بازگشت به لاریجانی ؛ پشت پرده دیدار روحانی با اصولگرایان چیست؟

روحانی در دیدار با اصولگرایان همچون دیدار با اصلاح طلبان به دنبال رفع کدورت ها و برخورداری مجدد از حمایت ها است. او می‌داند که در غیر این صورت شانسی در مقابل اصلاح طلبان خواهان استعفا و اصولگرایان خواهان برکناری خود نخواهد داشت.
به گزارش نامه نیوز- نوبت اصولگرایان هم رسید. روحانی بعد از ملاقات با جمعی از فعالان سیاسی اصلاح طلب به فکر دیدار با اصولگراها افتاده و آنطور که روزنامه ایران خبر داده است، هفته آینده میزبان فعالان این جریان سیاسی خواهد بود. آقای رئیس جمهور قطعات پازل را یکی یکی کنار هم می‌چیند و امیدوار است که تابلو «حمایت از روحانی با ترکیب اکثر طیف های سیاسی» به زودی تکمیل شود.

او بعد از ملاقات با اصلاح طلبان حامی خود و تلاش برای رفع کدورت‌ها که قطعا نتیجه ای غیر از تضعیف اصلاح طلبان خواهان استعفای روحانی ندارد، برای دیدار با اصولگرایان برنامه ریزی می‌کند. احتمالا هدف مشابه ای دارد و دل به این بسته که در دیدار آتی موجبات رفع دلخوری‌ها با اصولگرایان معتدل تر فراهم شود. روحانی خوب می داند که این جریان سیاسی گسترده تر از آن است که بتواند در مورد حمایت از روحانی یا هر موضوع دیگری به اجماع برسد لذا سعی خود را خواهد کرد تا با جلب نظر میانه رو‌ترها به نوعی یارکشی کرده و قدرت خود را افزایش دهد.

روحانی در پنج سال گذشته بارها شاهد نتیجه این یارکشی کردن ها بوده و می‌داند که از دست دادن حمایت طیف لاریجانی چه تبعاتی دارد. روحانی سیاست مدار کهنه کاری است و نقش فراکسیون نزدیک به لاریجانی را در رای آوردن برجام و CFT نادیده نمی‌گیرد. همچنین حساب ماجرای سوال از رئیس جمهور و استیضاح های پشت سر هم را از حساب آقای رئیس مجلس جدا نمی کند. از قضا ناگزیر به معرفی وزرای جدید و کسب رای اعتماد از همین مجلس تحت نفوذ لاریجانی است. برای همین هم آستین ها را بالا زده تا مقدمات ائتلاف با آنان را مهیا می کند.

افزایش تعاملات با لاریجانی و سربازان او در بهارستان می‌تواند تنها یکی از اهداف روحانی در جلسه هفته بعد باشد. قاعدتا او گستره اصولگرایان را به لاریجانی محدود نمی‌کند و افق دید فراتری دارد. پیش بینی دقیق تر درباره اهداف احتمالی او ممکن نیست اگر جریان اصولگرا را خوب نشناسیم. یک جریان قدیمی و با نفوذ اما چندپاره.

در ترسیم مناسبات روحانی و اصولگرایان می توان این جریان سیاسی را به سه بخش تقسیم کرد. گروه اول همان یاران قدیمی روحانی هستند. همان هایی که از روز اول حامی بوده و در فراز و نشیب های کشورداری روحانی پشت او را خالی نکرده اند. هر چه باشد روحانی در همین جریان سیاسی زیست کرده و می‌داند که وجود اختلاف نظرهای غالبا جزئی موجب نمی‌شود که چهره هایی همچون ناطق نوری و لاریجانی به صف مخالفان دولت بپیوندند.

گروه دوم اصولگرایان اما متشکل از منتقدان و مخالفان سرسخت است. طبیعتا برخی اصولگرایان مانند پایداری‌ها و حامیان آنها که اساسا موجودیت سیاسی و بازگشت به قدرت خود را در تقابل با روحانی و حامیانش می‌بییند. گروهی که در اصولگرایانه‌ترین مواضع و اقدامات روحانی هم تشکیک کرده و ساز مخالف می‌زنند. این گروه البته نسبت به گروه اول پر سر و صدا تر بوده و رسانه های بیشتری هم در اختیار دارند. رسانه هایی که اگر اراده شود چشم روی موفقیت ایران در لاهه و امثال آن می‌بندد و اگر اراده شود ساز برکناری و عدم کفایت رئیس جمهور را کوک می‌کنند. روحانی خوب می‌داند که عقب نشینی در مقابل این بخش از اصولگرایان چه پیامدهایی دارد. همین است که یک روز با داد و قال و «بروید به جهنم» مقابلشان می‌ایستد و روز دیگر با ائتلاف با اصولگرایان میانه رو. راهکار ائتلاف می تواند کارآمدتر و موثر تر باشد اگر روحانی از گروه سوم اصولگرایان نیز غافل نشود. گروهی که هیچ وقت تکلیف‌ خود با روحانی را مشخص نکرده و پیروی از مسیر باد را به انتخاب مواضع روشن ترجیح داده است.

به عبارت روشن تر اگر روحانی بتواند دلخوری‌ها و کدورت‌ها با اصولگرایان حامی خود را کنار گذاشته و نظرشان جلب کند، در همراه کردن حزب بادهای اصولگرا همچون جبهه پیروان نیز موفق تر خواهد بود و این موفقیت مرحله نخست از یک موفقیت بزرگ‌تر است. موفقیت بزرگ روحانی در شرایط حساس کنونی، چیزی نیست غیر از تضعیف جریان مخالف او که در وضعیت بحرانی موجود هدفی غیر از ساقط کردن دولت ندارد. روحانی می داند که این گروه در خوشبینانه ترین حالت نیز به دنبال ایجاد قطب سازی و رقابت با دولت هستند تا در این قالب شانس خود را برای جلب رای بیشتر افزایش دهند.

با این تحلیل روحانی در دیدار آتی با اصولگرایان هدفی مشابه دیدار با اصلاح طلبان دارد. تاکتیک او ترمیم روابط با حامیانش در هر دو جریان سیاسی و تقویت آن است. حال باید منتظر ماند و دید که برای رفع دلخوری و جلب حمایت مجدد آنان چه پیشکشی می‌دهد. آیا اصولگرایان به گرفتن چند وزارتخانه رضایت می‌دهند؟ یا از حالا قول حمایت از گزینه خود در انتخابات 1400 را می گیرند؟