رقابت بر سر سلبریتی‌ها ناخوشایند است
محمد فؤاد صفاریان‌پور از سازندگان ویژه برنامه تحویل سال نوروز تلویزیون، به ارزیابی حضور مداوم سلبریتی‌ها در این رسانه پرداخت که هر ساله در مناسبت‌ها پررنگ‌تر هم می‌شود.
«هیات مدیره» معقول بود
صفاریان‌پور در گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ی ارزیابی‌اش از سریال‌هایی که به مناسبت نوروز برای تلویزیون تدارک دیده شده بود، اظهار کرد: در ایام عید بیشتر از محصولات شبکه نمایش خانگی استفاده کردم و سریال‌هایی که موجود بود را خریدم و دیدم. معقول‌ترین سریال‌ها در بین سریال‌های نوروزی، «هیات مدیره» بود که مازیار میری آن را کار کرد. مابقی سریال‌ها خیلی برایم دلچسب نبود، حداقل اینکه من مخاطبان آن‌ها نبودم.
او درباره مجموعه «پایتخت» نیز اظهار کرد: «پایتخت» سریال پرسابقه‌ای است که خوشبختانه همین که تداوم دارد جای شکرش باقی است. ولی فقط چند قسمتی از آن را که تماشا کردم، از نظر کیفیت، قصه و داستان، حداقل مثل سال‌های گذشته من را جذب نکرد و احساس می‌کنم این دوره کمی ضعیف‌تر از دوره‌های پیش بود. سریال شبکه دو را نیز به دلیل قصه، ساختار و بازی‌هایی که داشت، ندیدم. مجموعه «دیوار به دیوار» هم بر اساس آنچه که شنیدم و از آنجا که کار سامان مقدم همیشه شسته رفته و تمیز است، خوب بوده است اما نکته‌ای که وجود داشت این بود که به جذابیت سال‌های گذشته نبود.
صفاریان پور در ادامه با بیان اینکه تلویزیون را عاشقانه دوست دارد، معتقد است: احساس می‌کنم در تلویزیون چیزی به اسم برنامه‌سازی است که در اصل می‌تواند موثر باشد تا سریال‌سازی. در همین راستا مجموعه «دورهمی» یکی از برنامه‌های موفق تلویزیون در ایام نوروز بود و اجرای مهران مدیری که بدون اغراق می‌گویم نابغه است، بسیار خوب بود. تنها چیزی که من را پای تلویزیون کشاند مجموعه دورهمی بود.
تاثیر فوت فنی‌زاده بر فضای کلاه قرمزی
این کارگردان همچنین درباره ویژه‌برنامه «کلاه قرمزی» معتقد است: این مجموعه به دلچسبی سال‌های گذشته نبود اما این ماجرا هیچ چیزی از ارزش‌های «کلاه قرمزی» کم نمی‌کند. فوت یکی از عوامل کار (دنیا فنی‌زاده) در ایجاد اتمسفری خاص در مجموعه کلاه قرمزی و پسرخاله بی‌تأثیر نبود. از طرفی شخصیت‌های جدیدی که به مجموعه اضافه شدند خیلی خوش اقبال نبودند. به هر حال شاید مقداری به جهت شتاب‌زدگی که وجود داشت، کار به دلچسبی سال‌های گذشته نبود.
رقابت برنامه‌های تحویل سال قشنگ نیست
او با اشاره به ویژه برنامه‌های تحویل سال تلویزیون که از آن به عنوان ماجرای رقابت و از روی دست هم برداشتن یاد می‌کند، اظهار کرد: این ماجرای رقابت و از روی دست هم برداشتن در ویژه برنامه مناسبتی اصلا قشنگ نیست. ما امسال در شبکه دو در ویژه برنامه «اینک بهار» ایده جدیدی داشتیم مبنی بر اینکه امسال هر کدام از بازیگرانی که به برنامه می‌آمدند با آن‌ها حال و احوال نمی‌کردیم. هر بازیگری که به برنامه دعوت می‌شد، قبل از آن با یک گریم خاصی در موقعیت شغلی قرار می‌گرفت که مردم آن‌ها را نمی‌شناسند؛ به عنوان مثال راننده تاکسی، فروشنده، پلیس راهنمایی و رانندگی، صندوقدار و مشاغل دیگر را انتخاب می‌کردند و به طور کلی هر کدام از بازیگران نقش بازی می‌کردند و در ادامه درباره موقعیت و شغل و شرایط صحبت می‌کردند. در نتیجه ما تلاش کردیم از آن شرایط سلبریتی و گفت‌وگو محور بیرون بیاییم و بار نمایشی به کار اضافه کنیم.
کارگردان ویژه برنامه تحویل سال تلویزیون در بخش دیگری از گفت‌وگوی خود درباره حضور پررنگ سلبریتی‌ها اظهار کرد: آمدن سلبریتی‌ها به صورت تجمعی و زیاد آن هم با اعداد و ارقام عجیب و غریب در شبکه‌ها که هر شبکه‌ای تلاش می‌کرد این سلبریتی‌ها را از شبکه‌های دیگر بگیرد، اتفاق ناخوشایندی بود. متأسفانه رقابتی است که سالیان سال وجود دارد و کسی برنامه‌سازی نمی‌کند.
صفاریان پور با بیان اینکه ویژه برنامه‌های مناسبتی ما تبدیل به کلکسیونی از بازیگران متنوع شده است، اظهار کرد: ما اگر بلد باشیم یک مهمانی ساده تلویزیونی برگزار کنیم خیلی جذاب‌تر خواهد بود که گروهی از افراد را با ارقام عجیب به برنامه دعوت کنیم.
این کارگردان درباره دکورهایی که برای ویژه برنامه‌های تحویل سال ساخته شد و اینکه تا چه میزان از استاندارد برخوردار بودند، اظهار کرد: ما با گروهی که ویژه برنامه نوروز شبکه دو را کار کردیم، سراغ معماری ایرانی که به نوعی جزو بدنه اصلی فرهنگ ماست، رفتیم و در یکی از ابنیه‌های تاریخی حضور پیدا کردیم. در اصل چیدمان داشتیم و سعی نکردیم سفره‌ای عریض و طویل در تلویزیون باز کنیم و با یک زمان معقولی سعی کردیم فضای شسته رفته‌ای برای مخاطبان تدارک ببینیم. به هر حال همه در ساخت این برنامه‌ها زحمت کشیدند اما واقعیت این است که نمی‌شود بر روی آن‌ها عنوان برنامه‌سازی گذاشت. به نظر می‌رسد شبکه نسیم با برنامه «دورهمی» در ویژه برنامه تحویل سال خوب عمل کرد. من هیچ‌گاه در برخی از ویژه برنامه‌های تحویل سال این رفت و آمد و شلوغی و هیاهو را درک نکردم.
انتقاد به شیوه رأی‌گیری درباره برنامه‌های نوروز
این کارگردان همچنین نسبت به شیوه‌ی رأی‌گیری برنامه‌های تلویزیون، امتیازدهی برنامه‌ها و برنامه‌سازها انتقاد کرد و در توضیحاتی گفت: به این شکل امتیاز دادن، به طور قطع صحیح نیست؛ به عنوان مثال وقتی راجع به بهترین مجری تلویزیون صحبت می‌کنیم به طور قطع مهران مدیری است که سال گذشته به عنوان مجری برتر شناخته شد اما در حوزه شوی تلویزیونی نه بخش دیگر. سال گذشته حوزه‌ها را تخصصی و مختلط کردند. برنامه‌های معارفی کنار برنامه‌های علمی قرار گرفتند که این شکل امتیاز دادن به طور قطع صحیح نیست. مسلما نسب به تبلیغاتی که شبکه‌ها دارند آمارها جابه‌جا می‌شوند و این شکل معیوب، اشتباه و غلط است. فکر می‌کنم این نظرسنجی، نظرسنجی درستی نیست.
این برنامه‌ساز باسابقه تلویزیون سپس درباره‌ی تیتراژ برنامه‌های نوروزی تلویزیون گفت: تنها برنامه‌ای که تیتراژ آن مرتبط با بهار و مناسبتی بود، برنامه‌ی شبکه دو سیما، «اینک بهار» بود. ولی برایم خیلی عجیب بود که در بین هیچکدام از کاندیداها قرار نگرفت. این در حالی است که هیچ کدام از تیتراژ برنامه‌های تحویل سال و سریال‌ها مرتبط با مناسبت عید نبودند اما در نظرسنجی موسیقی‌های نوروزی قرار گرفتند.
۲ پرسش اساسی از تلویزیون
صفاریان‌پور در بخش دیگر گفت‌وگو با ایسنا درباره‌ی حجم بالای برنامه‌ها و سریال‌هایی که ویژه نوروز تدارک دیده شده بود، اظهار کرد: ما نیاز به این همه سریال نداشتیم. خوب است که برای مخاطبان برنامه تدارک ببینیم ولی وقتی تلویزیون از نظر مالی در مضیقه است و در شرایط مناسبی نیست، اینکه همه‌ی شبکه‌ها ویژه برنامه‌ی نوروزی داشته باشند درست نیست؛ البته تلویزیون امسال در این زمینه هوشمندی به خرج داده بود. اگر همه اینها در یک برنامه تلویزیونی تجمیع شود، خروجی بهتری خواهد داشت. اینکه شبکه‌بندی و کانال‌بندی شود خطای بزرگی است. به عنوان مثال اگر قرار باشد شبکه سه سیما برای تحویل سال برنامه‌سازی کند بقیه شبکه‌ها هم در راستای کیفیت برنامه آن را همراهی و کمک کنند. آن‌وقت است که اتفاق خوبی خواهد افتاد و بعید می‌دانم کسی شبکه‌های ماهواره‌ای را ببیند. وقتی دو سریال نوروزی داشته باشیم، به جای ۵ سریال نوروزی، طبیعتا تلویزیون کیفیت و خروجی بهتری خواهد داشت.
این برنامه‌ساز در پایان، گفت‌وگوی خود را با طرح دو پرسش اینگونه به اتمام رساند: مهترین پرسشم این است که آیا ما به این میزان شبکه نیاز داریم؟ آیا ما نیروی متخصص و کافی برای این همه شبکه تربیت کرده‌ایم؟ خیلی از برنامه‌ها را ما در تلویزیون نباید داشته باشیم.
