انباشت آهن آلات در نبود تقاضا

باتوجه به محدودیت صادراتی که محصولات آهنی و فولادی کشور را احاطه کرده است موانع بسیاری بر سر راه اهداف صادراتی کشور نیز حاصل شده و سبب گشته تا مازاد تولید به جای اینکه صرف صادرات و تامین منابع ارزی کشور شود به سمت بازار داخل سوق پیدا کند و در داخل کشور نیز آن چنان که می بایست با استقبال خرید مواجه نگردد؛ چراکه تورم موجود در بازار های فعال کشور به خصوص بازار آهن سبب گشته تا حجم بسیاری از معاملات به صورت معلق باقی بماند.

نا گفته نماند که متقاضیان خرید هم چنان در انتظار کاهش قیمت در محصولات مصرفی خود می باشند. عدم تطابق دخل و خرج مردم مدت هاست که گریبان گیر کشور ما شده است و با توجه به اعمال تحریم ها به شدت این مشکل افزوده شده است.در این رابطه بسیاری از تولیدکنندگان اذعان دارند که آنها مجبور هستند تا قیمت محصولات را با توجه به هزینه‌های تولید تغییر دهند و قصدشان گران فروشی در بازار داخل نمی باشد. برای نمونه در بخش فولاد نیز همین مسئله موجود می باشد و اگر هزینه‌های تولید را در بخش فولاد مورد بررسی قرار دهیم، مشاهده خواهیم کرد که میزان رشد قیمت‌ها در مقایسه با افزایش هزینه‌های تولید بسیار اندک است.

در کنار مشکلات داخل خرید خارج از ایران نیز در شرایط فعلی بسیار با ریسک همراه است. علاوه بر این باید تولید‌کننده ایرانی هزینه بیمه و حمل و نقل کالاهای صادراتی را نیز بپردازد تا در نهایت مشتری بین المللی حاضر به خرید از تولید ملی شود. با این اوصاف کدام تولید کننده می تواند رشد صادراتی مناسبی را برای خود در نظر داشته باشد.

کارشناسان با انتقاد از اینکه وزارت صنعت به عنوان متولی این امر باید نگاه کارشناسی و صادرات محور به محدودیت های حاکم بر بازار آهن آلات داشته باشد، معتقدند که : امروز اولویت وزارت صنعت تنظیم و کنترل بازار داخل شده است و به نوعی مسائل سیاسی داخلی کشور بر مسائل اقتصادی ارجحیت پیدا کرده که این موضوع یک مشکل اساسی برای تولیدکنندگان کشور است. از این رو وزارت صنعت باید به بررسی ریشه‌ای مشکلات در افزایش قیمت‌ها و یا کمبود کالاها در سطح بازار داخل بپردازد نه اینکه با یک تصمیم مقطعی و بدون کارشناسی صادرات کالاها را با چالش های جدیدی مواجه کند حتی با وجود اینکه بخش فولاد و آهن در کشور صنعتی ارز آور است.