«تکنولوژی دیجیتال» چگونه صنعت راه‌آهن را متحول خواهد کرد؟

شماری از رسانه‌های آینده‌پژوه نوشته‌اند که تکنولوژی دیجیتال می‌تواند راه‌آهن و به خصوص تعمیر و نگهداری مسیرهای ریلی را با تحول اساسی مواجه کند.

این که چگونه فن‌آوری‌های جدید و رویکرد سیستمی می‌توانند نوعی تحول اساسی در زیرساخت‌های ریلی به وجود آورده و مدیریت دارایی راه‌آهن بهبود بخشند؛ یکی از مسایل مهم روزگار امروز است.

روشی که دارایی‌های زیرساختی ریلی طراحی، تحویل و نگهداری می‌شوند، در چند ده سال گذشته تغییر کرده- و این اتفاق به لطف معرفی فن‌آوری‌های جدید به وجود آمده است.

پذیرش گسترده ابزارهای دیجیتال توسط صاحبان دارایی‌های ریلی و زنجیره‌های تامین آن‌ها نشان می‌دهد که بخش راه‌آهن مزایایی را که ابزارهای دیجیتال می‌توانند ارائه دهند، به خوبی می‌شناسد و تائید می‌کند. با این حال، تکامل مداوم فن‌آوری‌ها و معرفی تکنولوژی‌های جدید، این صنعت را در مسیر چالش‌های پرشماری قرار می‌دهد که چگونه از حداکثر مزایای این روند برخوردار شود.

پردازش داده‌های در دسترس برای ارائه نوعی دیدگاه و نگرش و تصمیم‌گیری آگاهانه یکی از چالش‌های این روند شناخته می‌شود.

با این که جمع‌آوری داده‌ها در این بخش افزایش یافته است، اما هنوز سؤالاتی در این مورد وجود دارد- که آیا از داده‌های موجود به اندازه کافی می‌توان برای تأثیرگذاری بر تصمیم‌سازی استفاده کرد یا نه. با توسعه دستاوردهای دوگانه دیجیتال و متاورس، کارشناسان صنعت ریلی در حال بررسی این موضوع هستند که آیا این فن‌آوری‌ها می‌توانند برای بهبود زیرساخت‌ها و نگهداری از دارایی‌ها استفاده شوند؛ یا این‌که رویکرد سیستمی بهترین راه برای دستیابی به آن است.

رویکرد سیستمی

رویکرد سیستمی زیرساخت‌ها را به عنوان یک شبکه پویا و به هم پیوسته- نه یک سری اجزای متفاوت- می‌بیند. به باور کارشناسانی که دغدغه چنین بحث‌هایی را دارند، اتخاذ چنین رویکردی می‌تواند تحویل زیرساخت‌ها را بهبود بخشد.

در طول بحث‌هایی که در این زمینه صورت گرفته، این نتیجه حاصل شده که این رویکرد شکستن مرزهای سنتی و ارائه پروژه‌های زیربنایی خاصی را امکان‌پذیر می‌سازد که انعطاف‌پذیرتر، سازگارتر و همسوتر با نیازهای عمومی هستند.

مزیت دیگر رویکرد سیستمی این است که تجزیه و تحلیل کل‌نگر پروژه‌های زیرساختی به تصمیم‌گیرندگان کمک می‌کند به درک جامعی از پیامدهای بالقوه تصمیمات‌شان دست یابند.

ماهیت ریشه‌دار متدهای زیرساختی می‌تواند نوعی مقاومت در برابر تغییر ایجاد کند. هم‌چنین روی این موضوع یک توافق کلی وجود دارد که پیاده‌سازی یک رویکرد سیستمی به یک تیم رهبری بسیار آگاه نیاز دارد که قادر به تصمیم‌گیری بلندمدت و آینده‌نگرانه باشند.

تصمیمات داده‌محور

برای این‌که تصمیمات درستی برای دارایی‌های زیرساختی ریلی در طول چرخه عمر آن گرفته شود، دست‌اندرکاران باید تا حد امکان آگاهی‌های لازم را داشته باشند. یکی از نتایجی که در بحث‌های ایجاد شده در مورد تصمیمات داده‌محور به دست آمده، این بوده که در بخش ریلی «داده‌های مختلف، زیاد؛ اما اطلاعات کافی، ناچیز» است.

این بخش به طور فزاینده‌ای از حس‌گرها و سایر فناوری‌ها برای جمع‌آوری داده‌ها برای مدیریت دارایی‌های خود استفاده می‌کند. این منجر به انباشت حجم بالایی از داده‌ها شده که حجم زیاد آن‌ها مانع از شکل‌گیری بینش مفید می‌شود.

کی از کارشناسان این حوزه می‌گوید که «ما در این حوزه آن‌قدر داده داریم که به دلیل حجم منابع، زمان و تلاش زیادی نیاز دارند و همین هم باعث شده که نمی‌دانیم چگونه می‌توانیم از آن‌ها استفاده کنیم».

یکی دیگر از کارشناسان نیز می‌گوید که داده‌های بی‌کیفیت مانع دیگری برای استفاده از این اطلاعات برای تصمیم‌گیری است.

برخی استفاده از هوش مصنوعی را راهی برای کسب بینش بهتر- از داده‌های جمع‌آوری‌شده در این صنعت- می‌دانند. اما حتی آن‌ها هم تاکید دارند که کیفیت داده‌ها باید قبل از این راه حل بهبود یابد

دوقلوهای دیجیتال

شرکت‌های این بخش روی فن‌آوری دوگانه دیجیتال سرمایه‌گذاری کرده‌اند؛ زیرا این فن‌آوری به عنوان ابزاری جلوه می‌کند که می‌تواند نحوه طراحی و ارائه پروژه‌های زیرساختی را بهبود بخشد.

یکی از راه‌هایی که دوقلوهای دیجیتال می‌توانند طرح‌ها را بهبود بخشند، افزایش ارتباط بین طراحان و پیمانکاران در مرحله طراحی است. کارشناسان در این زمینه استدلال می‌کنند که این موضوع ساخت‌پذیری و کاهش تولید کربن را تضمین می‌کند.

متاورس

متیو بال نویسنده کتاب «متاورس چگونه همه چیز را متحول خواهد کرد» متاورس را «شبکه‌ای با مقیاس وسیع و قابل تعامل از جهان‌ها و محیط‌های مجازی سه‌بعدی» تعریف می‌کند که «در زمان واقعی ارائه شده و می‌تواند به طور همزمان و مداوم توسط تعداد بسیار نامحدودی از کاربران تجربه شود».

گرگ دمچاک مدیر ارشد آزمایشگاه نوآوری دیجیتال سیستم‌های بنتلی می‌گوید که بیشتر فناوری «متاورس زیرساختی»- شامل معماری ابری، موتورهای بازی و هدست‌های واقعیت مجازی- در حال حاضر در دسترس است؛ اما باید به گونه‌ای به کار گرفته شوند که ارزش ارائه کنند.

هدست‌های واقعیت مجازی قبلاً در بخش ساخت و ساز استفاده شده‌اند. این فن‌آوری البته چند کاربرد دیگر نیز دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به اهداف آموزشی اشاره کرد.

از این نظر فن‌آوری متاورس می‌تواند برای آموزش ایمن مفید باشد. در واقع این فن‌آوری از تصادفات شبیه‌سازی شده برای جلوگیری از وقوع آن‌ها در واقعیت استفاده می‌کند.

یکی دیگر از کاربردهای مفید بالقوه فن‌آوری متاورس، تمرینات دیجیتالی برای تعمیرات دارایی‌های زیرساختی است، به طوری که تیم‌های مختلف از آن‌چه قرار است انجام دهند آگاه باشند.

اتخاذ این فن‌آوری‌ها و تغییر رویکرد سیستمی می‌تواند تأثیر مثبتی بر تحویل پروژه و مدیریت دارایی داشته باشد، اما مستلزم تغییراتی اساسی در عملکرد صنعت است.

شفقنا