پیروز واقعی بحران سوریه، پوتین است
النشره نوشت: به عقیده منابع سیاسی که تحولات سوریه را از زمان دخالت نظامی پوتین در بحران این کشور دنبال می کنند، مسکو پیروز است، چرا که موفق شد نظام اسد را از سقوط حتمی نجات دهد و مهمتر آنکه از نقش خود در این بحران، برای تشکیل توازنی در سطح منطقه استفاده کرد؛ توازنی بین اسرائیل، ترکیه و ایران، که در نوع خود یک توازن حساس و دقیق بوده است.
به گزارش انتخاب، این رسانه عرب زبان ادامه داد: مسکو نیاز مبرمی به دوری از برخورد بین تهران و تل آویو و مهار برخوردها بین این دو دارد، و این در مقابله های نظامی اخیر بین دو دولت امری واضح و ثابت بوده است.
این منابع می افزایند: در صورتی که تنها مقیاس قدرت را در نظر داشته باشیم، ایالات متحده از برتری بارزی برخوردار است. با اینکه عناصر سیاسی روسیه در مقایسه با ایالات متحده ضعیف است، اما در سوریه در جایگاه مناسبی قرار دارد که هدف از آن تحقق دیدگاهی واضح و طولانی مدت است. این در حالی است که عملیات میدانی ایالات متحده در سوریه از مسیر درست خود منحرف شد.
این منابع ادامه می دهند: مسکو دو مسیر متوازی را برای رقابت با تلاشهای بین المللی اتخاذ کرده است؛ اول، مسیر مذاکرات امنیتی آستانه است، که عنوان آن کاهش تنشها بود و مسیر دوم در سوچی است که دعوت به مذاکره می کند.
در واقع، زیرکی و هوشمندی مسکو، علت واقعیت جدید روسیه در سوریه است و این امر به دست کشیدن واشنگتن از هم پیمانانش و عدم انجام وظیفه آمریکا در قبال حمایت از آنها نزدیک می شود.
یکی از عوامل قاطعی که از زمان اوباما در رفتار ایالات متحده نسبت به سوریه نمایان می شود، نبود یک دیدگاه واضح در مورد این کشور عربی است که تا به حال نیز ادامه داشته است.
نیاز واشنگتن به قطعیت و قدرت برای ترسیم راهی واضح در مورد سوریه، به مسکو اجازه می دهد تا برای پر کردن خلأ ناشی از نبود آمریکا اقدام کند، همانطور که روسیه اسرائیل را به هماهنگی بیشتر با کرملین فراخواند تا بدین شکل منافع امنیتی اسرائیل در ضمن چارچوب اشراف روسیه بر امور ریز و جزئی در سوریه قرار گیرد.
ایالات متحده در شرایطی که فرصت موفقیت معارضان سوریه وجود داشت، از ارائه کمک و حمایت صادقانه خود سر باز زد و حال داشتن انتظار در مورد حمایت جدی تر آمریکا از معارضان، بیهوده و بی فایده است. با اینکه واشنگتن می تواند پیروزی روسیه را با مشکل مواجه کرده و سوریه را به سمت نزاع و کشتارهای بیشتری پیش ببرد، اما بهای این اقدامات، ریختن خون مردم سوریه است. متاسفانه در این بین هیچ شاخصی مبنی بر تحرک اتحادیه های عربی یا سازمانهای اسلامی در جهت ایفای نقشی برای تعیین سرنوشت یک دولت عربی مانند سوریه، دیده نمی شود.
