کسب بیش از ۸۴میلیارد دلار درآمد گازی

امضای قرارداد توسعه فاز۱۱ پارس‌جنوبی در شرایطی صورت می‌گیرد که تدوین مدل جدید قراردادهای نفتی از ابتدای دولت یازدهم و با روی کار آمدن بیژن زنگنه در دستور کار وزارت نفت قرار گرفت و اگرچه با انتقادات جدی مخالفان دولت روبه رو بود اما نهایتا در واپسین روزهای فعالیت دولت یازدهم به بار نشست.

اولین قرارداد جدید نفتی امروز در حالی امضا می‌شود که از شب گذشته مذاکرات بین طرف های فرانسوی و چینی در شرکت پتروپارس در جریان بود تا اینکه در ساعات پایانی دیروز توافق‌نامه مشارکت بین شرکت‌های پتروپارس ایران، توتال فرانسه و CNCP چین امضا شد.

در واقع با امضای اولین قرارداد جدید نفتی شاهد بازگشت یکی از غول‌های صنعت نفت به میدان گازی پارس جنوبی خواهیم بود.

مذاکرات برای حضور توتال در فاز 11 از اردیبهشت ماه 95 آغاز شد تا اینکه در آبان ماه سال گذشته شاهد توافق اولیه بین شرکت ملی نفت و توتال بودیم. بنا به توافقات صورت گرفته سهم توتال، CNCP چین و شرکت پتروپارس در این پروژه به ترتیب 50.1، 30 و 19.9 درصد تعیین شده و رهبر این کنسرسیوم توتال خواهد بود.

بازگشت غول نفتی فرانسه به فاز 11 پارس جنوبی

بر اساس این گزارش، اواخر دهه هفتاد بود (سال 2000 میلادی) که شرکت ملی نفت ایران و شرکت توتال فرانسه برای توسعه بخش بالادستی فاز 11 پارس جنوبی و ساخت یک کارخانه حدود 10 میلیون تنی تولید LNG به توافق رسیدند و تفاهم نامه‌ای بین دوطرف به امضا رسید.

پس از امضای این تفاهم نامه، شرکت پتروناس مالزی هم برای توسعه فاز 11 پارس جنوبی اعلام آمادگی کرد و با توافقی سه جانبه شرکت ملی نفت ایران 50 درصد، شرکت توتال فرانسه 40 درصد و پتروناس مالزی 10 درصد از سهام توسعه بخش بالادستی و پایین دستی را به عهده گرفتند.

اما در پی عقد این تفاهم نامه و پس از انجام مطالعات مهندسی حساسیت‌های بین‌المللی نسبت به فعالیت‌های صلح آمیز هسته‌ای ایران افزایش یافت و طی سال های 1385 تا 1387 شرکت نفتی توتال به بدلیل افزایش قیمت جهانی فولاد و در پی آن بالا رفتن هزینه های پروژه از فاز 11 پارس جنوبی خارج شد.

پس از خروج توتال، در سال 1388 مذاکراتی بین شرکت نفت و شرکت CNPC چین آغاز و در نهایت قراردادی با ارزشی حدود 5 میلیارد دلار بین شرکت نفت و CNPC امضا شد اما چینی ها در پاییز 91 اقدام به ترک پارس جنوبی کردند.

پس از خروج چینی ها از این پروژه،مذاکراتی بین شرکت نفت و شرکت های داخلی مانند پترو ایران،تاسیسات دریایی و پترو پارس انجام شد تا این که شهریور ماه سال 1393 عملیات توسعه فاز 11 به شرکت پتروپارس واگذار شد اما چندی پس از این اقدام، با توجه به اولویت بندی صورت گرفته در زمینه توسعه فازهای پارس جنوبی و با توجه به محدودیت مالی موجود، پتروپارس از این پروژه خارج شد.

تولید 335 میلیارد متر مکعب گاز طی 20 سال

بر اساس این گزارش طرح توسعه فاز 11 پارس جنوبی با هدف تولید پایدار دو میلیارد فوت مکعب گاز از منابع فراساحل این فاز و انتقال به خشکی اجرا می شود.

برآورد شده که با اجرای این طرح در طول 20 سال دوره قرارداد بالغ بر 335 میلیارد متر مکعب گاز طبیعی غنی و ترش از این میدان مشترک تولید شود که از آن می توان حدود 290 میلیون بشکه میعانات گازی، 14 میلیون تن گاز مایع، 12میلیون تن اتان و 2 میلیون تن گوگرد به همراه 315 میلیارد متر مکعب گاز سبک شیرین تولید کرد.

کسب بیش از 84 میلیارد دلار درآمد

به گزارش اقتصاد آنلاین با احتساب قیمت 50 دلار برای هر بشکه نفت خام بدون در نظر گرفتن ارزش گاز سبک شیرین؛ ارزش سایر محصولات قابل استحصال در طول دوره قرارداد بالغ بر 23 میلیارد دلار می شود. به علاوه ارزش گاز سبک شیرین تولیدی با فرض هر متر مکعب 10 سنت بالغ بر 31 میلیارد دلار خواهد بود و در مجموع بر اساس قیمت های فعلی حامل های انرژی در بازار بین الملل ارزش محصولات این طرح در طول دوره قرارداد برابر با 54 میلیارد دلار آمریکا برآورد شده است.

بنا بر محاسبات صورت گرفته درآمد دولت از اجرای این طرح منحصر به دوران قرارداد نبوده و برآورد شده که ارزش تولیدات این میدان پس از پایان قرارداد بالغ بر 30 میلیارد دلار خواهد بود بنابراین مجموع درآمد کشور از اجرای قرارداد توسعه بخش فراساحل فاز 11 پارس جنوبی از مبلغ 84 میلیارد دلار (با قیمت های فعلی نفت خام) فراتر خواهد رفت.

نحوه بازپرداخت

بازپرداخت اصل هزینه سرمایه ای مستقیم طرف دوم 10 ساله خواهد بود که در مقایسه با قراردادهای پیشین بیع متقابل (با دوره باز پردخت 4 تا 6 ساله) دستاوردی مهم به حساب می آید. به علاوه میزان پرداخت دستمزد به پیمانکار در هر سال وابسته میزان تولید از میدان گازی است.

تولید اولیه؛ دی ماه 98

بر اساس زمان بندی صورت گرفته 40 ماه پس از امضای قرارداد (دی ماه 1398) تولید اولیه از این میدان آغاز خواهد شد. همچنین مدت قرارداد از زمان شروع 20 سال تعیین شده که بهره برداری از تاسیسات احداثی در طول مدت قرارداد تحت نظارت شرکت ملی نفت ایران با طرف قرار داد می باشد.

منبع:اقتصاد آنلاین