بچه های بهزیستی کمتر طلاق می گیرند
دكتر حبيب‌الله مسعودي فريد معاون اجتماعي سازمان بهزيستي كشور در گفت و گو با روزنامه جوان اعلام کرد: سالي600، 700 نفر از اين بچه‌ها از مراكز تحت پوشش بهزيستي خارج مي‌شوند و شبانه‌روز در اين مراكز نيستند. تقريباً حدود نيمي از اين بچه‌ها ازدواج مي‌كنند و از مراكز مي‌روند و نيم ديگر نيز وارد زندگي مستقل مي‌شوند.
بخشی از اظهارات معاون اجتماعي سازمان بهزيستي كشور را در ادامه می خوانید:
*قبل از 18 سالگي هيچ كدام از بچه‌هاي ما از مراكز بهزيستي نمي‌روند. بعد از 18 سالگي هم ما مراكزي را داريم تحت عنوان مراكز آماده‌سازي كه حالت پانسيون است و هر چهار تا پنج تا از بچه‌هايي كه ازدواج نكرده‌اند در يك خانه هستند به همراه يك مربي يا مددكار كه به نوعي پانسيون به شمار مي‌رود و بچه‌ها در اين مراكز به صورت نيمه شبانه‌روزي حضور دارند به اين معنا كه به دنبال كار و درس خود مي‌روند اما در اين مراكز مستقر هستند تا فرآيند توانمند‌سازي آنها تكميل شود. اين بچه‌ها شش ماه تا يك سال هم مي‌توانند در اين مراكز باشند.
*ما تا شش، هفت سال پيش هيچ منبعي براي ترخيص اين بچه‌ها نداشتيم و فقط بر مبناي كمك‌هاي خيرين حركت مي‌كرديم همچنان هم خيرين به ما كمك مي‌كنند. اما امسال توانسته‌ايم در اعتباراتمان 18 ميليون تومان كمك هزينه را براي ترخيص اين بچه‌ها در نظر بگيريم. اين علاوه بر كارهايي است كه براي بچه‌ها انجام مي‌گيرد؛ از جمله مهارت‌آموزي و تأمين هزينه‌هاي تحصيلي. اين بچه‌ها اگر دانشگاه بروند تا آخرين مدارج تحصيلي هزينه‌اش را سازمان تقبل مي‌كند. اين 18 ميليون هم براي كمك به اين بچه‌هاست كه بتوانند چند نفري با اين مبلغ خانه‌اي تهيه كنند يا در حوزه اشتغال وارد شوند از طريق وام‌هايي كه سازمان به اين بچه‌ها مي‌دهد. بعد از پنج سال هم تلاش مي‌كنيم تا ارتباط‌مان با اين بچه‌ها قطع نشود درست مثل بچه‌هايي كه بعد از استقلال از خانواده خارج مي‌شوند و ارتباطشان را با خانواده همچنان حفظ مي‌كنند.
*پايشي كه صورت گرفته نشان مي‌دهد ميزان طلاق در بچه‌هاي بهزيستي از متوسط طلاق در جامعه پايين‌تر بوده است. ما فكر مي‌كنيم يكي از دلايل اين آمار متفاوت سختي‌هايي است كه اين بچه‌ها در زندگي‌شان كشيده‌اند و طبعاً دلشان نمي‌خواهد چنين روندي براي فرزندانشان هم تكرار شود. خيلي اوقات متوسط زندگي بچه‌هاي ما از متوسط سطح زندگي بچه‌ها در آن منطقه و شهر بالاتر است اما مسائل عاطفي و حضور نداشتن پدر و مادر كنار اين بچه‌ها موجب شده تا تاب‌آوري بچه‌هاي ما بيشتر شود و به راحتي با هر ناراحتي كوچكي جا نمي‌زنند.
*بيشتر ازدواج‌هاي ما خارج از بهزيستي است. چون بعد از شش سالگي مراكز پسرانه و دخترانه از همديگر جدا هستند و چندان فرصتي براي آشنايي آنها با هم به‌وجود نمي‌آيد اما در دانشگاه‌ها و در محيط‌هاي خارج از بهزيستي فرصت آشنايي بچه‌ها براي ازدواج بيشتر فراهم است.
