علیرضا اسدی: مقایسه تراکتورسازی و استیل آذین قیاس مع‌الفارق است
علیرضا اسدی، مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی ابراز امیدواری کرد به عنوان یک تبریزی برای این باشگاه کاری انجام دهد.
علیرضا اسدی مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی تبریز در نشست خبری در جمع خبرنگاران اظهار داشت: تشکر می‌کنم از حضور خبرنگاران در نشست خبری، خوشحالم در این مقطع بتوانم کمکی به مردم تبریز کنم. خودم هم اهل همین شهر هستم و امیدوارم با کمک یکدیگر برای این تیم کاری کنیم.
وی افزود: من خیلی مصاحبه نمی‌کنم و دلیلش این است که فردی مصاحبه نمی‌کنم، اما برای مصاحبه جمعی هر روز و هر ماه در خدمت همه رسانه‌ها هستم. اهل مصاحبه فردی نیستم. در فدراسیون هم بودم همین کار را انجام می‌دادم. ضمن احترامی که برای همه اصحاب رسانه قائلم، اما روحیه من به این شکل است.
اسدی در ابتدای نشست خبری در واکنش به سؤال خبرنگاری که از او در مورد سوابقش سؤال کرد، گفت: من علیرضا اسدی هستم. در سال 67 در دو شهر رئیس بنیاد شهید بودم، پیش از آن هم در یک دبیرستان تدریس می‌کردم و همزمان از تحصیل در دانشگاه تهران به خاطر تیم ملی و مسئولیتم عقب ماندم. فوتبالم را در سن 26 سالگی در تیم ملی به خاطر درس خواندن به پایان رساندم. به این بحث جنگ را هم اضافه کنید. در آن زمان هر کس مسئولیتی داشت تا در جنگ شرکت کند. من همیشه در جبهه بودم. خانواده من هم به اندازه کافی سهم خود را تا حدودی به جبهه پرداخت کردیم و ادعای هم نداریم. بعد از آن هم رئیس بیمارستان بودم به مدت هفت سال. در فوتبال هم سه سال مسئول فوتبال راه‌آهن بودم و مسئولیت تمام کمیته‌ها این باشگاه را بر عهده داشتم. مدیرکل تربیت بدنی دانشگاه آزاد نیز بودم که خود این سمت، مانند یک مدیرکلی تربیت بدنی است.
وی در ادامه در مورد مدیریت خصوصی باشگاه تراکتورسازی و مقایسه آن با مدیریت دولتی تصریح کرد: ما در میان انبوهی از مدیرت دولتی به دنیا آمدیم، درس خواندیم و زندگی کردیم، الان هم نمی‌توانیم از آن جدا شویم. مدیریت دولتی اتمسفر بسیار سنگینی دارد و در کشور ما مدیرت خصوصی بحث دیگری است. ساختار سازمانی تراکتورسازی هم یک هیئت مدیره، یک مدیرعامل و یک چارت سازمانی خاص خودش را دارد. مالک باشگاه هم نقش اساسی در اموالی که به دست این افراد سپرده را دارد. در بخش خصوصی نمی‌شود هیئت مدیره و مالک باشگاه را با نظر خودتان منصوب کنید. من کار خودم را در باشگاه انجام می‌دهم، این کار هم یا به صورت واقعی یا به صورت مجازی انجام می‌شود. منظورم از مجازی غیرواقعی نیست، فقط مجازی است. تفاوت ساختار خصوصی و دولتی این است که ساختار خصوصی با کسی شوخی ندارند. شما به من می‌گویید نقش چه چیزی را در باشگاه دارید، من نقش یک امین و نقش یک مسئول اجرای امین و یک مشاور را دارم. شاید هم اشتباهاتی داشته باشم. ما باید ساختار دولتی خودمان را تغییر دهیم. در بازی با صنعت نفت هم ما 3 بر یک از حریف پیش بودیم، اما فوتبال همین است و این اتفاق می‌افتد.
مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی ادامه داد: مردم هم خیلی دنبال ریز مسائل نیستند و بیشتر به نتیجه‌ها نگاه می‌کنند. این برای تیمی مثل تراکتورسازی قانع‌کننده نیست. فوتبال طبیعتی برای خود دارد و صبوری می‌طلبد که این صبر هم از باشگاه شروع می‌شود تا به پرشورها (هواداران) برسد. برای اینکه به این صبوری هم برسیم باید به یک نقطه تفاهم مشترک بین خودمان برسیم. من مدیر پروازی نیستم و از روزی که به این باشگاه آمدم در شهر تبریز هستم و ساعت 9 به باشگاه می‌آیم و برخی روزها هم تا ساعت 12 شب کار می‌کنم.کارهای زیادی داریم که باید انجام شود. هر زمان پشت در اتاق من خلوت شد، من می‌توانم به عنوان یک مدیر ستادی بنشینم و به مسئولان زیر دستم بگویم چه کاری انجام دهند. اگر این اتفاق نیفتد و هیئت مدیره در یک بازه زمانی مشخص به خواسته خود نرسد، حق دارد که همه را تغییر دهد. این فرهنگ ساختار خصوصی است. در مقابل تغییرات ذهن خیلی از هواداران و مدیران آماده نیست. یکی از بحث‌های مدیریت خصوصی سبک‌بال بودن است و به سرعت تغییرات انجام می‌شود، اما مراقبت از ذهن هواداران هم بسیار مهم است، چون مهم‌ترین رکن باشگاه هستند. ما وقتی سکوت می‌کنیم احساس می‌کنیم در حوزه التهاب هستیم و به اولین چیزی که فکر می‌کنیم این است که تیم ضربه نخورد. حتی به این فکر می‌کنیم که این مسائل تبدیل به یک شوک به تیم شود. به همین خاطر است که به خودمان اجازه نمی‌دهیم، بی‌حرمتی شود و ذهن مخاطب‌مان خالی بماند.
اسدی با اشاره به مشکلات تراکتورسازی در زمینه پرونده بدهی‌های باشگاه به بازیکنان و مربیان سابق این تیم تصریح کرد: در حوزه‌های مختلف نقص‌هایی وجود دارد و این طبیعی است. تعداد بسیار زیادی از بازیکنانی که از قبل خریداری شده و طلب‌شان مانده است، در مراحل انضباطی به وضعیت آنها چه در ایران و چه در خارج از کشور که تهدید آمیزتر بود، رسیدگی شد. ما این تهدیدها را به خصوص آنهایی که آزاردهنده‌تر بود از سر گذراندیم. البته این تهدیدها همواره وجود داشته، چون فوتبال ما با این مسائل آمیخته است. شما هم با این مسائل زیاد درگیر نشوید، چون طبق ساختار ما و چیزی که مالک و هیئت مدیره خواسته‌اند، این فصل هم قبل از نیم‌فصل و هم تا پیش از پایان فصل که آخرین بازی‌مان را انجام دهیم، باید در خصوص این مسائل کاری کرده باشیم.
وی افزود: اینکه چه کار کنیم که نیم فصل تمام نشده، لیست تمام بازیکنان ما با نوع تفکر سرمربی‌مان که طبق تاکتیک‌های مختلف انتخاب کرده، بررسی کرده باشیم. این ساختار، یعنی کسی باشد که خارج از این حالتی که اکنون بازیکنان را معرفی می‌کنند، بازیکنان را معرفی کند تا بتوانیم به درستی بازیکنان را بررسی کنیم. بازهم تأکید می‌کنم، خارج از سیستمی که اکنون افراد را معرفی می‌کنند و من بلد نیستم اسم اینها چیست و چه کار می‌کنند! اگر این موضوع باشد و بازیکن با شاخص‌های فنی انتخاب شود، مربی رفتار مدیریتی و رفتار پرشورها را بداند و روز اول به بازیکن بگوید وظیفه شما این است، همه چیز مشخص می‌شود. اگر تکلیف بازیکن نسبت به آیین‌نامه انضباطی باشگاه و کارش مشخص باشد، آن زمان شما می‌توانید بگویید همه چیز سر جای خودش است. آن زمان اگر شما کارتان را به درستی انجام ندادید، یعنی ناتوان هستید. آن زمان دیگر کسی با توصیه به تیم نمی‌آید و شایسته‌ها وارد تیم می‌شوند و آن زمان تیم شما حتماً قهرمان است. این هم فرق ساختار تیم خصوصی و دولتی است. باید در بحران صبور بود و مراقب آبرو، حیثیت و مال مجمع (مجمع ما پرشورها هستند) و مالک باشگاه بود. این حرف‌ها هم برای ماندن نیست، چون در بخش خصوصی ماندن با عمل اتفاق می‌افتد.
مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی تبریز در خصوص اینکه این باشگاه را با استیل‌آذین مقایسه می‌کنند، گفت: استیل‌آذین؟! قیاس مع‌الفارق. یک سؤالی است که باید تک کلمه‌ای جواب داد. بگویند آزادی؛ می‌گویم پرنده. استیل‌آذین؛ قیاس مع‌الفارق. صحبت بیشتری نمی‌کنم، چون توضیح کامل است. ما باید کار انجام بدهیم. ما برای اینکه از بودن به شدن برسیم، باید کار کنیم و اگر کار نکنیم، نمی‌شود. برای همین می‌گویم قیاس مع‌الفارق. اگر کار کنیم، همه چیز شدنی است.
اسدی در خصوص ماجرای جدایی جان توشاک از تراکتورسازی، خاطرنشان کرد: محورهای متفاوتی وجود دارد که یک قسمت سلیقه ما و یک قسمت سلیقه توشاک بود. توشاک یک آدم بسیار با شخصیت و یک مربی بسیار با دانش بود. خو گرفتن با فضای ذهنی و روحی روانی او یک مقدار سخت بود، چون با فضای ما جور نبود. شاخص پرشورها این است که از مربی که زیادی جنب و جوش داشته باشد و شلوغ کند، خوششان می‌آید. خب برخی این‌طور نیستند و برخی معلم‌ها این‌گونه رفتار نمی‌کنند. آقای پرویز دهداری که من شاگردش بودم، منصور امیرآصفی، امیر حاج‌رضایی و خیلی‌ها این‌طور بودند. شاید برخی شاگردان‌شان مثل من این‌طور تربیت نشد، اما هستند مربیانی که کنار زمین نمی‌آیند. مشکلی هم باشد بین دو نیمه برطرف می‌کنند. اگر مشکل برطرف شود که بهتر و اگر نه هزینه آن برای مربی است. آقای توشاک هم این هزینه را پذیرفت و با توجه به اینکه ماندن در این فضا یک مقدار سخت بود، خواستند رابطه کاری ما قطع شود و ما هم قبول کردیم.
مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی در مورد کانون هوداران این باشگاه و نوع فعالیت آنها، گفت: در خصوص بحث کانون هواداران باید یک مقدار نگاه‌مان را عوض کنیم. کانون هواداران یعنی چه؟ این بخش بالاخره چیزی یا الگویی است که باید از جایی بیاوریم. ما این موضوع را باید درست کنیم و نباید در تاریخ بمانیم. آیا کانون هواداران، لیدر و… خوب است؟ آنها را حفظ کنیم؟ رابطه ما با پرشورها چطور باشد؟ ما با این عزیزان پیش از این جلسه گذاشتیم و نقطه مشترک ما با لیدرها، کانون هواداران و همه کسانی که می‌خواهند به پرشورها کمک کنند، منافع باشگاه است. اینکه تیم نتیجه بگیرد، اما ما باید برای خودمان کار کنیم؟ نه، باید برای منافع باشگاه و نتیجه‌گیری تیم کار کنیم. این موضوع هم چند بخش است. سطح آگاهی برخی پرشورها به جایی رسیده است که می‌دانند چطور خوشحال شوند، چطور ناراحت، چطور اعتراض کنند و چه رفتاری داشته باشند. اینکه چگونه خط قرمز را رد نکنند تا به آرامش بازیکن‌شان لطمه‌ای وارد نشود.
وی در ادامه صحبت‌هایش در خصوص موضوع کانون هواداران و ارتباط با پرشورها به موضوع غرور اشاره کرد که هواداران نباید به غرور دچار شوند و تصریح کرد: غرور خودش یک چاه است. چند برد بیاوریم؟ غرور؟ سطح توقع باید منطقی باشد. شاید یک مقدار هم بالاتر، چون احساس از منطق عبور می‌کند. درباره ارتباط با هواداران یک مدل در دنیا وجود دارد و این‌گونه است. ما با کار فرهنگی انجام دهیم که یک بخشی از آن دست ماست. این همه ساختار فرهنگی در کشور وجود دارد و کل ساختارهای فرهنگی وارد ورزشگاه می‌شود، اما باید یک کنترلی روی آنها باشد. پرشورهای ما این سطح شعور را دارند که آن را کنترل کنند. این روش به خودشان مربوط است.
«باید کار را ادامه بدهیم، تا زمانی که به نقطه‌ای مشترک برسیم»، اسدی با بیان این جمله تصریح کرد: مهم‌ترین عنصر ما در باشگاه، موفقیت بچه‌ها و برد تیم است که برای این موفقیت باید منیت‌ها را کنار بگذاریم. تا زمانی که فضای مجازی به این شکل است، مدیریت‌ها، بازیکن‌ها، مربی‌ها و…های دیگر را می‌خواهد تحت کنترل خودش داشته باشد. این موضوع باید مدیریت شود. مخالف این مسائل هستید؟ دوست‌شان دارید؟ به تصمیم‌شان احترام می‌گذارید؟ ما دست‌شان را هم می‌بوسیم، اما چه کسی اینها را انتخاب می‌کند؟ من درباره آنها توضیح می‌دهم و به مسائل‌شان وارد می‌شوم؟ نهادهایی که مسئول امنیت و آرامش جامعه را به عهده دارند، نهادهایی هستند که من می‌گویم آنها هم مسئولیت دارند. آنها هم به دنبال آرامش و خوشحالی مردم هستند و هدفی جز این ندارند. باید حدود رعایت شود، اما وقتی حدود رعایت نمی‌شود و این فضای مجازی که فیلتر نشده خبرها را می‌گذارد، خیلی‌ها آن را باور می‌کنند و برای مردمی هم که حافظه تاریخی خوبی ندارند، باعث حساسیت می‌شود. خروجی این مسئله تا به اینجا این بوده است که ما پنج شش جلسه با آنها (کانون هواداران) گذاشته‌یم، اما هنوز کار داریم، چون تغییر دادن نوع نگاه سخت است.
مدیرعامل باشگاه تراکتورسازی در واکنش به سؤال انتقادی یکی از خبرنگاران که پس از اشاره به رفتن جان توشاک مطرح کرده بود، اظهار داشت: اینکه شما با این موارد مسئولان را مقابل مردم بگذارید، درست است؟ می‌گویند توشاک رفت و من یک سؤال از شما دارم. به نظر من شما به عنوان خبرنگار وظیفه داشتید از من دوباره بپرسید و بگویید که با پاسخ من قانع نشدید، نه اینکه بخواهید مسئولان را مقابل مردم بگذارید.
