امارات و عربستان درباره «صدر» توهم دارند؛ «مقتدی» بیشتر وقت خود را در ایران می‌گذراند
القدس العربی چاپ لندن در گزارشی به قلم وائل عصام نوشت: بسیاری گمان می کردند که می توانند صدر را به هم پیمان شیعه خود برای مقابله با ایران تبدیل کنند، بویژه پس از افزایش اختلافات جریان صدر با دیگر جریانهای شیعه در نجف و وقوع مقابله های محدودی بین جیش المهدی و ایالات متحده در نجف، کوفه و شهر صدر، تا دو سال پس از سقوط بغداد. در زمانی که مقاومت نظامی در برابر اشغالگران در مناطق سنی شعله ور شده و احساس همکاری و هماهنگی بین دو محور مخالف یکدیگر، در برابر اشغال متولد شده بود. بر این اساس، تحرکات سنی امید زیادی به جریان صدری بستند و تصمیم گرفتند اختلافات و تباینهای طایفه ای عمیق بین خود را کنار بگذارند.
به گزارش بازتاب، این رسانه عرب زبان ادامه داد: از آن زمان، یک حالت «توهم دوباره» ای در نظر برخی فرماندهان سنی در عراق نسبت به جریان صدری بوجود آمد و صدری ها و برخی دیگر از رجال دینی شیعه اعراب خالصی خوانده شدند که می توانند هم پیمانان سیاسی خوبی برای علاج مرض طایفه گرایی باشند.
برخی دولت‌های عربی که در مقابله با نفوذ ایران در عراق شکست خوردند، به این فکر افتادند که با ورود به حلقه شیعیان مؤثّر در عراق وارد شوند؛ تا آنجا که امارات را می بینیم که سعی در ورود به قراردادهایی در زمینه انرژی تجدید پذیر با عراق را دارد و به همراه عربستان غرق در این توهم است که بدین وسیله با نفوذ ایران در عراق مقابله کرده و جریانهای شیعه را بنابر درخواست آمریکا به سمت خود جذب کنند؛ همچنانکه این دولتها هزینه های فراوانی برای جذب رهبران شیعه از جمله جریان صدری و دیگر شیوخ عشایر شیعه کرده و ترتیب دیدار آنها با رهبران سنی عراقی را داده اند. البته این تلاشها با انتخابات سال 2010 به بن بست خورد؛ زمانی که شیعیان عراق احزاب دینی پیرو ایران را انتخاب کردند که در نهایت با مقتدی صدر در تکشیل دولت مشارکت نمودند.
در این شرایط، حتی گزینش جزئیاتی در جهت تلاش برای نشان دادن دشمنی و مخالفت صدر با ایران، تلاشی سطحی به نظر می رسد؛ چرا که از حیث تاریخی محمد صادق صدر، خود شاگرد امام خمینی در درس فقه اسلامی بوده و تمام رهبران جریان صدر که در ادامه از آن جدا شدند، برای ماهها در پادگانهای ایران آموزش دیدند؛ که اغلب یا در ارتش آمریکا زندانی شدند یا در لیست تروریستها قرار گرفتند. مقتدی صدر نیز اغلب وقت خود را در ایران می گذراند و روابط خوبی با فرماندهان ارشد نظامی در ایران دارد؛ همانطور که در سفر دو ماهه اش به ایران با استقبال شمخانی مواجه شد. بنابراین، هر چه در آرشیو جریان صدری جست و جو کنیم، هیچ موضع یا صحبت مخالفی در رابطه با ایران نمی یابیم.
پس از انتخابات 2018 نیز شرایط با گذشته تفاوت نمی کند، تمام نظریه های مبتنی بر توهم دوباره که مطرح می شود، پیش از اینها آزموده شده و به نتیجه ای نرسیده است. از این رو، اختلافات جریان صدری با رقبای آن در بین شیعیان، به زودی با درایت و رهبری ایران، حل شده و به پایان خواهد رسید. و صدر در چارچوب توافقی شیعی و در ضمن یک نظام همسو با ایران به فعالیت خود ادامه می دهد، همانطور که در انتخابات گذشته چنین شد.
تشکلهای بزرگ شیعه با وجود صدر با بدون آن موفق به تشکیل دولت می شوند و به احتمال زیاد شرایط اعراب سنی در منظومه دولت عراق همچنین در حاشیه باقی می ماند.
