تولید کمپوست از زباله در مازندران شکست خورده است؟

یک فعال زیست محیطی گفت: راه‌اندازی کارخانه تولید کمپوست بدون رویکرد اجتماعی و طرح تفکیک زباله از مبدا، پروژه‌ای شکست خورده است،

علیرضا فلاحتکار در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: نمونه بزرگ تر از مجموعه سایت زباله تنکابن در شهرستان بهشهر وجود دارد اما به دلیل عملکرد نامناسب در تفکیک زباله کمپوست تولیدی غیرقابل مصرف است. در تفکیک زباله دو رویکرد فنی یا تکنیکال و اجتماعی وجود دارد که پرداختن به مباحث اجتماعی تنها راه حل اصلی رفع بحران زباله در کشور است.

وی در مورد رویکرد فنی و تکنیکال گفت: امحا، تولید و بازیافت زباله توسط دستگاه‌های زباله سوز و دستگاه های پردازش، سرند کمپوست سیار و ترنرها مراحلی است که به رویکرد تکنیکال در بحث زباله مربوط است.

فلاحتکار با بیان این‌که تفکیک زباله تولیدی از خانه و توسط خانواده‌ها، اساس و بنیان این رویکرد بوده و باید مردم در پیشانی و صف اول اجرای پروژه تفکیک زباله قرار گیرند، یادآور شد: بیش از 195 روستا و 206 مدرسه تحت آموزش تفکیک زباله قرار گرفت، اما با توقف این روند اکنون راندمان به زیر 20 درصد کاهش پیدا کرده است.

وی با تاکید بر اینکه کمپوست تولید شده در کارخانه کمپوست باید عاری از هرگونه اشیاء خارجی مانند شیشه، پلاستیک و فلزات باشد، خاطرنشان کرد: چنانچه یکی از این عناصر حتی به اندازه بسیار کوچک وارد مراحل تولید کمپوست در کارخانه شود نه تنها کمپوست تولید شده فاقد ارزش بوده و غیرقابل استفاده است، بلکه انباشت کمپوست های بی‌ثمر خود مشکلی دیگری را به وجود خواهد آورد.

فلاحتکار با تصریح اینکه هر گرم شیرابه 6000 لیتر آب را آلوده می‌کند، گفت: تفکیک زباله از مبدا کمک به سزایی به حل بحران شیرابه می کند و مانع از تشدید بحران زباله خواهد شد.

این فعال زیست محیطی با یادآوری این که بیش از نیمی از جمعیت شهرستان تنکابن روستا نشین بوده و دارای حیاط و فضای دفن زباله های بازگشت پذیر هستند، تصریح کرد: همه روستاییان قابلیت این را دارند که زباله تولیدی خود را به حداقل ممکن رسانده و سبب کاهش تناژ ورودی زباله به سایت شوند.

این محقق، مؤلف و پژوهشگر با اعلام اینکه زباله تهدید نیست، بلکه فرصت یا سرمایه‌ای است که باید از آن بهره برداری درست انجام گیرد، یادآور شد: این ظرفیت وجود دارد که میزان تولید زباله شهرستان به زیر 30 تن در روز کاهش یابد.

وی، خواستار تغییر الگوی مصرف در تمام خانواده ها و به ویژه مسئولین شهری شد و گفت: برای جلوگیری از پیشرفت این معضل بسیج همگانی لازم است، در غیر این صورت امنیت اکوسیستم ها و زنجیره آب و غذا به مرز نابودی نزدیک می‌شود. با اجرای یک مدیریت درست در این حوزه و القای باور احترام به محیط زیست در تک تک مردم می توان از زباله به عنوان یک ظرفیت، پلی به درآمد و اشتغال زد و شکوفایی و توسعه را از طریق این فرصت به دست آورد.

وی به متصاعد شدن گاز متان در اثر انباشت زباله در جنگل اشاره کرد و یادآورشد: انتشار این گاز باعث خشک شدن درختان جنگلی و همچنین تشدید بیماری های تنفسی در منطقه می شود.

فلاحتکار از ظرفیت بالای تنکابن در صادرات گل و گیاهان آپارتمانی یاد کرد و ضمن یادآوری این مطلب که همراه صادرات این گیاهان مقدار هنگفتی از خاک منطقه به ناچار صادر می شود، تاکید کرد: تولید کمپوست خانگی توسط مردم در منازل می تواند جبران این حجم از خاک از دست رفته باشد.

این فعال و پژوهشگر محیط زیست اثرات باقی مانده از زباله در طبیعت را بین چند هفته تا چند صد سال و حتی بیشتر دانست و تصریح کرد: بسته به نوع زباله رها شده در عرصه، فرآیند بازگشت آن به طبیعت مشمول دوره زمانی بوده که از این میان شیشه دارای بیشترین دوره زمانی است.