سخت پوست دریاچه ارومیه دیگر نفس نمی‌کشد!
رئیس مرکز تحقیقات آرتمیای کشور گفت: دریاچه ارومیه آرتمیای زنده و بالغ ندارد.
علی نکوئی فر در گفت‌وگو با ایسنا با اشاره به اینکه ارتمیا بالغ در دریاچه ارومیه وجود ندارد و فقط مقدار جزئی سیست ارتمیا در یک ایستگاه جداسازی شده، افزود: براساس نمونه برداری از ۴ ایستگاه در استان بجز ایستگاه آغ گنبد که 0.8 عدد در لیتر سیست آرتمیا دیده شد، مابقی ایستگاه‌ها فاقد سیست ارتمیاست.
وی با بیان اینکه شرایط مساعد برای رشد ارتمیا و حتی سیست در دریاچه ارومیه وجود ندارد، اظهار کرد: میزان شوری آب ثبت شده در دریاچه ارومیه طی آبان ماه ۲۶۸ تا ۴۴۰ گرم در لیتر بوده است که امکان زیست را برای این گونه ارزشمند با مشکل روبرو کرده است.
نکوئی فرد با بیان اینکه دمای آب برای زیست سیست ارتمیا باید بیشتر از ۲۰ درجه باشد ادامه داد: دمای آب دریاچه ارومیه در ابان بین ۸ تا ۱۰ درجه در نوسان بوده که با افزایش شوری و کاهش دما امکان رشد جلبک برای تغذیه سیست ارتمیا نیز وجود نداشته و به دنبال آن میزان سیست نیز کاهش یافته است.
رئیس مرکز تحقیقات آرتمیا کشور با اشاره به راه‌اندازی بانک سیست و ژن آرتمیا در استان افزود: مقدمات راه‌اندازی بانک سیست و ژن آرتمیا، انجام و از ۸ کشور و ۱۹ منطقه داخل کشور نمونه‌های سیست ارتمیا جمع آوری، کدبندی و تعیین کیفیت شده که تا پایان سال به بهره برداری می‌رسد. نگهداری از نمونه های سیست آرتمیا برای جلوگیری از انقراض آرتمیا، کمک به پژوهش و کنترل واردات و صادرات سیست از اهداف راه اندازی این بانک است.
نکوئی فرد با بیان اینکه مرکز استخر خاکی فسندوز و استخرهای ژئوممبر مرکز تحقیقات ارتمیا در استان در تولید ارتمیا فعالند، خاطرنشان کرد: امسال ۱تن آرتمیا از استخرهای مرکز تحقیقات ارتمیای استان برداشت شده است.
به گزارش ایسنا، آرتمیا (نام علمی: Artemia) جانداری است سخت‌پوست که در آب‌های شور زندگی می‌کند. دریاچه ارومیه در ایران، یکی از غنی‌ترین منابع آرتمیا در جهان شمرده می‌شد. آرتمیا در صنایع پرورش میگو و ماهی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در دنیا سالانه بیش از ۲۰۰۰ تن سیست آرتمیا معامله می‌شود و به خصوص از خود آرتمیا یا سیست آن در تغذیه مراحل نوزادی ماهیان، سخت پوستان و نرم‌تنان و… سود می‌برند.
آرتمیا اورمیانا یکی از هفت گونه آرتمیای شناخته شده در جهان است و در حالت طبیعی ۵۲ درصد پروتئین و ۴ درصد چربی دارد که می‌توان میزان چربی آن را در پرورش مصنوعی و غذادهی دستی به میزان ۱۴ درصد افزایش داد.
