خون بازی” التیام دردهای روحی در سایه غفلت مسئولان آموزش و پرورش

دست و پایش پر از خط خطی است در مدرسه مدام آستین های دستش بالا است تا بقیه حساب کار دستشان بیاید و بدانند او کیست و آنجا کجا است. هر چه خط خطی بیشتر یک سر و گردن در زورگیری و زورگویی بالاتر .

این ها توصیف زندان و متهمانی نیست که قرار است سال های حبسشان را طی کنند بلکه این اتفاق مدتی است که در مدارس دخترانه دیده می شود . بالای شهر و پایین شهر هم ندارد می توان چنین مواردی را هم در مدرسه دخترانه ای در منطقه یک دید و هم شاهد گزارش های مدیر مدرسه در منطقه 12 بود . مساله اینجاست که نمی توان خون بازی را در مدارس نادیده گرفت. خون بازی در مدارس دخترانه دیده می شود هر چند اگر آموزش و پرورش آن را کتمان کند و بگوید چنین چیزی نیست .

این دختران نه جانی هستند و نه روانی بلکه حتما دوستانی داشته اند که آنها نیز دست های خود را تیغ آجین کرده اند.

مهسا میر اسماعیلی مدیر مدرسه غیر انتفاعی در شهرک غرب است او اعتقاد دارد که این موضوع در مدارس پر جمعیت بیشتر دیده می شود .

به گزارش موج، او در گفتگویی گفت : پیش از این مد بین دختران چیز دیگری بود بچه ها دست هایشان را طوری خط می کشیدند که انگار رگ دستشان را زده اند . این نشان قدرت و جسارت آن ها بود. عده ای هم که آتششان تند تر بود نیز دستشان را باند پیچی می کردند که به بقیه بفهمانند که کارشان به پزشک و بیمارستان هم کشیده است.

وی که ارتباط خوبی با بچه ها دارد ادامه داد : این گروه از بچه ها لیدری دارند که بیشترین تاثیر را روی بچه ها دارد و انجام خود زنی در او باعث می شود که بقیه نیز از کار او تبعیت کنند این موضوع تا جایی پیش می رود که گاهی همه خط خطی های یک گروه شبیه به هم است.
بالای شهر و پایین شهر ندارد

اما نرگس اسحاقی که معلم مدرسه در محدوده مولوی تهران است به موج گفت : در مدارس این اتفاقات بیشتر در گروه بچه های پرخاشگر و خشن رخ می دهد در واقع این بچه ها از همان ابتدای ورود به مدرسه از آنجا که سابقه خوبی در مدرسه نداشته اند مدام مورد توبیخ مدیر و معاونان قرار می گیرند و در واقع هر حرکتی که انجام می دهند حرکتی اعتراضی است و می خواهند به این وسیله اعتراض خود را نشان دهند و گروه دیگری از بچه ها که در مدارس خودزنی می کنند می خواهند به پدر و مادرشان اعتراض کنند مثلا شاید تقاضای تبلت کرده اند و چون خانواده از خرید آن سر باز زده با این کار سعی می کنند پدر و مادرشان را تحت فشار قرار دهند.
داغ شیرین سوزن روی دست

مریم رضایی مشاور مدرسه ای در مرکز تهران نیز با اشاره به روش های جدید خودزنی به موج گفت :‌ برخی از این گروه از دانش آموزان نیز با داغ کردن سوزن اسامی افراد مورد علاقه خود را روی دست و بدن خود حک می کنند و در این بازی خونین کسی که بتواند آزار بیشتری به خودش برساند برنده این بازی است.

او در ادامه افزود :”‌ در مدارس شاهد این بودیم که خیلی از بچه ها نام دوستان خود را با بدترین ودردناکترین شکل ممکن روی دست خودشان حک کرده اند و این مساله تا حدی پیش رفته است که به این دوست خود اجازه نمی دهند که با دیگر همکلاسی های خود صحبت کنند و به او می گویند فقط باید با من دوست باشی.

وی معتقد است : این پدیده در مدارس بسیار جدید است زیرا تا چندی قبل دختران تلاش می کردند خودشان را سالم نگه دارند و حتی وقتی ناخنشان می شکست ناراحت می شدند اما امروز شرایط به شدت تغییر کرده است و با نوجوانانی روبرو هستیم که آسیب های جبران ناپذیری به خودشان وارد می کنند.

این مشاور معتقد است که دلیل این نابسامانی تغییر خوراک فکری است که به این دانش آموزان تزریق می شود و تاثیر کتاب ها و فیلم هایی است که در اختیار آن ها قرار می گیرد در واقع تعریف دوستی و حس دخترانه در این گروه از بچه ها تغییر کرده است. متاسفانه بسیاری از آنها تحت تاثیر مطالعات غلط قرار می گیرند و وقتی کتاب های نویسندگانی مانند کافکا در دسترس آنها قرار می گیرد از نظر فکری به سمت پوچ گرایی سوق پیدا می کنند و به خیال خودشان ژست روشنفکری می گیرند.
مد بدی که ترویج می شود

مجید ابهری آسیب شناس اجتماعی نیز در این خصوص به موج گفت:‌ متاسفانه این مساله جدیدا به مد بین دختران دانش آموز تبدیل شده است و امیدواریم مسوولان مدارس در شروع سال تحصیلی برای چنین ناهنجاری هایی فکری اساسی کنند.

این آسیب شناس اجتماعی افزود :‌ این مساله جزو بحران های نوجوانی است. در واقع هورمونال بدن این گروه از دانش آموزان غیر نرمال کار می کند. آنها خواست ها و انتظاراتی دارند که برآورده نمی شود این گروه از بچه ها قدرت چانه زنی و صحبت در خانواده و یا در مدرسه را ندارند و گاهی مدرسه نیز این میدان را به آنها نمی دهد که مشکلاتشان را بیان کنند و در واقع خواسته های این گروه از دانش آموزان سرکوب می شود تلاطم های درونی آنها را به سمت خود زنی می کشاند و از سوی دیگر وقتی در گروه های دوستی قرار می گیرند که این کار تایید می شود بیشتر به سمت خودزنی گرایش پیدا می کنند.

وی با اشاره به اینکه این موضوع در دو حالت ممکن است به وجود بیاید ادامه داد: گاهی این دانش آموزان وارد رابطه دوستی با فردی می شوند که برای آنکه توجه بیشتری را به سمت خود جلب کنند اقدام به این کار می کنند از سوی دیگر نیز گاهی روابط خوبی هم وجود دارد اما خودزنی رخ می دهد که افراد عشق و علاقه خود را نسبت به هم نشان دهند
خطر در میان دانش آموزن معمولی

اما ماجرا به همین جا ختم نمی شود موضوع این جا است که این مساله در بین دانش آموزان عادی هم گاهی گزارش می شود و این اتفاق وقتی رخ می دهد که دانش آموزی می خواهد مورد تایید دوستانش قرار بگیرد و یا با پیروی از لیدر های این کار در مدارس بخواهند سرکوب ها و مشکلات خانوادگیشان را در خودشان کم کنند. متاسفانه شبکه های اجتماعی نیز در ترویج این کار بی تاثیر نیستند و گاهی انتشار عکس از زخم هایی که در این صفحات منتشر می شود سایرین را نیز به این کار ترغیب می کند.
این بار غرب بی تقصیر است

برخی معتقدند که بیشتر مواردی که در داخل کشور رخ می دهد تاثیر آموزه های غربی است اما مصطفی اقلیما معتقد است که خودزنی دانش آموزان هیچ شباهتی به تاثیر برنامه های غربی ندارد.

این روان شناس به موج گفت : نوع خشونت ها در جوامع غربی با آنچه که این روزها شاهد آن هستیم متفاوت است به این معنا که مثلا در اخبار و گزارش های خشونت در میان دانش آموزان اروپایی گاهی می بینیم که دانش آموزی اسلحه دست گرفته است و تعداد زیادی از دیگران را می کشد و یا جدیدا ماجرای بازی نهنگ آبی خبرساز شد اما این نوع خشونت مساله ای جدید است که کمتر در جایی دیده شده است.

وی معتقد است این معضل آنقدر ریشه‌ای است که حل کردنش کار آسانی نیست. آنقدر باید همکاری اولیای مدرسه و خانواده درست باشد که بتواند این موضوع را حل کند. متاسفانه مشاوره‌های ما در مدارس از سطح علمی بالایی برخوردار نیستند و در بهترین حالت آدم های خوبی هستند و محبت و رازداری آنها می‌تواند تاثیرگذار باشد. این مشکل یک مشکل چندوجهی است اما قلب این ماجرا در دل خانواده‌ است. با این وجود نمی توان از نقش مدرسه در این معضل مهم غافل شد موضوعی که مدارس می توانند با برنامه ریزی آن را کاهش یا با عدم مدیریت آن را افزایش دهند.
اولین مورد نیست و آخری هم نخواهد بود

اقلیما در ادامه افزود:‌ این اولین معضلی نیست که آموزش و پرورش با آن درگیر است اما یکی از راه هایی است که نشان از خلا راه های امن برای رسیدن دانش آموزان به آرامش است. در واقع وقتی دختر نوجوان از ابراز وجود محروم می شود به دنبال راهی برای ابراز وجود می گردد. هر چند که بعد از گذشت چند صباحی همین رد تیغ و چاقو روی دست موضوعی است که برای همین دختران ناخوشایند خواهد بود.

وی با اشاره به اینکه دیگر نوع تفکر دانش آموزان کنونی با دانش آموزان سابق متفاوت شده است در ادامه تاکید کرد :متاسفانه افزایش توجه به پسران در جامعه کنونی ما سبب می شود که دختران بخواهند مانند مردان رفتار کنند، لباس بپوشند و برخورد کنند. آنها دیگر نمی خواهند با هر مشکلی گوشه ای بنشینند و اشک بریزند دلشان می خواهد به قول معروف مثل یک مرد بایستند و به همین دلیل رفتارهای مردانه را در راس کارهای خود قرار می دهند گاهی از شدت ناراحتی مشت به دیوار می زنند و گاهی با تیغ به جان خودشان می افتند.

اما مساله بد اینجا است که مدیران مدرسه برای آنکه امتیاز مدرسه شان کاهش پیدا نکند از انعکاس چنین مواردی به آموزش و پرورش جلوگیری می کنند.

وی با تاکید بر اینکه معلمان پرورشی که وظیفه اصلی آن ها در مدارس ایجاد ارتباط موثر با دانش آموزان بوده امروز به حاشیه رانده شده و اغلب دروس آن ها جدی گرفته نمی شود، افرزود:‌ کمتر مدارسی هم پیدا می شود که مشاوری برای همه دانش آموزان داشته باشند تا دانش آموزان هر زمان که بخواهند به او مراجعه کنند.
همه چیز در کشور سیاسی شده است

این روان شناس در ادامه افزود :‌ متاسفانه همه چیز در کشور ما سیاسی شده است و مدارس و آموزش و پرورش نیز از این مساله مستثنی نیستند و به همین دلیل است که این مساله زیر پوستی وسیع تر می شود

وی در ادامه گفت :‌ متاسفانه چارچوب شکسته فرهنگ در دبیرستان های دخترانه در مرکز به دبیرستان های شهرهای اطراف به دبیرستان های شهرستان ها می رسد و سرعت انتشار این ضد فرهنگ در مدارس بسیار بیشتر از سرعت برگزاری جلساتی برای رفع این معضل فرهنگی در معاونت پژوهشی آموزش و پرورش است.

متاسفانه در آموزش و پرورش ریشه های پرورش در حال از بین رفتن است و ادعا می کند که طرح های اساسی خود را از یونسکو دریافت می کند در حالی که اجرای طرح های اساسی مورد تایید کارشناسان داخلی می تواند جلوی بحران ها را در زیر پوست شهر بگیرد.