فقط گریاندن مردم در عزاداری فایده‌ای ندارد
رئیس گروه اسلامی فرهنگستان علوم اسلامی با بیان اینکه مداح باید شعری را که می‌خواند مفهوم آن را بفهمد، گفت: اینکه فقط بخواهیم شعری را انتخاب کنیم که مردم را به گریه بیاندازیم، تاثیر آنچنانی ندارد. مداحان باید شعر و مرثیه را بفهمند.
آیت‌الله سید مصطفی محقق داماد در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه رفع آسیب‌زدایی از هیئت‌های مذهبی اولین سفارش من به مداحان است، اظهار کرد: مداحان باید پیرو امام‌حسین (ع)، حسن‌بن‌علی (ع) و ائمه اطهار (ع) باشند، یعنی در درجه اول باید در مداحی‌ها اخلاق داشته باشند.
وی گفت: پیشوایان ما همگی مظهر ادب بودند و یک کلمه حرف زشت از دهان آن‌ها خارج نمی‌شد، یا دل کسی را نمی‌آزردند و یا قلبی را به درد نمی‌آوردند. مداحان نیز باید سعی کنند در گفتارشان به کسی توهین نکنند. آن‌ها بزرگ هستند و اگر می‌خواهند این بزرگی را حفظ کنند، باید مظهر کامل اخلاق باشند.
رییس گروه اسلامی فرهنگستان علوم اسلامی خاطر نشان کرد: آن‌ها باید در مرثیه و عزاداری در عین حال که فضائل اهل بیت (ع) را مطرح می‌کنند، به مدح و ثنا نیز در راستای اهل بیت (ع) بپردازند. بین مدح و حمد نیز فرق وجود دارد و مدح ائمه یعنی اینکه فقط کلیاتی از فضایل آن‌ها مطرح شود؛ اما حمد آن‌ها یعنی ما به صورت جزئی درباره فضایل اخلاقی آن‌ها سخن بگوییم.
آیت‌الله محقق داماد تصریح کرد: در ادبیات فارسی ما بهترین اشعار برای مدح و حمد اهل بیت (ع) توسط شاعران بزرگ سروده شده است. چرا در دوره کنونی ما شاعرانی همچون محتشم کاشانی را نداریم؟ در میان مداحان ما باید شاعرانی مثل محتشم باشند. بنده از علامه طباطبایی شنیدم که شعری را که یکی از شاعران دوره قاجار در وصف حضرت علی‌اکبر (ع) سروده بود بسیار تایید می‌کردند و می‌گفتند که من حاضرم ثواب کتاب المیزان را تقدیم این شاعر کنم و در مقابل ثواب این شعر را از او دریافت کنم.
وی ادامه داد: شاید آن شاعر در زندگی خود نقاط ضعفی داشته باشد، ولی علامه طباطبایی می‌فرمودند با وجود این شعری که این شاعر گفته است بعید است امام حسین (ع) شفیع ایشان نباشد. مداحان ما باید شعر و مرثیه‌هایی را که می‌خوانند بفهمند. اینکه فقط یک مرثیه‌ای گفته شود که افراد به هیجان بیایند و گریه کنند تاثیری ندارد، بلکه آن‌ها باید در قالب شعر فضایل اهل بیت (ع) را مطرح کنند.
رئیس گروه اسلامی فرهنگستان علوم اسلامی تاکید کرد: قبل از انقلاب منبری‌های ما اساتیدی همچون مرحوم مطهری، راشد، حسن‌زاده عاملی، آیت‌الله مازندرانی و… بوده‌اند. حتی مراجعی همچون آیت‌الله مکارم شیرازی نیز به منبر می‌رفتند. آیا واقعا ما امروز در منبرهای خود شاهد این چنین افراد برجسته‌ای هستیم؟
آیت‌الله محقق داماد خاطرنشان کرد: به نظر بنده، مراکز رسمی کشور باید به افرادی که اجازه منبر می‌دهند، آموزش‌های لازم را بدهند و از مدارک تحصیلی آن‌ها سراغ بگیرند که آن‌ها تحصیلات حوزوی خود را کجا کسب کرده‌اند؟ ولی قبل از این مراکز، خودِ مردم مهم و تاثیرگذارند. چرا مردم باید پای سخنرانی بروند که نمی‌دانند آن فرد تحصیلاتش را از کجا کسب کرده و اصلا مدرک علمی او چیست؟
وی ادامه داد : اگر مردم برای وقت خود ارزش قایل باشند و هیچ جلسه‌ای را نروند، مگر آنکه در آن جلسه حدیث و سخنی بیاموزند اهل منبرها نیز خودشان اصلاح می‌شوند از این طریق است که می‌توانیم فرهنگ عاشورا را در بین مردم ترویج بدهیم و به آن چیزی که فلسفه قیام امام حسین (ع) بوده است، برسیم.
