مربی روئینگ بانوان: از دنیای مربی‌گری کناره گیری می‌کنم

بهناز مرادخانی درباره عملکرد تیم روئینگ بانوان در بازی‌های آسیایی گفت: پیش بینی یک مدال طلا برای دختران روئینگ کار را داشتم، اما نشد.

به گزارش مهر از اندونزی، بهناز مرادخانی مربی تیم روئینگ بانوان درباره عملکرد شاگردانش در بازی‌های آسیایی گفت: خداراشکر نتایج خیلی خوب بود. با ۵ نماینده در ۴ ماده مختلف شرکت کردیم. در سه ماده به مدال دست یافتیم. شرایط دختران از لحاظ آمادگی برای این رقابت‌ها بسیار خوب بود.

مربی روئینگ دختران درباره شرایط تمرین شاگردانش در اردوها گفت: در کشورمان پیست استاندارد وجود ندارد. با قایق و پاروی کهنه بچه ها تمرین می کنند. در این مسابقات هم با پاروهای کهنه شرکت کردیم که این باعث شد بچه ها استرس زیادی داشته باشند.چون هر لحظه امکان داشت در مسابقه شکسته شود. اما در کل خداراشکر نتایج خیلی خوب بود.

بهناز مرادخانی درباره اینکه پیش بینی اش برای این رقابت ها به تحقق پیوست یا خیر، گفت: پیش بینی یک مدال طلا را میکردم اما متاسفانه نشد.

بهناز مرادخانی درباره پیست روئینگ اندونزی در این رقابتها گفت: پیست اندونزی استاندارد نبود و باد روی عملکرد قایقرانان تاثیر داشت. شرایط نامساعدی بود اما دختران با آمادگی‌ایی که داشتند، توانستند تمام مشکلات را کنترل کنند.

وی درباره خداحافظی مهسا جاور گفت: قایقرانی رشته‌ایی است که لیگ ندارد، حتی رقابت‌های قهرمانی کشور هم برگزار نمی شود. اگر بتوانند شرایطی را فراهم کنند که قایقرانان در استان‌ها تمرین کنند و سه ماه مانده به مسابقات وارد اردو شوند، احتمال این وجود دارد که افرادی مانند مهسا از ورزش قهرمانی به این زودی کناره گیری نکنند. ورزشکاران یکسال تمام از خانواده دور هستند و مهسا متاهل هم است، شرایط سختی برایش وجود دارد. قایقرانان از زندگی‌شان برای این رشته زدند تا بتوانند عملکرد خوبی داشته باشند.

مرادخانی درباره شایعه خداحافظی‌اش با دنیای مربیگری گفت: پس از بازی‌های آسیایی جاکارتا از دنیای مربیگری خداحافظی می کنم. ما همیشه در اردو هستیم، شرایط سختی داریم. اردوهای ما در سدهای دور ، خارج از شهر و با امکانات کم برگزار می شود. مدت زمان زیادی در اردوها و از خانواده دور هستیم. تمام زندگی مان در اردوها می گذرد. نمی‌توانیم خانواده مان را ببینیم و ادامه تحصیل دهیم. این شرایط کار کردن را برای ما سخت می کند.

وی ادامه داد: حمایت هایی که از مربی های قایقرانی باید می شد هیچ موقع اتفاق نیافتاد. من ۸ سال مربی تیم ملی بودم و یک ماه هم بیمه نشدم. حقوقم به قدری پایین است که کفاف زندگی‌ام را نمی دهد، ما از طرف خانواده هایمان حمایت می شویم. کل زندگی مان را در ورزش گذاشتیم و فقط پول توجیبی میگیریم، تنها علاقه مان بود که ما را در این ورزش نگه داشت.

مرادخانی در پایان گفت: امیدوارم شرایط فعالیت در این رشته برای نسل‌های بعد خوب شود تا بتوانند با امکانات بهتری مدال آوری کنند.