از اختلاف تا خروج؟ موج استعفا دولت پزشکیان را لرزاند
موج استعفا در دولت چهاردهم به شکل کم‌سابقه‌ای شدت گرفته است؛ آن هم در دولتی که «وفاق» را شعار اصلی خود معرفی کرده بود.
پس از حاشیه‌های اخیر، حالا نام سه چهره خبرساز—محمدرضا عارف، فیاض زاهد و محمد مهاجری—در صدر فهرست احتمالی جداشدگان از دولت دیده می‌شود.
ابتدا فیاض زاهد، عضو شورای اطلاع‌رسانی دولت، در اعتراض به برخی انتصابات و آنچه «عدم تحقق وفاق» خواند، استعفای خود را علنی کرد. او در واکنش به انتصاب اسماعیل سقاب‌اصفهانی—چهره نزدیک به دولت سیزدهم—در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «این هرچه باشد وفاق نیست.» به‌گفته زاهد، مواضع صریح او بارها باعث نارضایتی در دولت شده بود و همین امر او را به ترک شورا رساند.
پس از او محمد مهاجری، عضو اصولگرای همین شورا، با انتشار یادداشتی تند علیه برخی اطرافیان دولت، از سمت خود کنار رفت. مهاجری نوشت: «اگر مشاور ساکت و ماله‌کش می‌خواهند، مبارکشان باشد؛ شرافت قلم خریدنی نیست.» این‌بار، برخلاف گذشته، استعفای او پذیرفته شد.
اما شاید مهم‌ترین خبر، احتمال استعفای محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهور است. روزنامه «صبح نو» مدعی شده عارف استعفای خود را تقدیم پزشکیان کرده، هرچند رئیس‌جمهور آن را هنوز نپذیرفته است. حذف ناگهانی خبر این استعفا از خروجی یک رسانه اینترنتی نیز گمانه‌ها را تقویت کرده است. اختلافات او با جعفر قائم‌پناه، معاون اجرایی و محسن حاجی‌میرزایی، رئیس دفتر رئیس‌جمهور، به‌عنوان دلایل اصلی این تنش‌ها مطرح می‌شود.
نام قائم‌پناه پیش از این هم در موضوعات حساس دیده شده بود؛ از نقش در چینش کابینه تا کنار گذاشته‌شدن چهره‌هایی مانند علی طیب‌نیا یا محمدجواد آذری‌جهرمی. آذری‌جهرمی حتی در انتقادی تند، برخی عناصر تأثیرگذار در دولت را «پیرمردهای بی‌خاصیت» خوانده بود و آنان را عامل ناکارآمدی تصمیمات دانست.
حواشی مشابه در ماجرای استیضاح عبدالناصر همتی و حتی خروج محمدجواد ظریف نیز مطرح شده است؛ روایت‌هایی که می‌گویند برخی نزدیکان دولت در این جدایی‌ها نقش داشته‌اند.
در مجموع، موج اخیر استعفا پیام خوبی برای دولت پزشکیان ندارد. فارغ از عملکرد افراد، این روند نشانه‌ای از اختلافات داخلی و کاهش انسجام تیم دولت است؛ موضوعی که اگر ادامه یابد، می‌تواند هم پشتوانه اجتماعی دولت را فرسوده کند و هم تصویر ناکارآمدی را در ذهن جامعه تقویت کند—به‌خصوص وقتی زمزمه می‌شود: «مملکت با رفاقت اداره نمی‌شود.»
