عبدالله بن زاید: حملات آرامکو تهدیدی برای ثبات اقتصاد جهانی است
وزیر خارجه امارات اعلام کرد که حمله به تأسیسات نفتی آرامکو تهدیدی آشکار علیه ثبات اقتصاد جهانی است.
عبدالله بن زاید آل نهیان، وزیر خارجه امارات در سخنرانی خود در هفتاد و چهارمین مجمع عمومی سازمان ملل گفت: حمله به تأسیسات آرامکو نه تنها تهدیدی علیه امنیت عربستان و منطقه بلکه تهدیدی آشکار علیه ثبات اقتصاد جهانی است برای همین باید عقل خود را به کار گرفته و برای تأمین امنیت مسیرهای کشتیرانی بین المللی همکاری کنیم و دنبال راهکارهای پایدار براساس احترام به حاکمیت کشورها و عدم مداخله در امور داخلی آن‌ها باشیم.
بن زاید به مسئله فلسطین پرداخت و گفت: مسئله فلسطین همواره مسئله مرکزی عرب باقی خواهد ماند. باید با این مسئله به عنوان مسئله‌ای برخورد شود که عدم حل آن به ثبات منطقه لطمه می‌زند چراکه بدون راهکار عادلانه و فراگیر و دائم نمی‌توان به ثبات مطلوب دست یافت. نقض‌هایی که از سوی اسرائیل صورت می‌گیرد باعث می‌شود گروه‌های تندرو از مشکلات و شرایط مردم فلسطین بهره برداری کنند.
وی گفت: ما به عنوان اشخاص، دولت‌ها و مردم یا باید دوره جدیدی را شروع کنیم که در آن آینده منطقه و جهان را نجات دهیم یا اینکه جهان را در زیر سلطه افکار افراطی و سیطره گروه‌های تروریستی رها کنیم.
بن زاید تأکید کرد: امارات که در تلاش‌های بین المللی و منطقه‌ای برای کاهش شدت تنش‌ها و حل سیاسی بحران‌ها در منطقه از جمله بحران یمن، لیبی، سودان، سوریه و فلسطین مشارکت می‌کند به این مسئله ایمان دارد که تقویت فعالیت همه‌جانبه بهترین راه برای کاهش تنش و حل چالش‌هایی مثل تروریسم است.
به گزارش ایسنا ،بن زاید در اظهاراتی خصمانه علیه ایران گفت: به رغم وجود اجماع بین المللی درباره نیاز به اتخاذ اقدامات مشترک برای حفظ صلح و امنیت مثل ضرورت مهار بلندپروازی‌های هسته‌ای ایران از طریق توافق هسته‌ای اما توقعات مطلوب درباره ملزم کردن ایران به پایبندی به قوانین بین المللی محقق نشده است. در این توافق باید دیدگاه کشورهای منطقه در نظر گرفته می‌شد و به تمامی رفتارهای ایران از جمله مداخله‌اش در امور دیگر کشورها و ارتقای برنامه موشک‌های بالستیک و مسلح کردن گروه‌های تروریستی پرداخته می‌شد.
وی تأکید کرد: ما می‌توانیم از طریق یک طرح سیاسی به راهکارهای پایداری که بر چهار محور متمرکز است، دست یابیم. اول تقویت اجرای قوانین بین المللی و منشور سازمان ملل به عنوان اصول اصلی برای ممانعت از فروپاشی نظام بین المللی. محور دوم این است که نهادهای منطقه‌ای بتوانند نقش بزرگتری را در حل تنش‌های منطقه‌ای و تحقق امنیت و ثبات ایفا کنند. محور سوم تقویت فعالیت سیاسی برای آرام کردن اوضاع و حل بحران‌ها است. روند سیاسی بهترین راهکار برای حل مسائل منطقه است. آخرین محور نیز متمرکز شدن بر توسعه و سرمایه‌گذاری در نهضت مردم و آغاز بازسازی کشورها در مراحل مابعد درگیری و حمایت از نهادهای ملی و تقویت حاکمیت قانون در آن است.
