ناکامی جوانان جودو روی تاتامی جهانی، کورسوی امید به آینده

پرونده ۶ عضو تیم جودو ایران در رقابت‌های جوانان جهان در حالی با چهار پیروزی و یک شکست بسته شد که نمایش ضعیف آینده‌سازان جودو ایران تامل برانگیز بود.
به گزارش مهر، رقابتهای جودو قهرمانی جوانان جهان چهارشنبه گذشته با حضور ۵۹۰ جودوکار از ۸۳ کشور به میزبانی کرواسی در شهر زاگرب آغاز شد و عصر شنبه با قهرمانی چشم بادامی های ژاپنی به پایان رسید.

تیم جودو جوانان ایران در این دوره از رقابتها ۶ نماینده داشت که در مجموع ۱۰ بار به روی تاتامی رفته و حاصل آن چهار پیروزی و ۶ شکست بود. جعفرفیروزآبادی در وزن ۶۰- کیلوگرم تنها نماینده ایران بود که به دور سوم رسید. وی ابتدا نماینده قرقیزستان را با ضربه فنی شکست داد و سپس حریفی از مراکش را از پیش رو برداشت. وی در مبارزه سوم برابر «پینا» از برزیل در ۴۰ ثانیه پایانی ضربه فنی شد و از دور مسابقات کنار رفت.

شاید یکی از پر امیدترین نمایندگان ایران روی تاتامی جهانی علیرضا خجسته سرگروه این تیم بود. وی دور نخست نماینده نپال را از پیش رو برداشت و سپس در ثانیه های پایانی مبارزه با «لومباردو»ی ایتالیایی بازنده شد و وداعی زودهنگام با تاتامی جهانی داشت.

جواد مرادی در وزن ۸۱- کیلوگرم در مبارزه با «نیکولاس چیلارد» فرانسوی تنها دو دقیقه و سه ثانیه دوام می آورد و قاسم باغچقی ابتدا حریف برزیلی را با ضربه فنی شکست داد و سپس با همین نتیجه برابر «سانتوس» پرتغالی بازنده می شود.

در سنگین وزن هم شرایط نمایندگان کشورمان چندان مناسب نبود. علی پرهیزکار در وزن ۱۰۰- کیلوگرم در گام نخست در مدت ۲ دقیقه و ۴۹ با ضربه فنی مغلوب «آرون فارا» از اتریش می شود و حمیدرضا ملک زاده ابتدا نماینده ایالات متحده را شکست داد و سپس برابر «اسپریکرس» از هلند با ضربه فنی شکست خورده و حذف می شود.

با نگاهی به نتایج بالا به واضح می توان فهمید که هر ۶ عضو تیم ملی جودو کشورمان طعم تلخ شکست را با ضربه فنی روی تاتامی جهانی چشیدند.در واقع نمایش ضعیف جودوکاران جوان ایران در زاگرب، تداوم اتفاقی است که در بیشکک برای نوجوانان و جوانان کشورمان رقم خورد.

شکست های سریالی جودو به خصوص در رده های سنی بسیار نگران کننده است. اینکه این جودوکاران قرار است آینده سازان جودو ایران باشند ولی حتی کورسویی از امید را نیز به نمایش نمی گذارند، نگرانی هایی را به دنبال خواهد داشت. وقتی بدانیم دوره قبل رشنونژاد و فتحی پور تا یکقدمی مدال جهانی پیش رفتند و در این دوره همه «ایپون» شدند این نگرانی دو چندان می شود.

معتقدیم جودوکاران ایران بخصوص در رده های سنی پایه باید در مسابقات سطح بالا حضوری فعال داشته باشند و در اردوهای مشترک بین المللی با بهترین های جهان تمرین کرده و آنقدر زمین بخورند که راه رسیدن به پیروزی را بیاموزند. ولی نوعی که این تیم به خوبی برای چنین مسابقات سطح بالایی آماده نشده بود!

بارها و بارها عنوان کرده ایم که با تمرین در تهران جودوکاران ما به جایی نخواهند رسید. همانطور که پیش از این هم به جایی نرسیدند. احمد کاظمی و محمدمنصوری را باید از بهترین مربیان داخل کشور دانست که طی چند سال اخیر در مسابقات مختلف جهانی و آسیایی حضور داشته و به نوعی با جودو روز دنیا آشنا هستند و انتظار می رفت درسهای شکست در بیشکک برای آنها آموزنده باشد. ولی نتایجی که در زاگرب رقم خورد، خط بطلانی بر این فرضیه کشید.

از سوی دیگر نزدیک به یکسال است که فدراسیون جودو درصدد جذب مربی خارجی است. در اینکه یک مربی با دانش خارجی نیاز ضروری جودو امروزی ایران است، شکی نیست ولی مگر انتخاب یک مربی واجد شرایط برای جودو ایران چقدر زمان می برد که بعد از یکسال هنوز به ثمر ننشسته است؟

محمد درخشان یکی از مردان تاثیرگذار در فدراسیون جهانی است که به قول ما ایرانی ها حرفش نزد «ماریوس ویزز» رئیس فدراسیون جهانی تاثیر زیادی دارد. سئوال اینجاست که چرا چنین مرد با این میزان از نفوذ هنوز نتوانسته یک مربی با دانش خارجی را برای کشورمان استخدام کند. آیا استخدام چنین مربی، یک مانور تبلیغاتی بیش نبود؟ بحث مجید زارعیان و نحوه کنار گذاشتن او در رسانه ها کهنه شده، ولی با تغییراتی که در تیم های ملی شاهد بودیم، بعید است راهی که جودو ایران در پیش گرفته، سرانجامی بهتر از چند سال اخیر داشته باشد.

در پایان باید عنوان کرد که محمد درخشان برای تحقق قولی که اهالی جودو برای بازگشت به روزهای خوش داده بود، ابتدا باید وعده هایی را که روز ۴ مهرماه ۹۵ در مجمع انتخاباتی داده بود، عملی کند.