رضا رویگری: «الله الله» را زمان حکومت نظامی خواندم

بـازیگر سینمـا و تلـویـزیون گفت: زمـانی که سرود «الله‌الله» را خـواندم به دلیل حکـومت نظـامی نمـی‌توانستیم از استودیـو خارج شویم.

رضا رویگری بازیگر نقش کیان ایرانی در سریال «مختارنامه» در دهه ۶۰ جوان اول سینمای ایران بود؛ بازیگری را با یک تئاتر شروع کرد و بعد از چند تئاتر در سال ۱۳۵۲ با همکاری ساموئل خاچیکیان در سریال چنگک بازی کرد، بعد از انقلاب هم در سال ۶۴ با سریال محله بهداشت دوباره به تلویزیون بازگشت.

او در شرایطی که هنوز انقلاب نشده بود و ساواک هم فعالیت می‌کرد به درخواست عده‌ای آیه‌های قرآنی را به صورت شعر خواند و آرام آرام کاست‌ها را از داخل مساجد، منازل مردم و گلدسته‌های مسجد دانشگاه تهران پخش کردند. سرود معروف «ایران ایران» (الله الله) در اول انقلاب از دیگر آثار این هنرمند است که ماندگار شد. به بهانه تولد رضا رویگری گفت‌وگوی کوتاهی با او داشتیم که در ادامه آن را می‌خوانید.

رویگری در پاسخ به باشگاه خبرنگاران درباره اولین کار بازیگری‌اش در تئاتر می‌گوید: «اولین‌ها همیشه در خاطر انسان می‌ماند. کاری را با نام «عبادتی بر مصیبت حسین بن منصور حلاج» به کارگردانی «خجسته کیا» بازی کردم که به شدت دوستش داشتم و ممنونم از خانم کیا که به من اعتماد کرد و من را با این دنیا آشنا کرد.

آثار بسیاری را در کارنامه کاری‌ام دارم، اما سریال «مختارنامه» برای من شیرینی خاصی دارد، آن هم به دلیل اینکه مردم آن را دوست دارند و هیچ چیز برای یک هنرمند باارزش‌تر از این نیست که اثرش را دوست داشته باشند. برای داوود میرباقری آرزوی سلامتی می‌کنم و امیدوارم در تمام ثانیه‌های زندگی‌اش موفق و سربلند باشد و آثار درخشانی را برای کشورمان بسازد.

این هنرمند درباره سرود الله الله که در جریان انقلاب اسلامی و پس از آن در ذهن‌ها ماندگار شد، می‌گوید: «دقیقاً آن روز‌ها را به یاد دارم زمانی که سرود «الله الله» را خواندم ۳۳ سالم بود، آقای خشنود آهنگسازِ این کار به خانه ما آمد و از من خواست که آن را بخوانم. آن روز‌ها به دلیل حکومت نظامی نمی‌توانستیم از استودیو خارج شویم، همان جا می‌ماندیم و ضبط می‌کردیم، زمانی هم که کار به اتمام رسید آن را در مسجد‌ها و دانشگاه‌ها پخش می‌کردیم.

خاطرم هست وقتی این سرود از گلدسته‌های دانشگاه پخش شد سکوت مطلقی آنجا را فرا گرفته بود. این سرود را هر زمان که می‌شنوم حس و حال عجیبی پیدا می‌کنم، حال و هوای آن روز‌ها به شدت برایم تداعی می‌شود.