258 میلیون نفر از جمعیت جهان مهاجر بین المللی هستند
دبیرکل سازمان ملل متحد در گزارشی که در نیویورک انتشار یافت متذکر شد که مهاجرت واقعیتی در حال گسترش در جهان است و گفت: زمان برای مذاکره درباره لزوم همکاری در این مورد گذشته و مدیریت مهاجرت یکی از آزمون‌های مبرم و بزرگ دوران ما در زمینه همکاری بین المللی است.
به گزارش ایسنا، گزارشی با عنوان “مهاجرت را برای همه کارآمد سازید” پنج شنبه 11 ژانویه 2018 برابر با 21 دی ماه جاری به وسیله دبیرکل سازمان ملل متحد به منظور کمک به فرایند توسعه “پیمان جهانی برای مهاجرت ایمن، قانونمند و منظم” به مجمع عمومی سازمان ملل ارائه شد.
این گزارش دیدگاه دبیرکل را از همکاری سازنده بین المللی و ارزیابی مدیریت بهتر مهاجرت برای بهره مندی همگان یعنی خود مهاجران، جوامع میزبان و جوامع مبدأ آنان، ارائه می دهد.
آنتونیو گوترس تاکید می‌کند”مهاجرت موتور رشد اقتصادی، ابتکار و توسعه پایدار است”. در این گزارش آمده با وجود چالش های موجود، مهاجرت از نظر اقتصادی و اجتماعی هم برای مهاجران و هم جوامع میزبان سودمند است و پیمان جهانی برای کشورهای عضو ملل متحد فرصتی به منظور به حداکثر رساندن این منافع در حل چالش های مهاجرت ارائه می دهد.
در این گزارش آمده، تقریبا 258 میلیون به عبارتی 4 . 3 درصد از جمعیت جهان مهاجر بین المللی هستند که انتظارمی رود این میزان افزایش یابد. در حالیکه اکثریت مهاجران بین کشورها به گونه ای ایمن، قانونمند و منظم در حال جابه جایی هستند و اقلیت قابل توجهی از آنان با خطر تهدید مرگ روبه رو هستند.
بر اساس گزارش سازمان ملل متحد، حدود شش میلیون مهاجر در دام کار اجباری افتاده اند و میزان بزرگ جا به جایی مهاجران و پناهندگان در مناطقی شامل “ساحل” و “آسیای جنوب شرقی” موجب ایجاد بحران عمده انسانی شده است. این گزارش “پیمان جهانی” را فرا می خواند تا خط مشی ویژه ای برای حل این مشکل ارائه دهد.
در گزارش مزبور به مسئله منافع اقتصادی مهاجرت نیز اشاره شده و مهاجران 85 درصد درآمد خود را در کشور میزبان هزینه کرده و 15 درصد باقی را به کشور مبدأ ارسال می نمایند. همچنین در 2017 مهاجران به تنهایی تقریبا 600 میلیارد دلار به کشور های خود پول حواله کردند که سه برابرمیزان همه کمک های توسعه ای است. زنان که 48 درصد همه مهاجران را در جهان تشکیل می دهند بخش بیشتری از درآمد خود را نسبت به مردان به کشورهای مبدأ ارسال کردند ولی در عین حال با سیاست های محدود کننده کاری و سنت های استخدامی بیشتری نسبت به مردان روبه رو هستند که موجب محدویت درآمد اقتصادی و کمک اجتماعی آنان می گردد. از کشورهای عضو خواسته می شود برابری جنسیتی همچنین اشتغال زنان و دختران را به عنوان عامل اصلی “پیمان جهانی” ترویج نمایند.
