چرا تمام این بازیگران کچل هستند؟!
کارگردان نمایش «محفل بی‌عاری» تاکید دارد: این اثر که به موضوعی تاریخی اشاره دارد، با هدف ایجاد فضایی تجربی و مدرن براساس داستانی ایرانی اجرا شده است.
طبق گزارش رسیده در طول تاریخ قدرتمندان برای رسیدن به جایگاه مورد نظر خود، گاهی دست به اقداماتی غیر انسانی می‌زندند و یکی از این اقدامات که در تاریخ ایران به ثبت رسیده است، اخته کردن برخی از افراد به بهانه‌های مختلف بوده که بی‌شک آسیب‌های روحی و جسمی زیادی به فرد وارد می شده است.
سیاوش بهادری‌راد در نمایش «محفل بی عاری» که آن را در تئاترشهر روی صحنه دارد به این موضوع پرداخته و درباره آن توضیح می‌دهد: یکی از دلایل اجرای «محفل بی‌عاری» این بود که می‌خواستیم به خودمان ثابت کنیم و برایمان تجربه شود که حتماً لازم نیست برای ایجاد فضای تجربی و مدرن به سمت داستان‌های غیر ایرانی و بی‌هویت جغرافیایی برویم چرا که می‌توانیم داستان‌های ایرانی را در فضای مدرن روایت کنیم.
او اضافه می‌کند: البته یک سری تجربیات در مورد داستان‌های تاریخی ایران به این صورت اجرا شده اما هم بسیار کم بوده و هم خیلی از آن‌ها درگیر المان یا خرده‌کاری‌های کلیشه‌ای بودند. این نکات از دلایلی بود که می‌خواستیم با داشتن دستمایه تاریخی و ایرانی به سمت فضای تئاتر جدید برویم.
وی ادامه می‌دهد: شیرازه اصلی داستان، موضوع بسیار جذابی بود، یعنی برخلاف انتظار کلیشه‌ای که با شنیدن داستان‌های تاریخی همه منتظر دیدن المان‌های قاجاری در لباس و فرم و فضا هستند، موضوع اخته‌هایی که هیچ‌وقت دیده نشدند و زندگی کابوس واری داشتند جالب بود؛ خواجه‌هایی که در زندگی‌شان طعم یک‌لحظه حق‌داشتن را نچشیدند.
او یادآوری می‌کند: خواجه خسرو زند آخرین بازمانده سلسله زندیه فرزند لطفعلی‌خان زند که قرار بوده بعد از پدرش شاه شود، بعد از کشمکش‌ها و حوادثی که به واسطه آقامحمدخان برای تشکیل سلسله قاجار رقم خورد، مورد برخورد وحشیانه‌ای قرار گرفت و اخته شده در کاخ قاجار محبوس شد تا به نوعی از خاندان زند انتقام‌جویی شود. به این ترتیب چنین شاهی در این وضعیت از بالاترین رتبه اجتماعی به نازل‌ترین رتبه افول می‌کند، به این ترتیب این سرکوب حق انسانی و اجتماعی برایم سوژه جالب‌توجهی بود و فکر کردم می‌توانیم روی آن کارکنیم.
او در ادامه در مورد ادامه اقداماتی مثل اختگی افراد خاطرنشان می‌کند: نمی‌دانم که هنوز کسانی هستند که چنین کاری می‌کنند یا نه. فکر می‌کنم شاید در شرایط خیلی قبیله‌ای و بومی و نقاطی که فرهنگ پیشرفته‌ای ندارند، این معضل هنوز وجود داشته باشد.
کارگردان نمایش «محفل بی‌عاری» در مورد طراحی صحنه و لباس و گریم نمایش هم توضیح می‌دهد: تنها چیزهایی که درصحنه و فضای خالی بلک باکس دیده می‌شود، سریر پادشاهی دفرمه شده‌ای است که شاید شبیه هر چیزی هست به‌جز سریر شاهی که می‌تواند نماد قدرت پادشاه و نویدبخش خوشی برای او باشد. این سریر درصحنه بیشتر خشن است و نماد اتفاقاتی می‌تواند باشد که بر اخته‌ها تحمیل‌شده است. لباس‌های بازیگران هم پوشش ساده‌ای است که می‌تواند تنه بزند به هر پیشخدمتی در هر عصری، اما المانی در آن به کار نبرده‌ایم که مرتبط با دوره خاصی باشد.
او می‌افزاید: در مورد ظاهر بازیگران و گریم هم بازیگران همگی کچل هستند که به خاطر ماهیت اختگی و سیستم فیزیکی اخته‌ها در این نمایش اینطور به تصویر کشیده شده‌اند. به دلیل ماجرای آخر دوره زندیه که در کرمان آقا محمدخان چشم‌ها را درمی‌آورد، همه بازیگران با لنز یخی، چشم‌های یخ‌زده‌ای دارند و گریم که صورت آن‌ها را هرچه سردتر می‌کند بر اساس شخصیت‌شان طراحی شده است.
نمایش «محفل بی عاری» به نویسندگی و کارگردانی سیاوش بهادری راد ساعت ۲۰، مدت زمان ۶۰ دقیقه و قیمت بلیت ۲۰ هزار تومان هر شب در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر به صحنه می‌رود و عرفان ابراهیمی، الهه افشاری، الاهه بخشی، مجتبی رجبی، علیرضا ساوه درودی، مهرداد مصطفوی، پرهام یداللهی به عنوان بازیگر در این اثر بازی می‌کنند.
