لباس محلی نورآباد چگونه احیا شد؟
یک طراح لباس گفت: وقتی کشورهای پیشرفته در جشن‌ها و مناسبت‌های خود از لباس محلی استفاده می‌کنند چرا ما از پوشاک اقوام مختلف خود غافل مانده‌ایم.
شهدخت لشکری طراح لباسی که به تازگی طرح احیای لباس‌های مردانه نورآباد ممسنی را به سرانجام رسانده استدر پاسخ به این پرسش که چه شد به فکر احیای این لباس‌های سنتی افتاده است،بیان کرد: سال‌ها بود در محافل مختلف جامعه وقتی سخن از لباس سنتی، محلی و ایرانی سخن به میان می‌آمد همه اقشار جامعه، طوایف و اقوام حرفی برای گفتن داشتند اما خبری از ممسنی نبود؛ در حالی که ممسنی زیباترین و یکی از قدیمی‌ترین لباس‌های ایران را داشته و مردان ممسنی تا همین ۶۰ سال پیش به صورت پراکنده این لباس را می‌پوشیدند اما به یک باره و با سیاست رضاخانی مبنی بر کشف حجاب زنان و یکسان‌سازی پوشش مردان، همه مردان ایران یک فرم پوشیدند و رفته رفته کت و شلوار جای چوقای لری را گرفت.
وی با اشاره به این که لباس نشان دهنده فرهنگ و هویت آدم‌هاست گفت: اما آنچه مرا مصمم تر کرد تا لباس لری ممسنی را احیا کنم استقبال جوانان امروزی از پوشش‌های شرقی و یا غربی بود که ارزش‌های ایرانی را زیر سئوال می‌برد و همین امر اخلاق زیبا و حسنه مردم ایران را تغییر میدهد، لذا تصمیم گرفتم با این لباس، آن ارزش‌ها را زنده کنم و خوشبختانه جوان‌ها هم از لباس محلی خود استقبال کردند. البته منظور از جوانان ممسنی، مردان هستند زیرا زنان ممسنی، سال‌هاست که از پس طوفان‌ها و غوغاها و جنگ‌ها، حتی زور رضاخانی و شمشیر تیموری و آتش اسکندری برآمده و از لباس محلی خود استفاده کرده اند.
لشکری با اشاره به این که لباس لری ممسنی، کامل ترین و با مفهوم ترین لباس محلی ایران است گفت: این پوشش، هم لباس رزم است و هم لباس بزم، بدین مفهوم که علاوه بر پوششی که برای یک مرد لر دارد به خاطر طرح و رنگ آن در شادی‌ها و جشن‌ها وجهه شادی آوری دارد و هنگام بازی‌ها شور و شعف و هیجان خاصی به بازی کننده میدهد. در عین حال لباسی است که در موقع رزم و جنگ آوری به دلیل سبک بودن و رنگی که در استتار دارد بسیار کارآمد و خاص است. از این رو هزاران سال از این لباس استفاده می‌شده اما از دوران پهلوی به این سو لباس محلی مردان نورآباد ممسنی کمرنگ شده بود که ما آن را احیا کردیم و به زندگی مردم برگرداندیم.
این احیاکننده پوشاک اقوام، لباس را نشان دهنده فرهنگ غنی ایرانیان دانست و افزود: وقتی کشورهای پیشرفته‌ای مانند ژاپن، کره چین، هند و حتی همین ترکیه در جشن‌هایشان از لباس‌های محلی استفاده می‌کنند ما چه کم داریم که با این همه فرهنگ غنی از این فرصت و پتانسیل استفاده نکنیم؟ به همین خاطر شروع به تحقیق درباره لباس محلی مردان نورآباد کردم و با مراجعه به آرشیو کتابخانه ملی و عکس‌های قدیمی از خوانین و سران و عامه مردم توانستم این لباس را احیا کنم و اگر کسی بخواهد به تحقیق در باره این لباس بپردارد، کافی است نگاهی به سنگ نگاره‌های دوران عیلامی و هخامنشی بیندازد تا به خوبی این لباس را بشناسد و از تاریخ آن آگاه شود و اصالت آن را تایید کند.
لشکری، همچنین بیان کرد: زمانی که برای احیای لباس لری ممسنی اقدام کردم هیچ نهاد و سازمانی به من کمک نکرد اما پس از اینکه این لباس بر تن جوانان شهرستان نقش بست و استقبال مردم نسبت به این لباس بالا رفت خیلی‌ها سراغم آمدند بعضی از سازمان‌ها هم استقبال کردند؛ البته این به معنای آن نیست که حالا از تولید این لباس‌ها، آن طور که باید و شاید حمایت می‌شود اما شخص فرماندار و نماینده مردم نورآباد ممسنی در مجلس و همچنین انجمن میراث زاگرس همواره حامیان من بودند.
لشکری در پاسخ به این که چه چیز او را به احیای لباس محلی مردان ممسنی تشوی کرد گفت: همیشه به سنت و آیین گذشتگان علاقه وافری داشته‌ام و کار اصلی من، کار روی لباس سنتی ممسنی است و مثل یک بوم نقاشی روی پارچه با پولک و منجوق رنگ آمیزی می‌کنم. این شد که فکر احیای لباس مردانه به ذهنم رسید و اولین لباس سنتی را برای دامادی پسرم دوختم و اسفند ۹۵ در جشنواره بلوط با استقبال خوب جوانان مواجه شدم. خوشبختانه هر روز بر تعداد این جوانان افزوده می‌شود و این برای من بسیار خوشحال کننده است که توانسته‌ام با احیای این لباس ارزشمند دوباره به آیین گذشتگانم روح بدهم.
