وضعیت کنسرت‌ها؛ بهشت پاپ و دوزخ سنتی
روزنامه «فرهیختگان» وضعیت کنسرت‌های موسیقی در نیمه اول سال ۹۸ را بررسی کرد و نوشت: درمجموع موسیقی پاپ در نیمه اول سال‌جاری ۱۹۸ اجرا داشته است و موسیقی کلاسیک ۵۲ و موسیقی سنتی ۵۰ اجرا. جاز با سه و ارکسترال با دو اجرا در رده‌های آخر این فهرست هستند.
روزنامه «فرهیختگان» وضعیت کنسرت‌های موسیقی در نیمه اول سال 98 را بررسی کرده است که در ادامه می خوانید.
در نیمه اول سال‌جاری محسن ابراهیم‌زاده و آرش و مسیح، 20 اجرا داشته‌اند و از دیگران فعال‌تر بوده‌اند. بهنام بانی و زانیار خسروی با 10 اجرا در رده‌بعدی هستند و حضور استاد کیهان کلهر با 9 اجرا مایه تعجب است.
سامان احتشامی، علی زند‌وکیلی و علیرضا طلیسچی هرکدام با 8 اجرا در ردیف‌های بعدی قرار دارند. بسیاری از خوانندگان مطرح پاپ که در اواخر دهه 80 و اوایل دهه 90 بروبیایی داشتند، ظاهرا در سبد فرهنگی مردم جایی ندارند و تازه‌ترها گوی‌سبقت را ربودند. نبود چهره‌های مطرح موسیقی سنتی نیز از نکات برجسته دیگر این فهرست است.
درمجموع موسیقی پاپ در نیمه اول سال‌جاری 198 اجرا داشته است و موسیقی کلاسیک 52 و موسیقی سنتی 50 اجرا. جاز با سه و ارکسترال با دو اجرا در رده‌های آخر این فهرست هستند. مساله مهم دیگر این است که گرانی بلیت کنسرت‌ها ظاهرا روی تعداد مخاطبان تاثیری نداشته است و همان فضای سال گذشته حکومت می‌کرده است. با توجه به اینکه اکثرا طیف خاصی به کنسرت‌ها می‌روند و سهم دانشجویان و مردم جنوب‌شهر کمتر شده، اتفاق گسترده‌ای در تعداد مخاطبان نیفتاده است.
نکته دیگر فهرست مجوزهای 6 ماه اول، سهم هرکدام از سالن‌هاست. با توجه به اینکه می‌دانیم ظرفیت تالار وزارت کشور ۵۰۰۰ نفر، سالن مرکز همایش‌های برج میلاد ۱۶۰۰ نفر، میلاد نمایشگاه ۲۱۰۰ نفر، تالار وحدت ۷۴۰ نفر، تالار رودکی ۲۰۰ نفر، اریکه ایرانیان ۱۴۵۰ نفر، فرهنگسرای نیاوران ۲۶۲ نفر، تالار ایوان شمس(سالن اصلی) ۴۰۰ نفر است، نگاهی داریم به سهم هرکدام از این سالن‌ها.
نمایشگاه بین‌المللی با 88 اجرا در 6 ماه نخست، رتبه اول جدول سالن‌ها در فهرست صدور مجوزها را کسب کرده است. سالن میلاد نمایشگاه دسترسی راحت‌تری نسبت به بقیه سالن‌ها ندارد، اما انگار مخاطبان عادت کرده‌اند که آنجا راحت‌تر هستند. وجود پله‌های زیاد برای رسیدن به سالن از نقاط منفی آن است.
در رده دوم سالن‌های فهرست صدور مجوزها، برج میلاد با 82 اجرا و تالار وحدت با 81 اجرا در رده سوم قرار دارند. سهم فرهنگسرای نیاوران فقط چهار اجرا بوده و نبودن وزارت کشور در پنج رتبه اول در نوع خودش قابل توجه است. تالار رودکی رتبه آخر این فهرست پنج‌تایی را اشغال کرده است. زمانی امکانات سالن و تردد راحت، مهم‌ترین دلیل انتخاب سالن‌ها برای خوانندگان و تهیه‌کنندگان بود، اما به آنها، احتیاط بیشتر برای فروش بلیت‌ها اضافه شده است.
تابستان امسال اما شهرستان‌ها هم از کنسرت‌های موسیقی سهم داشتند. از کرج و شهرقدس که نزدیک تهران هستند تا خرمشهر و سردشت و علی‌آبادکتول. اجرا در شهرستان‌ها همراه با تاثیرات مثبت و البته منفی است. وجود کنسرت در یک شهر از مظاهر ترقی و عدالت فرهنگی است و همین عامل دلخوشی می‌شود. اما کیست که نداند امکانات پایتخت و شهرهای کوچک قابل قیاس نیست. برخی که قطعات ضبط‌شده خوانندگان را می‌شنوند پس از حضور در کنسرت شهرستان شاید از خواننده محبوب‌شان همان صدا را نشنوند و دلزده شوند. اما صرف حضور چهره‌های موسیقی در خارج از تهران قابل تایید و مثبت است و البته حاشیه‌های بیشتری هم همراه خودش دارد.
