صدور “پروانه‌های شکار” بی‌رحمانه و خارج از ظرفیت زیستگاه‌ها است
یک فعال محیط زیست گفت: حیات وحش به هیچ عنوان ظرفیت تعداد بالای پروانه شکار صادر شده را ندارند و این میزان مجوز شکار برای شرایط کنونی محیط زیست بی‌رحمانه است.
سعید سلیمانی در گفت و گو با ایسنا، با انتقاد از مجوزهای شکار فراوانی که در سراسر کشور و از جمله در استان کرمانشاه صادر می‌شود، اظهار کرد: متاسفانه فرهنگ شکار در ایران به شکل اشتباه و بدون رعایت قوانین مربوط به آن جا افتاده است.
وی با بیان اینکه نمی‌توان انکار کرد که عده‌ای علاقمند به شکار هستند و باید شرایط و زیرساخت‌های مناسب برای آنها فراهم شود، افزود: در کشورهایی که به محیط زیست و حیات وحش توجه می‌شود قرقگاه‌های خصوصی ایجاد می‌شود که در آن با دخالت انسان تعدادی از گونه‌ها را پرورش می‌دهند و پس از اینکه تعداد گونه در آن زیستگاه بیش از حد نرمال شد، مجوز شکار آن هم تحت قوانین بسیار مشخص صادر می‌شود که نتیجه این امر حداقل آسیب به حیات وحش است.
مدیرعامل جمعیت محیط زیستی “هیلو” معتقد است، در ایران شرایط به این گونه نیست و بسیاری از قوانین مربوط به شکار مانند اینکه شکار در چه ساعتی از شبانه‌روز، برای چه گونه‌هایی، در کدام زیستگاه و حتی برای جنس نر یا ماده انجام شود، رعایت نمی‌شود.
سلیمانی پروانه شکار را یک جواز سوری دانست و یادآوری کرد: فرد با در دست داشتن یک کاغذ هرکجا که بخواهد و هرگونه‌ای که دوست داشته باشد را شکار می‌کند.
به گفته سلیمانی از سوی دیگر، بسیاری از زیستگاه‌های محیط زیستی از حیات وحش خالی شده‌اند و نباید با صدور مجوزهای بی‌رویه به باقی مانده حیات وحش نیز آسیب زد.
این فعال محیط زیست از اینکه مسئولان بخواهند با صدور پروانه‌های شکار شرایطی فراهم کنند که افراد با حضور در کوه و بیابان و شکار حیات وحش فشار روحی و هیجانات خود را تخلیه کنند، انتقاد کرد.
مدیرعامل جمعیت محیط زیستی “هیلو” اشاره‌ای هم به صدور مجوزهای شکار در کرمانشاه و خطر انقراض حیات وحش داشت و گفت: در کرمانشاه در دهه 40 در پناهگاه حیات وحش ورمنجه و منطقه حفاظت شده بیستون 10 هزار راس کل و بز سرشماری شده بود که این تعداد در دهه اخیر به 10 راس رسیده و این یعنی ما نسب کل و بز را تا لبه پرتگاه انقراض بردیم.
سلیمانی یادآوری کرد: حتی به گفته گذشتگان، در منطقه بیستون و پرآو در گذشته “گوزن زرد” وجود داشته که اکنون دیگر خبری از این پستاندار نیست.
وی با بیان اینکه پرندگان نیز وضعیت مشابهی دارند، یادآوری کرد: تالاب هشیلان که یکی از مراکز اصلی حضور پرندگان خصوصا پرندگان مهاجر بوده، اکنون آنقدر زیستگاه ناامنی شده که دیگر پرندگان بزرگ مهاجر را در آن نمی‌بینیم.
این فعال محیط زیست گفت: وقتی یک شکارچی در محدوده‌ای که پرندگان مهاجر حضور دارند شکار کند فقط چند پرنده را از بین نبرده، بلکه با صدای تیر باعث ایجاد ناامنی و پرواز سایر پرندگان نیز خواهد شد.
به گفته سلیمانی در چنین شرایطی پرندگان زودتر از موعدی که باید از این منطقه بلند می‌شوند و مهاجرت ناقصی خواهند داشت که به ضرر محیط زیست است.
وی با بیان اینکه این عوامل به تدریج باعث نابودی حیات وحش می‌شود، افزود: حالا که مسئولین توجه چندانی به موضوع ندارند، از خود مردم توقع داریم در زمان باروری، جفت‌گیری و شیردهی آسیبی به حیات وحش وارد نکنند.
سلیمانی گفت: همه زیستمندان هم مانند ما انسان‌ها خانواده و فرزندانی دارند که وقتی ما این حیوانات را شکار می‌کنیم، مدت‌ها چشم به راه آنها خواهند ماند.
