آقای روحانی! چشم در چشم، رو به دوربینِ مردم سخن بگو…

اگر هم خود رییس جمهور این یادداشت را می خواند در این چند ساعت باقی مانده تا گزارش تلویزیونی بد نیست نگاهی بیندازد به گزارش رادیویی دکتر مصدق در 65 سال قبل…

هر چند رییس جمهوری دیروز اعلام کرد به مجلس می‌رود و به سؤالات 80 نماینده پاسخ می‌دهد اما امشب نیز از صفحه تلویزیون با مردم سخن می‌گوید.

چه بسا اگر پیشتر صحبت کرده بود، شمار امضا کنندگان سؤال هم کاهش می‌یافت و مطرح نمی‌شد.

نوبت قبل که گزارش تلویزیونی منتفی شد روزنامۀ دولت نوشت که از خبرنگاران سیما خبری نیست و رییس جمهوری چشم در چشم و رو به دوربین با مردم صحبت می‌کند.

مشخص نیست این تصمیم دفتر یا شخص رییس جمهوری است یا سیاست صدا و سیما اما می‌توان حدس زد صدا و سیما به این نتیجه رسیده که شبه خبرنگاران یا مجریان گوش به مدیران را این بار در برابر رییس جمهوری قرار ندهد چرا که اگر بخواهند مانند قبل انتقادات را پررنگ کنند ناگزیرند به اعتراضات و التهابات اشاره کنند در حالی که اخبار این اتفاقات از تلویزیون ایران پخش نشده مگر با جهت‌گیری‌های خاص و اگر بخواهند مشکلات را به گردن دولت بیندازند شاید رییس جمهوری را سر خشم آورند و بگوید آنچه را که رسانه متمایل به دلواپسان مخالف برجام، دوست ندارند بشنوند.

اصل این که خبرنگار یا خبرنگارانی در برابر رییس جمهوری بنشینند و طرح سؤال کنند خوب است. هم به لحاظ فرم که رییس جمهوری را وامی دارد از پشت میز کار به این سو بیاید و رو در روی رسانه بنشیند و هم از حیث محتوا که نمی تواند متکلم وحده باشد و باید پاسخ دهد.

اما این قاعده درباره تلویزیون رسمی ایران صدق نمی کند چون اگر هم بنا بر مباحثه و محاجه باشد انگار شبکه تلویزیونی جبهۀ پایداری است و دغدغه های آنان را مطرح و منتقل می کند نه پرسش های مردم و خاصه رأی دهندگان را و هر قدر از حضور خبرنگاران حرفه ای و روزنامه نگاران شناخته شده و مستقل باید و می توان استقبال کرد این گونه چینش ها را نمی توان گفت و گوی واقعی یا رسانه ای دانست.

از یاد نبرده ایم که همین جناب مرتضی حیدری -که یک سر و گردن از همه مجریان سیاسی تلویزیون بالاتر است- چگونه در مقابل آقای احمدی نژاد می نشست و ادعا‌های شاخ‌دار هم که می‌شنید واکنش نشان نمی‌داد و آن قدر آقای دکتر آقای دکتر می‌کرد که گاه تصور می‌کردی به مطب پزشک مراجعه کرده و شرح درد و بیماری خود را باز می‌گوید!

اگر تلویزیون خبرنگار یا مجری و در واقع کارمند خود را مقابل رییس جمهوری ننشاند و دوربین را بکارد تا روحانی مستقیما با مردم سخن بگوید به این معنی است که در آغاز جنگ ارزی ترامپ علیه ایران نمی خواهند یا نمی توانند ریسک کنند زیرا اگر قبل از این می خواستند برجام را تضعیف کنند و پشتوانه اجتماعی دولت را هدف قرار دهند به این هدف دست یافته اند و نباید لحن رسانه های ماهواره ای را تکرار کنند.

اگر هم برنامه مستقیم و زنده باشد اتفاقا رییس جمهوری باید استقبال و این گونه گزارش دهی را تکرار کند.

در نخستین ماه های پس از پیروزی انقلاب و در همان اسفند 1357 نیز مهندس بازرگان نخست وزیر دولت موقت بدون خبرنگار با مردم صحبت می کرد.

اکثریت جامعه زیر چهل سال دارد و طبعا به یاد ندارد اما افراد بالای این سن از آن گزارش ها لحن صمیمانه و استفاده از لطیفه های ملا نصر الدین برای تلطیف فضا و آن شانه بالا انداختن ها و مدام عینک دوربین و نزدیک بین عوض کردن ها و صراحت لهجه به خاطر مانده است. صراحت در این حد که در همان اسفند 57 دربارۀ آب و برق مجانی گفت: «آقا! شما هم که ما را با این آب و برق مجانی کلافه کرده اید…»

رابطه مهندس بازرگان با رهبر فقید انقلاب البته چنان بود که هیچ کس خدای ناکرده حمل بر اهانت نکند.

بعد از بازرگان رجایی نخست وزیر شد و او هم مستقیم با مردم سخن می گفت. البته رییس جمهور وقت – بنی صدر- خبرنگار مخصوص داشت که همین آقای علیرضا آزمندیان بود که در 20 سال اخیر با عنوان مدرس تکنولوژی فکر شهرت دارد.

دولت دکتر باهنر مستعجل تر از آن بود که به گزارش دهی برسد و نوبت به مهندس موسوی که رسید نیز روال همان بود. رو به روی دوربین و با مردم.

هاشمی رفسنجانی رییس جمهور و رییس دولت شد چون سمت نخست وزیری حذف شده بود. او اما نیاز به گزارش تلویزیونی نداشت چون در خطبه های نماز جمعه نه تنها از طرف دولت که به عنوان سخن گوی نظام صحبت می کرد.
داستان با سید محمد خاتمی شروع شد. کاندیدای مورد علاقه صدا و سیما رییس جمهور نشده بود و حتی در اخبار هم تصاویر متنوعی از او نشان نمی دادند چه رسد به این که مجال گزارش دهی مستقیم پیدا کند و خبرنگار و مجری سفارشی در واقع از این زمان باب شد.

به هر رو برای سخنرانی یا گزارش امشب بهتر است:

اولا: رییس جمهوری مستقیم با مردم سخن بگوید و اگر هم فردی را مقابل او قرار دادند تا مسیر را تغییر دهد اعتنا نکند و حرف های لازم را بیان کند.

ثانیا: به یاد داشته باشد همان ها که ملاحظه شان را کرد چگونه با سؤال در مجلس در واقع مانور استیضاح می دهند و اگر به این ملاحظه کاری ادامه دهد فردا که مردم را از صندوق دل سرد کردند استیضاح را هم کلید می زنند.

ثالثا: درست است که بیگانگان نیز شنوندۀ این گزارش هستند و مثلا اگر اوضضاع بد باشد نمی تواند به صراحت اعلام کند چون دونالد ترامپ و سعودی ها و اسراییل بهره برداری می کنند اما مخاطب اصلی روحانی مردم اند و مردم قضاوت می کنند و او نباید فراموش کند که به عنوان «وکیل» مردم رأی گرفته و اکنون «موکلان» از او صراحت می خواهند.

اگر هم خود رییس جمهور این یادداشت را می خواند در این چند ساعت باقی مانده تا گزارش تلویزیونی بد نیست نگاهی بیندازد به گزارش رادیویی دکتر مصدق در 65 سال قبل و در همین مرداد ماه. صریح و روشن. از کسی که اصرار دارد با عنوان «حقوق دان» شناخته شود تأسی به شهره ترین سیاست مدار حقوق دان تاریخ معاصر انتظار گزافی نیست…

مجریان تلویزیونی با چند دوربین رو به رویند و با روشن شدن چراغ متوجه می‌شوند که رو به کدام دوربین سخن بگویند.

به احتمال زیاد مجری‌یی رو به روی روحانی نمی‌نشانند اما خود روحانی با چند دوربین رو به روست. یک دوربین انتظار رسمی، دیگری مردم، سومی فعالان سیاسی از طیف های مختلف و چهارمی بیگانگانی که تماشا می‌کنند تا نکته ای پیدا کنند تا در فضای مجازی دست بگیرند.

روحانی اما باید با دوربین مردم سخن بگوید…

منبع:عصر ایران