های هنرهای تجسمی نکاتی درباره مشکلات برپایی این رویدادها مطرح کرد.

بهزاد اژدری رییس انجمن هنرمندان سفال و سرامیک در گفتگو با خبرنگار مهر درباره نامه جدید دفتر امور هنرهای تجسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به انجمن ها برای ارائه پیشنهادها درباره برگزاری مستمر دوسالانه‌های تجسمی گفت: تا آنجایی که می دانم در این نامه صرفا درباره تقویم برگزاری دوسالانه ها پرسیده شده و اینکه با تاخیر برگزار نشود و دوسالانه ها دارای زمان ثابت باشد اما درباره اظهارنظر انجمن ها درباره کیفیت برگزاری دوسالانه ها و تعامل انجمن ها برای برگزاری این دوسالانه نکته ای مطرح نشده است که بهتر بود مطرح می شد چون پاسخ این نامه به نظر مشخص است و جواب اکثر انجمن ها این است که بهتر است برگزاری دوسالانه ها نظم داشته باشند و شروع فعالیت دبیرخانه دوسالانه ها از یک سال قبل از برپایی آن باشد.

وی ادامه داد: امکانات و هزینه ها و پیش نیازها برای اعلام فراخوان و دعوتنامه و تشکیل شورای سیاستگذاری باید از یک سال قبل تامین شود. ما اگر بخواهیم برای یک دوسالانه از هنرمندان خارجی دعوت به حضور کنیم نمی توانیم ۵ ماه قبل برای او دعوتنامه بفرستیم.

رییس انجمن هنرمندان سفال و سرامیک با اشاره به اینکه تا امروز دستشان برای برپایی دوسالانه ها خالی بوده و نتوانسته اند قولی را که در زمینه کیفیت دوسالانه ها می دهند عملی کنند، عنوان کرد: جواب به این نامه قطعا این است که باید زمان برگزاری دوسالانه ها ثابت باشد ولی در این مورد اتفاقا ما نباید جوابی بدهیم بلکه این ارشاد است که باید زمینه ثابت بودن زمان دوسالانه ها را مهیا کند ولی باز هم ممنون هستیم که از ما در این باره پرسیدند.

این سرامیست بیان کرد: به گمان من بهتر است درباره دوسالانه ها شفاف سازی صورت بگیرد و همه بدانند مشکل در حال حاضر زمان برگزاری دوسالانه ها نیست بلکه مشکل اصلی این است که باید بودجه دوسالانه از یک سال قبل مشخص و آماده باشد و حتی باید بودجه دوسالانه ها متناسب با آن رشته هنری متغیر باشد و یک تیم کارشناسی این مسایل را ببیند و حل کند.

رییس انجمن هنرمندان سفال و سرامیک در توضیح بیشتر گفت: به طور مثال بی ینال کاریکاتور با آثار هنری دو بعدی سر و کار دارد که از طریق سایت ارسال می شود و بعد هم روی دیوار می رود اما مجسمه و سرامیک ابعاد وسیعی را اشغال می کند و جابه جایی آنها مساله است و همینطور نگهداری و بیمه آنها باید تامین شود. ساخت این آثار هزینه بر است و گاهی باید بخشی از هزینه های ساخت اثر به هنرمند پرداخت شود. از طرف دیگر باید مکان نمایش آثار از یک سال قبل مشخص باشد تا هنرمند در مورد جانمایی اثرش فکر کند. در مجموع اینکه دوسالانه یک تقویم مشخص داشته باشد بسیار خوب است اما باید بدانیم دقیقا با چه کیفیتی قرار است دوسالانه ها را برگزار کنیم.

همه بدانند مشکل در حال حاضر زمان برگزاری دوسالانه ها نیست بلکه مشکل اصلی این است که باید بودجه دوسالانه از یک سال قبل مشخص و آماده باشد
اژدری با بیان اینکه از برپایی آخرین دوسالانه سفال و سرامیک ۶ سال می گذرد و چهار سال تاخیر در برگزاری آن ایجاد شده است درباره اهمیت برپایی دوسالانه های تخصصی نیز گفت: این روزها در کشور ما هنر معاصر و بین رشته ای مد شده است در حالیکه در همه کشورهایی که هنر معاصر هم دارند مانند ژاپن، اتریش، آرژانتین، چین و… بی ینال های تخصصی با قدرت کار می کنند. اما در آن کشورها ایونت های دیگری هم برگزار می شود مثلا بی ینال هنر معاصر هم برگزار می شود.

وی با بیان اینکه در عرصه سرامیک گستردگی موضوع به قدری زیاد است که اکثر کشورهای دنیا بی ینال مستقل سرامیک دارند، بیان کرد: در دنیا موضوع سرامیک را حتی از مجسمه سازی هم جدا می کنند. درست است که در بی ینال های سرامیک شما نقاشی روی سرامیک، نقش برجسته، چیدمان و… می بینید که با متریال سرامیک کار شده است اما اینقدر این عرصه گستردگی دارد که اکثر کشورهای دنیا بی ینال جدایی برای آن برگزار می کنند.

این هنرمند با انتقاد از اینکه در کشور ما بیشتر با پدیده های هنری مانند یک مد برخورد می شود، اظهار کرد: هر اتفاق فرهنگی نیاز به زیرساخت دارد و باید از دل جامعه بیرون بیاید. من تعجب می کنم با گزاره هایی که در فرهنگ ما وجود دارد یکباره به این نتیجه می رسیم که همه چیز را کنار بگذاریم و ناگهان با قدم های هنر معاصر پیش برویم. مطمئن باشید تا یک سال دیگر هنر معاصر هم کنار می رود و بحث پسامعاصر پیش کشیده می شود. این مفهوم امروزه در دنیا مطرح است اما هنوز در کشور ما کسی آن را ترجمه نکرده یا مد نشده است. نکته مهمتر اینکه وقتی عده ای به طور مثال هنر معاصر را با ترجمان خودشان و به شکل تبلیغی وارد کشور می کنند هزار نقدی را که در آن سو به این جریانات هست ترجمه نمی کنند برای همین ما تبدیل به مصرف کننده می شویم.

اژدری گفت: لیدرهای فرهنگی جامعه باید هوشیار باشند و بدانند جریان طبیعی هنری و فرهنگی در کشورمان چیست. امروزه مخاطب واقعی اینهمه آثار معاصری که در گوشه و کنار گالری ها نمایش داده می شود کجاست؟ این هنر معاصر ما دقیقا دارد با چه کسی گفتمان می کند؟

عضو شواری هنری دهمین جشنواره تجسمی فجر درباره نحوه تعامل دفتر امور هنرهای تجسمی با انجمن ها و نشستی که پیش از این با نمایندگان انجمن ها درباره جشنواره تجسمی فجر برگزار شد و گلایه برخی این بود که بعد از تعیین شورای هنری و دبیر و اعلام فراخوان این نشست گذاشته شده و مدیر کل اداره امور هنرهای تجسمی هم در آن نشست حضور نداشته است، بیان کرد: من در جریان هستم که آقای ملانوروزی آن زمان مشهد بودند. من خودم هم در آن نشست نبودم اما یک سری اتفاق ها را چون در جریان نیستیم ایجاد سوءتفاهم می کند. من یکبار به آقای ملانوروزی گفتم انجمن ها گلایه دارند که با آنها مشورت نمی شود و ایشان گفتند من نامه ای برای یک نشست داده بودم اما فکر کردم نماینده های انجمن ها چون نیامدند مایل به همکاری نیستند و وقتی گفتم نامه ای به دست ما نرسیده از دبیرخانه نامه را گرفتند و نشان دادند اما یک اشتباه اداری باعث شده بود آن نامه ارسال نشود و بعد با همین تعبیر دبیر و شورای هنری جشنواره تعیین شد و نامه دوباره ای به انجمن ها ارسال شد تا نمایندگان انجمن ها بیایند و نظراتشان را بگویند.

وی گفت: از آن طرف این سوءتفاهم وجود دارد که انجمن ها می خواهند ساز مخالف بزنند و از این طرف هم احساس این است که همکاری نمی شود. برای همین به نظرم این جلسات خوب است تا در آن حرف های دو طرف مستندسازی شود. پیغام های شفاهی یا گفتگو از طریق رسانه روش درستی نیست. قرار است در اولین فرصت هم نشستی میان آقای ملانوروزی و نمایندگان انجمن ها برگزار شود تا مسایل ریشه ای مطرح شود.

اژدری در پاسخ به این پرسش که با تغییر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و احتمال تغییر در بدنه ارشاد، این جلسات در آستانه این تحولات را چگونه تفسیر می کند گفت: نمی خواهم بگویم آقای ملانوروزی لزوما بهترین گزینه برای اداره هنرهای تجسمی هستند و خودشان هم این اعتقاد را ندارند اما ایشان تجاربی دارند که در حال حاضر در اختیار جامعه تجسمی است. اگر فرد دیگری بیاید باید دوباره همه چیز از صفر شروع شود و برای ایجاد تعلق خاطر مدت ها زمان می برد. ما امیدواریم اگر چیزی اشتباه است اصلاح شود نه اینکه مدیر عوض شود. اگر مدیر نخبه تر از ایشان بود چرا قبل از این نیامدند و اگر مشکلات این دوره اینقدر اساسی است چرا قبل از این تغییر نکردند. موضوع این است که ما به یک سیستم درست نیاز داریم نه تغییر مداوم آدم ها.