تعداد جرایم خشن زیاد نشده، بزرگش کرده اند
این روزها کافی است سری به یکی از شبکه‌ها و رسانه‌های اجتماعی، بخصوص از نوع مجازی‌اش بزنیم تا با حجم زیادی از صحنه‌های جرم و جنایت، نحوه قتل، مراحل سوزاندن، قطعه قطعه کردن یک انسان و… روبه‌رو شویم!
تصاویری که بدون هیچ سانسور و نهایتاً با مات کردن بخشی کوچک از آن منتشر و پخش می‌شوند و حس ناامنی و خطر را در جامعه رواج می‌دهند. این موضوع شایبه افزایش جرم‌های این چنینی را در ذهن متبادر می‌کند.
سرپرست دادسرای جنایی تهران در توضیح زیاد شدن اخبار قتل و جنایت به خبرنگار ما می‌گوید: با نگاه به آمار وقوع جرم در جامعه، مشاهده می‌شود که تعداد این اتفاقات رشدی نداشته، اما به خاطر نقش رسانه‌ها و تأثیر شبکه‌های مجازی در نشر، در جامعه پررنگ‌تر احساس می‌شوند؛ البته باید اعتراف کرد که در نحوه وقوع قتل‌ها خشونت بیشتری دیده می‌شود!
محمد شهریاری، اضافه می‌کند: در بزرگنمایی کردن این اتفاقات، رسانه‌ها نقش زیادی دارند، چرا که بر اساس آمار و مستندات، بیشترین میزان جرایم اتفاق افتاده در ۶ ماهه اول کشور، جرایم اموال است، در صورتی که در رسانه‌ها طوری وانمود شده که بیشترین میزان جرایم را علیه اشخاص می‌دانیم.
شهریاری در مورد فجیع شدن اتفاقات توضیح می‌دهد: این نوع اقداماتِ مجرمان نیاز به کالبدشکافی و تحلیل بسیار دارد، ضمن اینکه اطلاع‌رسانی گسترده در شبکه‌های مجازی خود به طور ناخواسته می‌تواند یک شیوه آموزشی باشد، چرا که بدون اندک وقفه‌ای، جرم و جنایتی که در دورترین کشور جهان اتفاق افتاده، در گوشه دیگر دنیا به نمایش درآمده و مردم از ابعاد آن باخبر می‌شوند و مشاهده می‌کنند که به چه صورت خشن‌تری می‌توان کاری را انجام داد. به طور نمونه دیدن تیراندازی‌های آنلاین حملات تروریستی اخیر می‌تواند انگیزه‌ای برای افراد خلافکار بوده و به آن‌ها شیوه‌های جدید حملات تروریستی را آموزش دهد.
سرپرست دادسرای جنایی تهران در پایان با بیان اینکه نگاه به جرایم خشن از قدیم وجود داشته و این نگاه‌ها سبب شده است که جرم حالت خیابانی داشته باشد، می‌گوید: باید علاوه بر فرصت‌ها، به آسیب‌های فضای مجازی نیز توجه کرد. در گذشته، پس از وقوع جنایتی صدا و سیما، رادیو و نهایتاً روزنامه‌ها به آن می‌پرداختند، اما امروزه صرف نظر از شایعات، آخرین قتل‌ها و اتفاق‌ها در دورافتاده‌ترین روستای کشور به وضوح به اطلاع همه رسیده و فضای جامعه را ناامن می‌کند. در کنار آن مصاحبه‌های متعدد رسانه‌ها در مورد پرونده‌ها مانند گفت‌وگو با قاضی پرونده، خانواده قاتل، مقتول و… و رد و بدل کردن و نشر خبر برای تبادل در گروه‌ها، خود به نشر آن در جامعه دامن می‌زند که نیاز به آسیب‌شناسی و بررسی دارد.
