نگاه عمیق به میتسوبیشی پاجیرو GLX مدل ۲۰۱۸

حدود چهار دهه از معرفی اولین نسل میتسوبیشی پاجیرو می‌گذرد و طی این سال‌ها پاجیرو توانسته به عنوان یک خودروی شاسی بلند اسپرت با قابلیت‌های آفرود قابل قبول در میان هواداران خودروهای ژاپنی پذیرفته شود. به‌طور متوسط پاجیرو توانسته در نظرسنجی‌های گوناگون امتیاز خیلی خوب را از دید مالکان کسب کند. همین امر سبب شده شرکت خودروسازی میتسوبیشی هر سال با ایجاد تغییراتی در این مدل محبوب نمونه‌های به‌روزتری از آن روانه‌ی بازار کند.

در این مقاله قصد داریم با بررسی پایجیرو اسپرت GLX به‌عنوان ارزان‌ترین نسخه از مدل ۲۰۱۸ این خودرو نگاهی عمیق به تمام ویژگی‌های مثبت و منفی این خودرو داشته باشیم. میتسوبیشی در مدل ۲۰۱۸ پاجیرو سعی کرده با افزایش اندک قیمت خودرو، ویژگی‌های به‌روزتر و امکانات بیش‌تری در اختیار مشتریان قرار دهد. در مدل پایه‌ی ۲۰۱۸ رینگ‌های ۱۸ اینچی، فناوری هشدار برخورد از جلو، کروز کنترل تطبیق‌پذیر، تزئینات زیبای داخل خودرو و خروجی‌های متعدد برای شارژ دستگاه‌های الکتریکی به عنوان امکانات استاندارد عرضه می‌شوند. با توجه به ویژگی‌های جدید نسخه‌ی پایه‌ی پاجیرو اسپرت مدل ۲۰۱۸ و آستانه‌ی قیمت ۴۵,۵۰۰ دلاری آن، میتسوبیشی به خوبی توانسته رقبای قدرتمندی نظیر فورد اورست، هولدن کلورادو 7 و ایسوزو MU-X را پشت سر بگذارد. با این همه اما تویوتا فورچونر GX با آستانه‌ی قیمت ۴۲,۵۹۰ دلار همچنان گزینه‌ی مناسب‌تری نسبت به پاجیرو اسپرت GLX است.

نسخه‌ی GLX پاجیرو اسپرت از پیشرانه‌ و جعبه‌دنده‌ی مشابه نسخه‌های گران‌تر بهره می‌برد. توان خروجی این پیشرانه‌ی چهار سیلندر ۲.۴ لیتری دیزلی مجهز به توربوشارژر معادل ۱۸۱ اسب بخار و حداکثر گشتاور آن ۴۳۰ نیوتن‌متر است. این خودرو به جعبه‌دنده‌ی ۸ سرعته‌ی اتوماتیک، سیستم تمام چرخ محرک با قابلیت تنظیم میزان تقسیم گشتاور و قفل مرکزی دیفرانسیل مجهز است، اما فناوری قفل دیفرانسیل عقب برای آن در نظر گرفته نشده است. پاجیرو اسپرت GLX دو ردیف صندلی دارد و یک خودروی پنج سرنشین محسوب می‌شود.

با توجه به عرضه‌ی رینگ‌های ۱۸ اینچی به عنوان ویژگی استاندارد در نسخه‌ی پایه، تزئینات خارجی کروم و به‌طور کلی ظاهر مشابه نسخه‌ی GLX با دیگر نسخه‌های گران‌تر خانواده‌ی پاجیرو اسپرت، تشخیص ظاهری نسخه‌ی پایه از دیگر نسخه‌ها غیرممکن شده است. اگرچه این خودرو به فناوری‌ها و امکانات متنوعی مجهز شده است، اما روشنایی خودکار چراغ‌های جلو، برف پاک‌کن اتوماتیک، سیستم صندوق پران با اشاره‌ی پا و سیستم اتوماتیک کاهش شدت نور آیینه‌ی وسط برای آن در نظر گرفته نشده است. سیستم جمع‌شدن اتوماتیک آیینه بغل، دوربین پشت، سنسور پارک، استارت دکمه‌ای و ورود بدون کلید به خودرو از دیگر ویژگی‌های مشترک میان نسخه‌ی پایه و نسخه‌های گران‌تر پاجیرو اسپرت ۲۰۱۸ است. اگرچه ظاهر خارجی نسخه‌های مختلف پاجیرو اسپرت مدل ۲۰۱۸ کاملا مشابه است، اما در کابین نسخه‌ی پایه تفاوت‌های فاحشی با دیگر نسخه‌ها وجود دارد. در نسخه‌های پایه تزئینات داخلی پارچه‌ای است، تنظیمات صندلی‌ها کاملا به‌صورت دستی انجام می‌شود و خبری از سیستم ناوبری ماهواره‌ای اختصاصی نیست.

پاجیرو اسپرت بر اساس میتسوبیشی ترایتون توسعه یافته است، اما در مدل ۲۰۱۸ به وضوح از نیای خود فاصله گرفته است و اوج این بلوغ و استقلال در طراحی فرمان، کنسول مرکزی و میانی به چشم می‌خورد. با این حال هنوز هم در مواردی همچون طراحی دکمه‌ها و وسایل کاربردی شباهت‌هایی میان پاجیرو و ترایتون وجود دارد. ارتفاع صندلی‌ها در پاجیرو اسپرت بلند است که باعث می‌شود تا حدودی سقف خودرو کوتاه به نظر برسد.

فضای داخلی پاجیرو اسپرت GLX نه خیلی عالی و نه خیلی بد است. همه چیز از کیفیت قابل قبولی برخوردار است که سبب می‌شود نشستن در این خودرو لذت‌بخش باشد. با این حال مواردی وجود دارند که انتظار می‌رود در مدل‌های بعدی بهبود یابند. از جمله‌ی این موارد می‌توان به ناخوانا بودن نوشته‌های قرمز رنگ دکمه‌ها، جای خالی متعدد دکمه‌ها که ناشی از حذف آپشن‌های مختلف است و همین‌طور طراحی بسیار بد دکمه‌های شیشه بالابر، اشاره کرد. طراحی و جانمایی شیفترهای دنده نیز خیلی خوشایند نیست و در کمال تعجب پاجیرو اسپرت GLX هنوز هم به کیلومترشمار دیجیتالی مجهز نشده است.

نمایشگر لمسی ۷ اینچی تعبیه شده در این خودرو آن‌چنان که باید راضی کننده نیست. رابط کاربری نامناسب، کیفیت صدای پایین و دشواری در انجام تنظیمات صدا همه‌وهمه از ایرادات اساسی سیستم اطلاعات و سرگرمی پاجیرو اسپرت GLX است. همان‌طور که قبلا اشاره شد، این خودرو به سیستم ناوبری ماهواره‌ای مجهز نیست که برای علاقه‌مندان به ماجراجویی خبر بدی است. دوربین عقب این خودرو عملکرد مناسبی دارد، اما برای کنترل بهتر روی یدک‌کش خودرو بهتر بود که هم‌راستا با یدک‌کش نصب شود.

پاجیرو اسپرت به عنوان یک شاسی بلند بزرگ شناخته می‌شود، اما بدنه‌ی مدل ۲۰۱۸ این خودرو باریک است و بیش‌تر به یک شاسی بلند سایز متوسط شبیه است. اندازه‌ی فضای داخلی این خودرو برای پنج سرنشین مناسب و فضای پای ردیف دوم قابل قبول است. برای راحتی سرنشینان، دستگیره‌هایی روی ستون‌های A و B خودرو تعبیه شده تا هنگام ماجراجویی‌های خارج از شهر بتوانند تعادل نسبی خود را حفظ کنند. نکته‌ی عجیبی که در فضای داخلی خودرو به چشم می‌خورد، خروجی هوای تعبیه شده روی سقف در قسمت بار خودرو است. این در حالی است که در ردیف دوم صندلی‌ها فقط خروجی هوای سقفی به چشم می‌خورد و در قسمت پشت کنسول مرکزی خروجی هوا برای سرنشینان عقب تعبیه نشده است و در عوض چهار خروجی USB، یک خروجی برق ۱۲ ولت و یک خروجی ۲۲۰ ولت/۱۵۰ وات به همراه یک ورودی HDMI در این قسمت پیش‌بینی شده است. فضای بار پاجیرو اسپرت بسیار جادار است، با این وجود صندلی‌های ردیف دوم قابلیت تا شدن دارند تا حجم فضای بار به رقم باورنکردنی ۱۶۲۴ لیتر افزایش یابد و برای حمل بارهای بسیار بزرگ و حجیم مناسب باشد. در قسمت بار این خودرو یک خروجی برق ۱۲ ولت دیگر به علاوه‌ی جا لیوانی و بخش‌هایی برای محکم کردن بار در نظر گرفته شده است.

پیشرانه‌ی ۲.۴ لیتری دیزلی این خودرو در دورهای پایین، بین ۱۰۰۰ تا ۲۰۰۰ دور بر دقیقه، کمی سروصدا دارد، اما در مجموع عملکردی مناسب و قابل قبول دارد. جعبه‌دنده‌ی ۸ سرعته‌ی این خودرو به خوبی با پیشرانه هماهنگ است و تنها ایرادی که به آن وارد است، ایجاد ضربه‌ای کوچک هنگام تعویض دنده به حالت پارک و دنده عقب است. بر اساس ادعای میتسوبیشی، مصرف ترکیبی پاجیرو اسپرت GLX هشت لیتر در هر ۱۰۰ کیلومتر است. با این حال برای کنترل عطش این خودرو باید با پدال گاز به خوبی رفتار کرد.

براساس آزمایشات انجام شده روی قابلیت‌های آفرود این خودرو، می‌توان پاجیرو اسپرت GLX را به عنوان یک خودروی شاسی بلند با قابلیت‌های آفرود فوق‌العاده معرفی کرد. با توجه به زوایای سپرها و فاصله‌ی کف خودرو از زمین، تقریبا قابلیت رفتن به هر جایی دارد. این خودرو به سیستم تعلیق سه نقطه‌ای کویل اسپرینگ مجهز است که می‌تواند وزن این غول ۲ تنی را در هر شرایطی به بهترین شکل تحمل و کنترل آن را در شرایط گوناگون راحت‌تر کند. با این‌که شاید این فنربندی ایده‌آل برای حرکت در مسیرهای استاندارد نباشد، اما آزمایشات جاده‌ای نشان داده‌اند که پاجیرو اسپرت در جاده‌های هموار نیز راحتی سرنشینان را تضمین می‌کند. البته نباید از این خودرو توقع راحتی یک خودروی لوکس جاده‌ای را داشت. برای مثال تکان‌های ناشی از عبور کردن از ناهمواری‌های تیز، سرعت‌گیرها و یا دور زدن‌های ناگهانی تا حدودی به کابین خودرو منتقل می‌شود.

در مجموع پاجیرو اسپرت برای ماجراجویی‌های خارج از شهر ایده‌آل است و تقریبا از پس هر شرایطی برمی‌آید. با این حال ارتفاع زیاد خودرو به علاوه‌ی ویژگی‌های بدنه‌ی خودرو می‌تواند برای راننده شرایطی عجیب و مبهم (به خصوص در مسیرهای شهری) ایجاد کند. فرمان‌پذیری خودرو کمی نامتعارف است و احتمالا اندکی طول می‌کشد تا به آن عادت کنید. به لطف ارتفاع زیاد صندلی‌ها و تسلط راننده و همچنین طراحی باریک عرض خودرو، پارک آن آسان است. به‌طور کلی این خودرو برای سفرهای بین شهری و رانندگی‌های طولانی مدت با چاشنی ماجراجویی ایده‌آل است.

پاجیرو اسپرت ۲۰۱۸ بدون نقص نیست. برای مثال یک مورد آزاردهنده در این خودرو حساسیت بی‌مورد سیستم ترمزگیری خودکار آن است. به عنوان یک سیستم ایمنی کمکی انتظار می‌رود که این فناوری بدون نقص و با دقت بالا عمل کند، اما سیستم هشدار ترمزگیری خودکار در شرایطی که خطری متوجه خودرو و سرنشینان نیست نیز هشدار می‌دهد که البته با حفظ دور موتور خودرو این هشدار برطرف می‌شود و راننده می‌تواند به مسیر خود ادامه دهد. اگرچه هنوز مشخص نیست که این مورد توسط شرکت سازنده پیش‌بینی شده است یا خیر اما می‌توان از آن به عنوان نقطه‌ی ضعف دیگر این سیستم نام برد.

پاجیرو اسپرت GLX مدل ۲۰۱۸ پنج سال یا ۱۰۰ هزار کیلومتر گارانتی و یک سال امداد جاده‌ای رایگان (تحت شرایط خاصی تا چهار سال) دارد. همچنین، خریداران می‌توانند با پرداخت ۱۴۲۵ دلار از یک سال سرویس رایگان به ازای هر ۱۵ هزار کیلومتر استفاده کنند. میتسوبیشی با معرفی پاجیرو و جایگزینی آن با مدل چلنجر جهشی بزرگ به سوی جلو انجام داد، اما رفته‌رفته این مدل محبوب دچار سکون شد و اندکی از کورس رقابت با رقیبان جا ماند. میتسوبیشی با درک این موضوع سعی کرده تا مدل ۲۰۱۸ این خودرو را به شکوه گذشته بازگرداند و با ارائه‌ی ویژگی‌های جذاب در کنار قیمت پایین تا حدودی به این هدف دست یافته است.

سخن پایانی

پاجیرو اسپرت GLX مدل ۲۰۱۸ بدون شک می‌تواند انتخاب مناسبی برای یک خانواده‌ی ماجراجو باشد و در مسافرت‌های طولانی همسفری جذاب است. این خودرو برای خانواده‌های معمولی که بیش‌تر زمان خود را در خیابان‌های شهری می‌گذرانند ایده‌آل نیست و خودروهایی مانند هیوندای سانتافه، کیا سورنتو و مزدا CX-9 انتخاب‌های عاقلانه‌تری هستند. پاجیرو اسپرت GLX به عنوان نسخه‌ی پایه از امکانات متنوع و مناسبی بهره‌مند است، اما برای کسانی که امکانات بیش‌تری می‌خواهند، نسخه‌ی GLS انتخاب بهتری خواهد بود. در نهایت اگر بتوانید از نقص‌ها و کمبودهای این خودرو چشم‌پوشی کنید، پاجیرو اسپرت GLX یک خودروی مناسب با امکانات و البته قیمت منصفانه است.