لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان پس از ۱۰ سال از مرحله تقنین به نظارت وارد شده است

دبیر کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه در حال حاضر منتظر ابلاغ نهایی لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان هستیم، گفت: پس از ۱۰ سال این لایحه از فرآیند تقنین به مرحله نظارت وارد شده است.

ناهید تاج‌الدین در گفت و گو با ایسنا در خصوص لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان در مجلس شورای اسلامی، اظهار کرد: کلیات و جزئیات این لایحه در مجلس بررسی و به شورای نگهبان ارجاع شد. شورای نگهبان ایرادات جزئی به این لایحه گرفت که توسط مجلس برطرف شد و در حال حاضر منتظر ابلاغ نهایی این لایحه هستیم.

وی افزود: نزدیک به ۱۰ سال است که فرآیند تقنین این لایحه به طول انجامیده، اما امروز باید گفت که این لایحه از مرحله تقنین عملا وارد مرحله نظارت شده است و نمایندگان باید در مورد این لایحه از این به بعد از وظایف و اختیارات نظارتی خود استفاده کنند.

دبیر کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی ادامه داد: لایحه حمایت از کودکان و نوجوانان دارای ضمانت های اجرایی فراوانی است و دست نمایندگان را برای نظارت باز گذاشته است، فصل سوم لایحه در مورد جرایم و مجازات‌ها تنظیم شده و مفاد فراوانی از این لایحه به ضمانت های اجرایی تخصیص یافته است.

تاج‌الدین در پاسخ به این سوال که چرا در این لایحه همه چیز به پس از وقوع اتفاق ختم شده و پیشگیری کمتر در آن مدنظر قرار گرفته است، تصریح کرد: انتقاد کلی ما به قوانین این است که اکثر قوانین حمایتی و قوانینی که تحت عنوان حمایت از کودکان و نوجوانان یا حمایت از خانواده مطرح است بیشتر جنبه حفاظتی دارد تا حمایت و معنای سلبی از حمایت را در بر می گیرد. مثلا در قانون حمایت از خانواده فصل اول مربوط به طلاق است در حالی که قانون حمایت باید ایجابی و جامع باشد.

وی اضافه کرد: در مورد حمایت از حقوق کودکان و نوجوانان نیز چنین است، اما پیشگیری صرفا امری نیست که بتوان در قانون گنجاند و بیشتر امری آموزشی است و به ارتقای مهارت‌های اجتماعی جامعه بر می گردد، البته در ماده ۸۰ قانون برنامه ششم توسعه نیز نسبت به بحث پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی اشاره شده و پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی الزام قانونی پیدا کرده است.

دبیر کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی، خاطرنشان کرد: همان طور که محافل علمی چون انجمن علمی روانپزشکان تاکید کرده‌اند، آزارها در ۹۰ درصد مواقع توسط خانواده، بستگان، دوستان و آشنایان رخ می‌دهد و تنها ۱۰ درصد آن توسط غریبه‌ها صورت می‌گیرد و همین نشان می دهد ما نمی توانیم صرفا با قانون و ساز و کار نظارتی این مسئله را رفع کنیم چون اتفاقی درونی است و در پنهان‌ترین و بنیادی‌ترین نهاد اجتماعی وجود دارد، پس باید به دنبال افزایش مهارت‌های اجتماعی باشیم.