رویای بی تعبیر اردوغان/ چرا سیاست های تهاجمی ترکیه به بن‌بست منتهی می‌شود؟

اخیرا سیاست های توسعه طلبانه ترکیه با حمایت از حمله جمهوری آذربایجان به منطقه ناگورنو قره باغ به اوج خود رسیده است.
جامعه بین المللی خواستار آتش‌بس میان دو همسایه شده است؛ ترکیه اما با حمایت بی قید و شرط از جمهوری آذربایجان هیزم به آتش این نزاع می‌‌ریزد؛ نزاعی که تاکنون جان صدها نفر را قربانی خود کرده است.

چه عواملی سبب شد تا ترکیه سیاست های توسعه طلبانه اتخاذ کند؟

رجب طیب اردوغان تقریبا دو دهه تلاش کرد تا جایگاه ترکیه را در جهان ارتقاء دهد؛ هدفی که امروز بیش از هر زمان دیگری دست نیافتنی به نظر می آید.

به گزارش گروه بین الملل بازتاب، به نقل از سی ان ان؛ بیش از ده سال پیش، اردوغان تصمیم سرنوشت سازی برای ترکیه گرفت؛ چرخش در سیاست خارجی. با این تصمیم، ترکیه به انتظار ایستادن پشت درب اتحادیه اروپا پایان داد و عزم خود را جزم کرد تا با نفوذ در کشور هایی که در قلمرو امپراتوری عثمانی بودند، بار دیگر به یک قدرت انکار نشدنی در صحنه بین المللی بدل گردد. استقبال طرفداران اردوغان از این هدف و اقتصاد پر رونق آن زمان ترکیه، اردوغان را مصمم به پیگیری ایده های توسعه طلبانه خود کرد.

به هر باد خرمن نباید فشاند

پس از انقلاب‌ها، خیزش‌ها و اعتراضات در جنوب غربی آسیا و شمال آفریقا؛ گروه ها و جنبش های تحت حمایت ترکیه، در مصر و سوریه قدرت زیادی بدست آوردند؛ این اتفاق دلیلی شد تا رویای نئوعثمانی ترکیه، در نظر اردوغان دست یافتنی جلوه کند.

اما پس از گذشت یک دهه، میبینیم که جنبش های تحت حمایت ترکیه نظیر اخوان‌المسلمین و گروه های مربوط به آن قدرت خود را از دست داده اند.

این نیست که بلند پروازی های اردوغان تنها به مذاق قدرت های منطقه ای خوش نیامده باشد؛ سیاست های توسعه طالبانه ترکیه حتی خشم کشور های اروپایی مثل فرانسه، یونان و قبرس را هم برانگیخته است.

تلافی اقتصادی سایر کشور ها

مصر، قبرس و رژیم صهیونیستی برای دور زدن ترکیه دست به همکاری های استراتژیک متعددی زده اند؛ استخراج گاز از ذخائر شرق مدیترانه یکی از این همکاری ها به شمار می‌رود که ترکیه را به کلی کنار می‌زدند.طرحی که با سکوت استراتژیک امارات و حمایت قاطع فرانسه مواجه شد.

نئوعثمانی، خوابی که تعبیر نمی‌شود

نویسنده کتاب “بر آمدن ترکیه ی اردوغان” نوشت: شعار اردوغان این بود که کشورهای مسلمان خاورمیانه به رهبری ترکیه قیام خواهند کرد؛ اما امروز میبینیم که با کشور های مسلمان اطرافش در تنش است. سیاست های توسعه طلبانه ترکیه سبب شده است که امروز بجز قطر، سومالی و نیمی از دولت مستقر در طرابلس، دوست دیگری نداشته باشد.

از طرفی رویکرد تهاجمی در سیاست خارجی ترکیه نتیجه مثبتی نداشته است. ترکیه در سوریه به خواسته هایش نرسید و این ایران و روسیه هستند که دست برتر را دارند.
همچین در لیبی نیز دستاورد بزرگی نداشته است. با توجه نفوذ بسیار روسیه در قفقازنیز، نقش روسیه در سرنوشت نزاع بین باکو و یروان پررنگ تر است.

با شکست حزب اردوغان در انتخابات محلی؛ مشخص شد که طرفداران وی نیز به این باور رسیده اند که رویاهای اردوغان تعبیری ندارد و نمی توان روی سیاستی که جز آثار منفی ره اوردی برای ترکیه نداشته است حساب کرد.