“کلاس شادی” ترفندی برای رهایی از نظام خشک آموزشی در هند
هند در اقدامی پس از اتمام تعطیلات تابستانی، کلاس “شادی” را به برنامه تحصیلی دانش‌آموزان اضافه کرده است.
در کشوری که دانشگاه‌های عالی آن میانگین نمره را بالای ۹۸ درصد مطالبه می‌کنند و در عین حال تقلب در امتحانات نهایی دبیرستان‌ها توسط مافیایی متشکل از معلمان و مقامات مدارس هدایت می‌شود، اکنون دولت آن در اقدامی ابتکاری رویکرد آموزشی را از تاکید بر “بازده تحصیلی” دانش آموزان به “رفاه و خوشی” آنها تغییر داده است.
وزیر آموزش و پرورش این کشور در یک سخنرانی در جمع معلمان این سوال را مطرح کرده است که “ما بهترین استعدادها را به جهان و بهترین متخصصان را به عرصه صنعت تحویل داده‌ایم اما آیا توانسته‌ایم بهترین انسان‌ها را به جامعه و ملت خود تحویل دهیم؟!”
برگزاری کلاس‌های شادی تجربه‌ای متفاوت را در کشوری نمایش می‌دهد که به خاطر نظام آموزشی خشک و کتاب‌محور خود شناخته شده و این نظام همواره به دلیل تشویق به یادگیری‌های حفظی و ایجاد سطوح بالای استرس در دانش آموزان و همچنین افزایش نرخ خودکشی میان آنها مورد انتقاد بوده است.
وزیر فعلی آموزش و پرروش هند به سیاست‌های غیرمعمول خود از جمله ترویج آموزش عمومی به جای خصوصی شناخته می‌شود. ۲۶ درصد از بودجه سال ۲۰۱۸ شهر دهلی به آموزش اختصاص یافته که به معلمان این فرصت را می‌دهد تا ایده‌های جدیدی را مانند کلاس‌های ویژه برای دانش آموزانی که در امتحانات رد شده‌اند یا جلسات اولیاء مربیان اجرا کنند.
اکنون نیز برگزاری کلاس‌های «شادی» بخشی از تلاش‌های بیشتر دولت جهت ارتقای کیفیت تحصیلی است. در این برنامه آزمایشی ۱۰۰ هزار دانش آموز در دهلی نیم ساعت آغازین کلاس‌های درسی خود را بدون هیچ گونه کتاب آموزشی گذرانده و به جای آن وقت کلاس را با داستان‌ها و فعالیت‌های الهام بخش و همچنین تمرین‌های مدیتیشن، یوگا و موسیقی می‌گذرانند. این کلاس‌ها با استقبال دانش آموزان مواجه شده است.
با این حال انتقاداتی نیز به نوع برگزاری این کلاس‌ها وارد است. به عنوان مثال برخی از معلمان با اشاره به جمعیت بالای برخی کلاس‌ها زمان ۳۵ دقیقه‌ای این کلاس‌ها را ناکافی می‌دانند. برخی دیگر نیز در مورد اینکه این کلاس‌ها بتوانند تاکید فرهنگی بر اهمیت امتحانات و حفظیات را تغییر دهند، تردید دارند. برخی کارشناسان نیز اعتقاد دارند هیچ مطالعه‌ای برای ارزیابی کارایی این نوع کلاس‌ها صورت نگرفته است.
ابتکار جدید وزیر آموزش و پرورش هند پس از نزدیک به سه دهه صنعتی سازی سریع در هند صورت گرفته است. دولت‌های پیاپی طی این سال‌ها برای رفع تقاضای نیروی کار ماهر در صنایع جدید سوادآور کشور، تعداد فارغ‌التحصیلان دبیرستان‌ها و دانشگاه‌ها را به طور فزاینده‌ای افزایش داده و استانداردها را کاهش داده‌اند.
برخی ایالات امتحانات را ساده‌تر کرده تا دانش آموزان راحت‌تر به دانشگاه‌ها برسند. در سال ۲۰۰۹ دولت وقت با استفاده قانون حق تحصیل، سیاستی در پیش گرفت که اجازه رد کردن دانش آموزان را در امتحانات از معلمان می‌گرفت. این قانون منجر به پر شدن کلاس‌های درس از دانش آموزانی شد که حتی قادر به خواندن و نوشتن نبودند. اکنون بسیاری از جمله وزیر آموزش و پرورش فعلی این سوال را مطرح کرده اند که آیا تمرکز بر قابلیت‌های استخدامی، خلاقیت را فرو ننشانده و مانع پیشرفت اجتماعی نشده است؟
به گزارش ایسنا، این وزیر در سخنرانی اخیر خود به این نکته اشاره کرده که اگر فردی ۱۸ سال از عمر خود را در نظام آموزشی ما بگذراند و به یک مهندس یا کارمند دولتی تبدیل شود اما در یک فساد شرکت کند یا حتی زباله روی زمین بیاندازد آیا واقعا می‌توان گفت که نظام آموزشی ما موفق بوده است؟
او همچنین به کشور کوچک و شاد همسایه هند، بوتان اشاره کرد که از اوایل دهه ۷۰ میلادی در صدر شاخص “شادی ملی و همگانی” قرار گرفت.
به گزارش واشنگتن پست، در سال ۲۰۰۹ میلادی بوتان یک برنامه تحصیلی “القای شادی” معرفی کرد که توجه سیاست‌گذاران و وزرای دولتی جهان را در زمانی که جهان در حال دست و پنجه نرم کردن با بحران های مالی و آزمودن دوباره ارزش‌های سرمایه گرایی مدرن بود به خود جلب کرد و پس از آن دست‌کم ۱۲ کشور از جمله پرو و مکزیک اقدام به برگزاری کلاس‌های مشابه در مدارس خود کردند.
