ناگفته های باقری از مذاکرات هسته ای/پیشنهادکوپر به روحانی چه بود؟

عضو تیم سابق مذاکره کننده هسته ای با بیان ناگفته هایی از مذاکرات هسته ای عنوان کرد: نتیجه «چالش هسته ای» تحریم ها نیست بلکه نتیجه «سازش هسته ای» تحریم است.

علی باقری، معاون سابق دبیر شورای عالی امنیت ملی عصر امروز در ششمین سالکرد شهادت مصطفی احمدی روشن در دانشگاه صنعتی شریف گفت: اگر پرچم استقلال و آزادی در دست شهدای انقلاب اسلامی است و اگر افتخار عزت و مقاومت از آن شهدای جنگ تحمیلی است، پرچم پیشرفت و اقتدار ایران اسلامی هم در دست شهدای هسته ای است.

باقری ادامه داد: هنر شهدای هسته ای این بود که با خون خود ثابت کردند تنها راه توسعه و پیشرفت ایران اسلامی نیز التزام به مبانی دینی و پای بندی به ارزش ها و آرمان های انقلاب اسلامی و در یک کلام انقلابی گری است.

معاون سابق دبیر شورای عالی امنیت ملی افزود: شهدای هسته ای با خلق شگفتی در عرصه های دانش، فناوری و صنعت ثابت کردند که اگر ایمان باشد، تحریم هم نمی تواند در مسیر پیشرفت ملت ایران وقفه ای ایجاد کند.

وی گفت: سکولارها و دنباله های سیاسی و رسانه ای آنها در سالهای گذشته تلاش زیادی کردند تا به افکار عمومی القا کنند که تنها هنر انقلابی ها ایستادگی در برابر دشمن است، اما شهدای هسته ای نشان دادند که انقلابی ها نه تنها پرچمدار عزت و مقاومت هستند، بلکه پرچم توسعه و پیشرفت ایران اسلامی نیز به واسطه ی عزم، همت، تلاش، ابتکار، خلاقیت و مجاهدت آنها در اهتزاز است.

عضو تیم سابق مذاکره کننده هسته ای تصریح کرد: شهدای هسته ای با خلق دستاوردهای شگرف هسته ای در عمل ثابت کردند که ادعای غربگرایان مبنی بر این که توسعه ی کشور در گرو فکر، اراده و اقدام روشنفکرنماها است، هیچ قرابتی با واقعیت ندارد.

باقری اظهار داشت: فکر شهید شهریاری و عمل شهید احمدی روشن برای طراحی و تولید اورانیوم با غنای ۲۰ درصد بود که امریکایی ها را مجبور کرد تا خط قرمز خود در قبال فعالیت های هسته ای ایران را از «غنی سازی» به «ساخت سلاح» عقب ببرند.

معاون سابق دبیر شورای عالی امنیت ملی افزود: هر چند برخی دستاوردهای هسته ای ملت ایران را با بتن منهدم کردند، اما خون شهدای هسته ای همچنان در رگهای جوانان مؤمن، خلاق و انقلابی ایران اسلامی در جریان است و هیچ بتن کاری نمیتواند شور و نشاط برای پیشرفت را از جوانان ایرانی سلب کند.

وی در بخش دیگری از سخنانش گفت: چند سال پیش برخی دولتمردان حل مشکلات کوچک و بزرگ کشور را وابسته به ورود سرمایه و فناوری خارجی میدانستند تا جایی که ادعا کردند حل مسئله ی اشتغال، رونق صنعت، احیای بانکها و حتی تأمین آب شُرب مردم در گرو توافق هسته ای و جلب رضایت بیگانگان است تا آنها با ورود سرمایه و فناوری به ایران موافقت کنند و حتی کسانی را که در مقابل این ادعا علامت سئوال میگذاشتند، تحقیر و مسخره می کردند، اما شهدای هسته ای ثابت کردند با خودباوری و اعتماد به نفس ملی در شرایطی که همه ی درها هم بسته باشد، می توان به پیشرفت حتی در مقیاس جهانی دست یافت.

عضو تیم سابق مذاکره کننده هسته ای تصریح کرد: حل مسایل و مشکلات کشور در گرو باور دولتمردان به اندیشه و عمل جوانان مؤمن و خلاق ایرانی است. زبان حال همه ی دانشجویان ایرانی این است: دولت محترم تدبیر و امید! آنچه خود داریم را از بیگانگان تمنا نکنید!

باقری اظهار داشت: دشمن همواره بر اساس برآوردش از قدرت ما درباره ی نوع و نحوه ی کنش و واکنشش تصمیم میگیرد. به عبارت دیگر شدت و ضعف قدرت واقعی ما شاخص اصلی برای اقدام و یا عدم اقدام دشمن نیست، بلکه برآورد و ارزیابی دشمن از قدرت ما است که تعیین کننده است. برای مثال صدام در سال ۱۳۵۹ به این دلیل به ایران حمله کرد که تصور میکرد ایران از قدرت دفاعی لازم برخوردار نیست، چرا که آن زمان سپاه و بسیج هنوز به طور جدی شکل نگرفته بود و ارتش هم به دلیل فرار بسیاری از فرماندهان آن و نیز کودتای نوژه ضعیف شده بود. البته برای این که نادرست بودن برآورد صدام ثابت شود، ملت ما مجبور شد ۸ سال در برابر تهاجم صدام ایستادگی کرده و ده ها هزار شهید و جانباز را تقدیم نموده و میلیاردها دلار خسارت به مراکز شهری، صنعتی، نفتی و … را متحمل شود.

معاون سابق دبیر شورای عالی امنیت ملی با اشاره به نتیجه ی مذاکرات هسته ای طی سال های ۸۲ تا ۸۴ که با مدیریت آقای روحانی انجام گرفت این بود که سه کشور اروپایی در پیشنهاد نهایی خود که در مردادماه سال ۱۳۸۴ به ایران ارائه نمودند، تصریح کردند: «تأمین تضمین شده ی سوخت هسته ای ایران در آینده، مستلزم دادن یک تعهد الزام آور مبنی بر این که ایران دیگر به فعالیت-های چرخه ی سوخت نمی پردازد، است.» به عبارت دیگر اروپایی ها پاداش ۲ سال تعلیق همه ی فعالیت های هسته ای از جمله چرخه ی سوخت را با درخواست برای تعطیلی ابدی همه ی فعالیت های هسته ای ایران دادند.

وی تصریح کرد: البته اروپایی ها گستاخی را به این حد متوقف نکردند و در ادامه ی پیشنهاد خود با اشاره به پیامد پذیرش پیشنهادشان از سوی ایران، با وقاحت تمام تصریح نمودند: «سه کشور اروپایی برای دانشمندان، تکنسین ها و حتی کارگران ایرانی که به خاطر تعطیلی ابدی فعالیت های هسته ای ایران بیکار خواهند شد، شغل جدیدی در ایران پیدا خواهند کرد.»

عضو تیم سابق مذاکره کننده هسته ای تصریح کرد: به خاطر دارم رابرت کوپر، معاون خاویر سولانا مسئول اسبق سیاست خارجی اتحادیه ی اروپایی طی مذاکرات دوجانبه ای که در مردادماه ۱۳۸۷ در وین با بنده داشت، اذعان کرد که «ما اشتباه کردیم که در مرداد ۱۳۸۴ (اواخر دولت اصلاحات) این پیشنهاد را به آقای روحانی دادیم». من از کوپر پرسیدم چرا بعد از سه سال به خطای خود اعتراف میکنید؟ او پاسخ داد: «در آن دوره ما هر چه از ایران میخواستیم، ایران انجام می داد و فعالیت های فراتر از چرخه ی سوخت را نیز تعلیق نمود. این برخوردِ طرف ایرانی، ما را به این برآورد رساند که شما خیلی ضعیف شده اید» کوپر سپس ادامه داد: «در آن زمان ما قدرت ایران را underestimate کردیم» و بر این اساس پیشنهادی به ایران داده شد تا آخرین میخ بر تابوت فعالیت های هسته ای ایران کوبیده شود».

باقری ادامه داد: در مرداد سال ۸۴ دو راه بیشتر پیشِ رو نبود؛ پذیرش پیشنهاد اروپایی ها و تعطیلی ابدی همه ی فعالیت های هسته ای و یا رد پیشنهاد آنها و از سرگیری مجدد فعالیت های هسته ای. بدیهی است هیچ ایرانی باغیرتی گزینه ی نخست را برنمی گزیند، اما انتخاب گزینه ی دوم و ازسرگیری فعالیت های هسته ای نیز بدون درد سر نبود، چرا که عقب نشینی های سال های ۸۲ تا ۸۴، دشمن را به اشتباه کشانده و آنها ما را ضعیف پنداشته بودند.

معاون سابق دبیر شورای عالی امنیت ملی افزود: ابتدا باید کاری انجام میشد تا برآورد نادرست دشمن را تصحیح کنیم. به عبارت دیگر، انتخاب گزینه ی دوم مانند آن بود که در زمان تهاجم صدام به ایران، ملت تصمیم گرفت در مقابل اشغال و تجاوز بایستد تا ثابت کند که برآورد صدام از ضعفِ قدرت ما درست نبوده است، چون اگر دشمن به این جمع بندی نمی رسید که ما نه تنها ضعیف نیستیم، بلکه قوی هم هستیم، حاضر نمی شد تا قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر را در آغاز جنگ پاره کرده بود، دوباره بپذیرد. برای دستیابی به این هدف ما باید خرمشهر را آزاد می کردیم، فاو را می گرفتیم، گلوی صدام را در اطراف بصره میفشردیم و … تا صدام درک کند که ما ضعیف نیستیم، البته در این دوره که ما در حال اثبات قدرت خود به دشمن بودیم، دشمن نیز بیکار ننشست و از حمله به شهرها، استفاده از بمب شیمیایی و صدها جنایت دیگر فروگذار نکرد.

وی خاطرنشان ساخت: در موضوع هسته ای نیز دقیقاً همین مسئله ساری و جاری بود. انتخاب گزینه ی دوم (رد پیشنهاد اروپایی ها برای تعطیلی ابدی همه ی فعالیت های هسته ای) یعنی عزم ملت برای از سرگیری فعالیت های هسته ای، مستلزم آن بود که ابتدا به دشمن ثابت کنیم برآورد او از ضعف قدرت ما که منجر به ارائه ی پیشنهادِ تعطیلی همه ی فعالیت های هسته ای شده بود، نادرست بوده است.

باقری تصریح کرد: در این چارچوب جوانان مؤمن و خلاق ایرانی جلوه های عینی قدرت هسته ای ایران را در عمل به رخ آنها کشیدند تا ذهنیت غلط آنها نسبت به قدرت ما تصحیح شود و باور کنند که ما قدرتمند هستیم. تثبیت این امر در دل و جان دشمن، هم در گرو گذشت زمان بود و هم مستلزم بروز و نمود توانایی های هسته ای جوانان مؤمن و مبتکر ایرانی. در این چارچوب انجام غنی سازی ۵ درصد، ذخیره ی ۱۰ تنی اورانیوم با غنای ۵ درصد، انجام غنی سازی ۲۰ درصد و ذخیره ی نیم تنی اورانیوم با غنای ۲۰ درصد، ساخت صفحه های سوخت راکتور تهران، طراحی و ساخت راکتور آب سنگین اراک، ساخت و تجهیز سایت غنی-سازی فردو و … از جمله نمادهای قدرت هسته-ای ایران بود که توانست خطای برآورد دشمن را اصلاح کند.

عضو تیم سابق مذاکره کننده هسته ای تصریح کرد: زمانی که آقای روحانی در سال ۱۳۸۴ پرونده ی هسته ای را تحویل داد اولاً؛ امریکا قایل به هیچ حق هسته ای برای ملت ایران نبود، ثانیاً؛ آنقدر خود را قدرتمند و ایران را ضعیف می پنداشت که حتی حاضر به پذیرش ایران به عنوان طرف مذاکره هم نبود، ثالثاً؛ امریکا حضور خود در مذاکرات جمعی (در قالب ۱+۵) را مشروط به اجرای قطعنامه های شورای امنیت توسط ایران کرده بود، رابعاً؛ امریکا حاضر به انجام معامله ی هسته ای با ایران و دستیابی به توافق هسته ای با ایران نبود، خامساً؛ امریکا حاضر به لغو تحریم ها به عنوان یک طرف معامله ی هسته ای نبود، سادساً؛ امریکا حاضر به ورود موضوع تحریم های اولیه و ثانویه در معامله ی هسته ای نبود و سابعاً؛ غنی سازی، خط قرمز امریکا در قبال فعالیت های هسته ای ایران بود.

وی ادامه داد: اما زمانی که بعد از ۸ سال آقای روحانی در سال ۱۳۹۲ پرونده ی هسته ای را مجدداً تحویل گرفت، وضعیت دگرگون شده بود، اولاً؛ امریکا حقوق هسته ای ایران در چارچوب معاهده ی ان پی تی را در قالب پیام رسمی رئیس جمهور امریکا در فروردین ماه ۱۳۹۱ پذیرفته بود، ثانیاً؛ آن قدر ایران قوی شده بود که در یک مدت کوتاه، امریکایی ها ۲۵ بار درخواست مذاکره ی دوجانبه با طرف ایرانی را ارائه کردند، ثالثاً؛ بر اساس اظهارات آقای صالحی امریکا لغو تحریم ها را به عنوان جزء اصلی توافق هسته ای از طریق عمانی ها اعلام کرده بود، رابعاً؛ امریکا برداشتن تحریم های اولیه ی غیرهسته ای علیه ایران را به عنوان یکی از محورهای توافق هسته ای پذیرفته بود، خامساً؛ امریکا خط قرمز هسته ای خود را از غنی سازی (تعطیلی کل فرآیند غنی سازی) به ساخت سلاح (پذیرش همه ی فرآیندهای غنی سازی در چارچوب ان پی تی) عقب برده بود، سادساً؛ امریکا استثنا نبودن ایران در عرصه ی هسته ای (نفی حقوق کمتر و تکالیف بیشتر) را در قالب پیام رئیس جمهور امریکا پذیرفته بود و سابعاً؛ امریکا به فزونی سرعت توسعه ی هسته ای ایران نسبت به سرعت تأثیرگذاری تحریم ها علیه ایران اعتراف کرده بود.

باقری گفت: در طول دوره ای که ما درصدد تصحیح خطای برآورد دشمن از قدرت ملت ایران بودیم، آنها هم بیکار ننشستند و ملت ما را در عرصه های مختلف تحت فشار بیشتر قرار دادند. بر این اساس تحریم های هسته ای هزینه ای بود که ملت ایران به خاطر عقب نشینی های شگرف در دوره ی اصلاحات متحمل شد. تحریم های هسته ای پیش و بیش از این که بهای چالش هسته ای باشد، هزینه ی سازش هسته ای در دولت اصلاحات بود.

معاون سابق دبیر شورای عالی امنیت ملی افزود: اکنون نیز زیاده خواهی های امریکا و اروپا در حوزه های هسته ای و فراهسته ای مانند موشکی و منطقه ای، ناشی از وادادگی هسته ای در قالب برجام است، چراکه امریکاییها که باور نمی کردند تا این حد طرف ایرانی به آنها امتیاز بدهد، امروز با وقاحت و گستاخی نه تنها خواهان تحمیل محرومیت ها و محدودیت های بیشتر در عرصه ی هسته ای بر ایران هستند، بلکه پا را فراتر گذاشته و وارد حوزه های دفاعی و امنیتی ایران نیز شده اند. بنابراین، گستاخی امروز امریکا و اروپا در ورود به عرصه ی دفاعی ایران، هزینه های رویکرد انفعالی است که در برجام متبلور شده است.

وی تاکید کرد: برجام ایران را در وضعیتی قرار داد که دشمن تصور می کند ایران ضعیف شده و لذا بیش از حد گستاخی میکند تا جایی در سفری که وزیر خارجه ی فرانسه در بهمن ماه سال گذشته به ایران داشت، در پاسخ به پرسش یکی از تجار فرانسوی در ضیافت شام سفارت فرانسه در تهران که از وی پرسید: «چرا این سفر در روزی انجام شد که فرانسه همراه با انگلیس و امریکا در خلیج فارس و در نزدیکی آب های ایران رزمایش نظامی برگزار کرده اند؟ آیا فکر نمیکنید این مسئله روی روابط تجاری ما با ایران تأثیر بگذارد و نتوانیم در این سفر قرارداد خاصی منعقد کنیم؟ شما از واکنش مقام های ایرانی نگران نیستید؟»، اظهار داشت: «خیر، بنده هیچ نگرانی نسبت به موفقیت آمیز بودن این سفر ندارم. مقام های ایرانی در هیچ یک از جلسات مقدماتی و برنامه ریزی سفر در تهران و پاریس به این مسئله معترض نشدند. دولت ایران به این سفرها احتیاج دارد و مطمئنم که هیچ اعتراضی در جلسات فردا هم نخواهیم شنید.»

عضو تیم سبق مذاکره کننده هسته ای گفت: هیچ کس با تعامل با دیگر کشورها و استفاده از ظرفیت دیپلماسی مخالف نیست، ولی تعامل و دیپلماسی مطلوب است که ریشه در التزام به اصول و مبانی انقلاب اسلامی داشته باشد تا بتواند منافع ملی را تأمین کرده و امنیت ملی را تضمین نماید. از این رو شایسته است از دولتمردان تدبیر و امید پرسید چرا در مقابل اظهارات گستاخانه ی مقام های فرانسوی که در مقطع اخیر به طور مستمر در حال تکرار است، واکنش درخور و متناسب داده نمی شود تا جایی که صدای سخنگوی وزارت خارجه ی فرانسه هم درآمده و از مقام های وزارت خارجه ی ایران درخواست می کند تا موضع گیری نمایند.

به گزارش مهر،باقری در پایان تاکید کرد: انتظار این است که دولتمردان تدبیر و امید همچنان که در قبال منتقدان داخلی به وضوع و با صراحت موضع گیری میکنند، در قبال بیگانگان نیز لکنت زبان نداشته باشند و از اصول و مبانی انقلاب اسلامی و عزت و اقتدار ملت ایران بدون خجالت دفاع نمایند و اجازه ندهند تا بیگانگان برای تعامل با ما شرط و شروط بگذارند. انتظار این است که دولتمردان تدبیر و امید با صدای رسا اعلام کنند که تعامل مورد قبول ایران اسلامی تعاملی است که در آن منافع ملی ایران تأمین شده و امنیت ملی آن تضمین گردد، نه این که بهای تعامل با بیگانگان خدشه به توان دفاعی و یا صدمه به حضور و نفوذ منطقه ای جمهوری اسلامی ایران باشد.