۳ برنز و ۲ پنجمی برای تیم کشتی «خسته» ایران

کشتی‌ که در یک سال گذشته با فراز و نشیب‌های زیادی در بُعد مالی و مدیریتی مواجه بود، با سه برنز و دو عنوان پنجمی به کارش در جهانی بوداپست پایان داد تا همچنان خاطره تلخ نهمی در پاریس در اذهان باقی بماند.

هرچند امشب (سه‌شنبه) مسابقات کشتی آزاد جهانی 2018 در بوداپست به پایان خواهد رسید اما با حذف یونس امامی و مجتبی گلیج، پرونده تیم ملی کشتی ایران در این مسابقات با سه مدال برنز بسته شد و برای مشخص شدن جایگاه تیمی نیز باید منتظر نتایج دو وزن باقی‌مانده بمانیم.

این اولین مسابقات جهانی‌ بزرگسالانی بود که بعد از مدت‌ها در 10 وزن برگزار می‌شد و در هر دو روز مسابقه از کشتی‌گیران وزن‌کشی به عمل می‌آمد، قانونی که مدت‌هاست مورد اعتراض خیلی از کشورها قرار گرفته و اتحادیه جهانی همچنان مُصر به اجرای آن است.

این رقابت‌ها از صبح روز 28 مهر ماه استارت خورد. رضا اطری در وزن 57 کیلوگرم، باقر یخکشی در 61، امیرحسین مقصودی در 65، یونس امامی در 70، مصطفی حسین‌خانی در 74، عزت‌الله اکبری در 79، حسن یزدانی در 86، علیرضا کریمی در 92، مجتبی گلیج در 97 و پرویز هادی در 125 کیلوگرم ملی‌پوشان ایران در این جهانی بودند.

هرچند خیلی از کارشناسان پیش‌بینی یک جهانی سخت را برای تیم ملی کشتی آزاد ایران کرده بودند،‌ اما بدبین‌ترین کارشناسان هم فکرش را نمی‌کردند این جهانی بدون هیچ فینالیستی در 10 وزن برای ایران خاتمه پیدا کند و قریب به اتفاق کشتی‌دوستان فکر می‌کردند حسن یزدانی مدال طلای دیگری را برای ایران به ارمغان بیاورد.

بعد از سالِ کابوس‌وار کشتی در جهانی 2017 پاریس، که تیم ایران تنها به مدال طلای حسن یزدانی اکتفا کرد و تیم ملی آزاد در رده نهمی جهان قرار گرفت، همه منتظر بودند که با بازگشت رسول خادم به کادرفنی تیم ملی، اتفاق دیگری در مجارستان رقم بخورد اما به هرشکل نتایج چیزی جز آنچه انتظار می‌رفت، ثبت شد.

* 57 کیلوگرم: از امیدواری در جاکارتا تا ناامیدی در بوداپست

در سالی که حسن رحیمی در تردید بازگشتن یا رفتن از کشتی بود و حتی در مقاطعی به کادرفنی تیم ملی هم اضافه شد، رضا اطری به عضویت تیم ملی درآمد. او در پاریس هم نتوانسته بود نتیجه بگیرد اما بعد از سومی در بازی‌های آسیایی، با توجه به اینکه اغلب مدعیان وزن اول آسیایی‌ها هستند، خیلی‌ها به او امیدوار شدند.

شروع امیدوارکننده‌ای در بوداپست داشت و در کشتی اول قهرمان بازی‌های آسیایی امسال،‌ اردنبات مغول را شکست داد اما در ادامه در ثانیه‌های آخر 5-5 مغلوب آندریف از بلاروس شد و با توجه به فینالیست نشدن این کشتی‌گیر که مغلوب تاکاهاشی قهرمان سال 2017 جهان شد، اطری با یک برد و یک باخت از دور رقابت‌ها حذف شد.

* 61 کیلوگرم: فینالیست مقابل یخ‌کشی به دردسر افتاد

ملی‌پوش وزن دوم ایران محمدباقر یخ‌کشی بود. جوانی که پیش از اعزام به مجارستان امیدوارانه از مدال حرف می‌زد. او با درخشش در جام یاشاردوغو جواز حضور در تیم ملی را از سوی رسول خادم گرفت.

محمدباقر یخکشی در دور اول 7 بر صفر عباس رحمان‌اف از ازبکستان را شکست داد و در مبارزه بعدی در حالی که توان شکست دادن حریف کوبایی‌اش را داشت او هم در ثانیه‌های پایانی امتیاز از دست داد تا با فینالیست شدن رودریگز یخکشی به گروه شانس مجدد برود. او در رپه شارژ ابتدا ایوان گایدیا از رومانی را شکست داد اما در مبارزه رده‌بندی نتوانست از سد جوزف کالن آمریکایی بگذرد و مدال برنز را با عنوان پنجمی عوض کرد.

* 65 کیلوگرم: مقصودیِ فوق جوان در قلّک المپیک!

بعد از ناامیدی کادرفنی از حسن مرادقلی و مهران نصیری که هر دو در مسابقات پیش‌رو نتوانسته بودند انتظارات را برآورده کنند، رسول خادم روی کشتی‌گیر 18 ساله‌ای دست گذاشت که به تازگی از مسابقات جوانان جهان با مدال نقره بازگشته بود. این در واقع یک سرمایه‌گذاری المپیکی بود.

امیرحسین که جوان‌ترین عضو اعزامی تیم آزاد به بوداپست بود در مبارزه اول به تور کشتی‌گیر صاحب‌نام و باتجربه گرجی خورد و نتوانست از سد او بگذرد. ولادیمیر خینچگاشویلی البته در دور سوم شکست سخت و سنگین 10 بر صفر را مقابل حریف آمریکایی تجربه کرد تا مقصودی با حداقل حضور در میدان جهانی و با تنها یک مبارزه، از دور رقابت‌ها حذف شود.مقصودی را از حالا می‌توان داخل قلّک المپیک کشتی ایران قرار داد. کشتی‌گیری که می‌تواند در این دو سال باقی مانده تا توکیو، تجربیات زیادی را در مسابقات مختلف کسب کند.

* 70 کیلوگرم: روزهای خوبش هنوز نیامده!

در این وزن جوان دیگری به عضویت تیم ملی درآمد. یونس بعد از پشت سر گذاشتن یک سال سخت به لحاظ شخصی، با برنز جوانان و امیدهای جهانش یکی از امیدهای کسب مدال در مجارستان محسوب می‌شد و خیلی از کارشناسان که کشتی‌های او با حریفان روس را دیده بودند، به او اعتقاد راسخی داشتند. البته تنها نگرانی، وزن جدید امامی بود، او پیش از این مدعی وزن 65 کیلوگرم بود و برای اولین بار در یک میدان رسمی در 70 کیلو روی تشک می‌رفت. او در مبارزه اولش با نتیجه 7-7 مغلوب تیموراز سالزاکانوف از اسلوواکی شد و مشخص بود که این حریف فینالیست نخواهد شد و بعد از شکست نزدیک یونس، حذفش از دور رقابت‌ها کاملا قابل‌پیش‌بینی بود. روزهای خوبِ امامی هنوز نیامده، در آینده از او خیلی بیشتر خواهیم شنید.

* وزن 74 کیلوگرم: خاطره مدال برنزی که محوتر از گذشته شد

مصطفی حسین‌خانی یکی از باتجربه‌ترین کشتی‌گیران اعزامی به جهانی بوداپست بود. کسی که در بازی‌های آسیایی نتوانسته بود روی سکو برود و رسول خادم در موردش گفت: «مصطفی کشتی گرفت، حریفانش مدال» او مدال برنز قهرمانی جهان در سال 2016 را در کارنامه دارد اما در جهانی 2017 پاریس در حالیکه نشان داده بود توانایی شکست حریف ژاپنی‌اش را دارد، اما در دو ثانیه پایانی مغلوب این حریف شد و از رسیدن به نیمه‌نهایی باز ماند. او در این جهانی جردن باروفس آمریکایی و فرانک چامیزوی ایتالیایی را در پیش داشت، دو کشتی‌گیر مدعی که کری‌های مجازی‌شان خیلی از کشتی‌دوستان در سراسر دنیا را سرگرم کرده بود.

او در دور اول لومائو از جزایر پالائو را 11 بر صفر شکست داد و در کشتی دوم به مصاف جردن باروفس دارنده 5 طلای جهان و المپیک رفت. عملکرد خوبی هم مقابل این کشتی‌گیر داشت، اما امان از ثانیه‌های آخر. بیرون رفتن پای مصطفی از تشک، نتیجه 3-3 که برد را به نام او می‌نوشت به 4-3 به سود کشتی‌گیر مطرح آمریکایی تغییر داد تا حسین‌خانی بیشتر از دو دور در این جهانی کشتی نگیرد. باروفس در ادامه در ثانیه‌های آخر مغلوب سیداکوف روس شد تا درنهایت با برنز کارش را به اتمام برساند و حسین‌خانی هم با شکستی دیگر به خانه بازگردد، خاطره برنز جهان هر روز برای او محوتر از گذشته می‌شود، درحالیکه به لحاظ فنی می‌توانست آن برنز را طلا کند.

* وزن 79 کیلوگرم: از آغازی پرامید تا پایانی تلخ با پنجمی

عزت‌الله اکبری آمده بود که روی سکوی جهانی برود. گرچه از روزهای اوجش فاصله گرفته بود اما او که نقره جهان را در کارنامه داشت، به امید حسن‌تبار ترجیح داده شد، تصمیمی که البته منتقدانی هم داشت. او کشتی‌های خوبی در مجارستان گرفت.

عزت‌الله اکبری بعد از شکست حریف فرانسوی، سوسوکه تاکاتانی ژاپنی و گریگور گریگوریان ارمنی راهی نیمه‌نهایی شد و در حالیکه همه امیدوار به فینالیست شدن او بودند، در مبارزه نیمه‌نهایی با وجودی که سه بر یک از جبرئیل حسن‌اف آذربایجانی پیش بود این کشتی را واگذار کرد. او شانس کسب مدال برنز را هم با شکست 8-8 مقابل علی شعبانوف بلاروس از دست داد و به مقام پنجم جهان قناعت کرد.

* وزن 86 کیلوگرم: از قهرمان قلب‌ها تا قهرمان فضای مجازی

خیلی‌ها کری و رقابتی که تیلور آمریکایی در فضای مجازی برای حسن یزدانی به راه انداخته بود را یک بازی سطح پایین می‌دانستند. دیوید تیلور یک بار در کرمانشاه هم نابغه ایرانی را غافلگیر کرده بود، درجایی که حسن باورش نمی‌شد مقابل آمریکایی ضربه فنی شده اما ماه‌ها سکوت کرد و تمرین.

او که طلای جهان و المپیک را در کارنامه دارد و حالاحالاها هم می‌شود رویش برای طلا حساب کرد در همان مبارزه اول به تیلور خورد؛ به شعبده باز، ایرانی‌ها همه برای تیلور کری خوانده بودند که حسن یزدانی روی تشک نابودش خواهد کرد اما چه نسخه کادرفنی برای مبارزه با این حریف درست بود یا غلط، حسن به لحاظ آمادگی مشکل داشت یا نداشت، خسته بود یا نبود، در اولین مبارزه جهانی 2018 شکست خورد و تیلور آمده بود فقط برای طلا. از انگیزه و آمادگی خوبی هم سود می‌برد و حسن یزدانی که فینال زودرس را باخته بود، در گروه شانس مجدد پرقدرت ظاهر شد و در نهایت با شکست حاجی‌رجب‌اف از بلاروس، کوئرالتا از کوبا و دارن کوروگلیف روس پا بر سکویی گذاشت که به گفته خودش «تلخ‌ترین سکوی زندگی‌اش بود».

عده‌ای گفتند مغرور شده که اینچنین نبود، او که قهرمانِ روی تشک است نه فضای مجازی و گفت‌وگوهای جنجالی، فقط در صفحه شخصی‌اش از مردم عذرخواهی کرد و نوشت که جبران می‌کند. او به واسطه اخلاق و منش پهلوانی‌اش، قهرمان قلب‌هاست، کشتی‌گیری که همه ایران از شکستش ناراحت شدند، حتما جبران خواهد کرد.

* وزن 92 کیلوگرم: دومین برنز جهان بر سینه علیرضا کریمی

روی این وزن حرف و حدیث‌های زیادی وجود داشت. خیلی‌ها معتقد بودند محمدجواد ابراهیمی که دو بار علیرضا کریمی را شکست داده باید روانه مسابقات جهانی شود اما کشتی‌گیر مازندرانی دیگر به اردوهای آخر دعوت هم نشد، به جایش علیرضا کریمی که در بازی‌های آسیایی در وزن 97 کیلوگرم محک زده شد و به خوبی جواب اعتماد کادرفنی را داد، ملی‌پوش جهانی هم نام گرفت، اما در 92 کیلوگرم.

کریمی که شروع خوب و امیدوارکننده‌ای در جهانی 2018 داشت، بعد از شکست ریکاردو بائز آرژانتینی، شریف شریف‌اف آذربایجانی را قاطعانه شکست داد و درادامه شکست سنگینی را به ساکولوف روس تحمیل کرد. در جایی که می‌توانست بزرگترین اتفاق زندگی‌اش را رقم بزند، بار دیگر مغلوب جیدن کاکس آمریکایی شد و از رسیدن به فینال بازماند. او در گروه شانس مجدد 12- یک داتو مارساگیشویلی گرجستانی را شکست داد تا لااقل برنز سال 2015‌ را در بوداپست تکرار کند.

* وزن 97 کیلوگرم: باز هم کسی جانشین حیدری و یزدانی نشد

وقتی مجتبی گلیج طلای امیدهای جهان را به دست آورد خیلی‌ها او را جانشین شایسته علیرضا حیدری و رضا یزدانی دانستند اما او در یک سال اخیر هرگز در سطح یک مدعیِ جدی در مسابقات ظاهر نشد اما درنهایت دوبنده وزن 97 کیلوی تیم ملی را از آن خود کرد.

اگر توانمند نبود قطعا طلای امیدهای جهان را نمی‌گرفت، اما هنوز نتوانسته خود را در این وزن جا بیندازد و صاحب وزن شود. هرچند که رسیدن به طلای جهان با حضور عبدالرشید سعدالله‌یف، کایل اسنایدر، اصلانبک آلبوروف و… کار دشواری به نظر می‌رسد.

او در مبارزه اولش به مصاف آلبوروف آذربایجانی رفت و با ارائه یک نمایش ضعیف 10 بر صفر به این حریف باخت. درست مثل حضور ناامیدکننده‌ای که امیر محمدی سال گذشته در این وزن مسابقات جهانی داشت. آلبوروف هم به اودیکادزه گرجستانی باخت تا گلیج تنها با یک کشتی از دور رقابت‌ها حذف شود.

* وزن 125 کیلوگرم: برنز هادی به رنگ طلا

کمیل قاسمی بعد از کسب دومین مدال المپیکش در ریو، با مصدومیت مواجه شد و تیم ملی را ترک کرد. بعد از او کادرفنی تیم ملی سال گذشته به یدالله محبی اعتماد کرد. کشتی‌گیر کرمانشاهی هرچند در اولین میدان جهانی‌اش عملکرد بدی نداشت اما در ادامه نتوانست باز هم رسول خادم را برای عضویت در تیم ملی مجاب کند و در انتخابی تیم ملی دو بار مقابل پرویز هادی تن به شکست داد.

هادی که به جرات آخرین سال‌های کشتی‌گیری‌اش را تجربه می‌کند، در بازی‌های آسیایی هم به مدال طلا رسید تا خادم او را به بوداپست ببرد.

او بیش از هر کشتی‌گیر دیگری ارزش این لحظه و فرصت را می‌دانست و با وجودی که مدال‌های رنگارنگ سنگین وزن دنیا را برای مدعیان عنوان‌دار دیگر پیش‌بینی کرده بودند، یکی از سکوها را به خود اختصاص داد.

او در گروه بسیار سختی قرار گرفته بود و برای مدال باید غول‌کشی می‌کرد. در مبارزه اول روبرت باران لهستانی را 11 بر صفر شکست داد. ابراهیم سعیدوف بلاروس دومین قربانی هادی بود و در مبارزه سوم دست به کار بزرگی زد و طاها آلگول قهرمان المپیک ریو و دارنده دو طلای جهانی را 3-2 شکست داد. در مصاف با گنو پتریاشویلی گرجستانی، فاصله زیادی تا فینالیست شدن نداشت اما این کشتی نفسگیر به سود کشتی‌گیر گرجستانی تمام شد و هادی در مبارزه رده‌بندی هم خیزریف روس را شکست داد و به برنز جهان رسید. برنزی که اندازه یک طلا برای او و کشتی ایران می‌ارزد.

* مسیرِ ناهموارِ کشتی از پاریس تا بوداپست

مسابقات جهانی برای ایران تمام شد، سه برنز و دو پنجمی هرگز آن چیزی نبود که انتظارش را داشتیم، اما اگر فقط حسن یزدانی مدال طلای سال‌های گذشته‌اش را تکرار می‌کرد، امروز از کارنامه ایران به عنوان شکست یاد نمی‌شد.

این روزها خیلی‌ها یاد «آه و نفرین»هایی که پشت این تیم بوده! افتاده‌اند درحالیکه کشتی ایران از زمانی که به یاد دارد هیچ‌وقت تیمی انتخاب نشده که منتقد و مخالف نداشته باشد. کشتی در یک سال گذشته دستخوش اتفاقات زیادی بود و 365 روز سخت و سنگین را از نهمی در جهانی پاریس تا بوداپست طی کرد.

در این مدت با پرونده تعلیق و محرومیت کشتی مواجه بودیم و بعد از حل و فصل آن با تنها محرومیت 6 ماهه علیرضا کریمی و دو ساله مربی‌اش حمیدرضا جمشیدی، رسول خادم بیش از 40 روز در فدراسیون کشتی حضور نداشت و حمایت صددرصدی مجمع کشتی او را مجاب به بازگرداندن به فدراسیون کرد. او فروردین ماه بار دیگر به کشتی بازگشت اما همچنان صحبت از مشکلات مالی مطرح بود.

در یک ماه اخیر بحث احتمال عدم اعزام تیم یا اعزام تیم ناقص هم به مشکلات قبلی اضافه شد، اما هیچ‌کدام این بحث‌ها قطعا به این معنا نخواهد بود که ایرادهای فنی و فاحش در تیم مورد بحث قرار نگیرد.

اگر قبلا فقط در مورد مصطفی حسین‌خانی از شکست در ثانیه‌های پایانی انتقاد می‌شد،‌ در این جهانی بیشتر ملی‌پوشان با این مشکل مواجه بودند. خیلی‌ از کارشناسان اعتقاد داشتند که تیم خسته بود و این مسئله نیز ناشی از تمرینات سنگین و برپایی اردوهای بلندمدت است.

همچنان عده‌ای نیز برخی نفرات را از نظر فنی برای حضور در کادرفنی تیم ملی تایید نمی‌کنند، همه اینها مسائلی است که قطعا رسول خادم به عنوان سرمربی تیم ملی بهتر از همه می‌تواند به آنها پاسخ دهد.

چیزی که هست با هیچ شکستی کشتی ایران نابود نشده، از این درخت‌ پربار و چشمه جوشان همیشه می‌توان انتظار شکوفایی و احیای مجدد را داشت. این تیم را می‌شود با کمی تغییر مهیای مسابقات جهانی سال آینده و المپیک پیش رو کرد. با این حال باید به این نکته توجه کرد که کشتی در مسیر خوبی نیست و این شرایط می‌تواند کار را دشوارتر کند.