گم شدن نیازهای حیاتی مردم ایران در انبوه شعارهای انتخاباتی/ چرا نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری بیشتر از اقتصاد می گویند؟

تنها 17 روز دیگر تا برگزاری سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری باقی مانده و در این فضا 7 نامزد تأیید صلاحیت شده انتخابات در حال رقابت و تشریح برنامه های خود برای کسب حداکثری آراء مردمی هستند؛ برنامه هایی که از قرار معلوم بیشتر حول محور مسائل اقتصادی تنظیم شده و کمتر به دیگر مسائل توجه دارد.

«بازتاب»، در مدت زمان حدوداً یک هفته ای که از زمان آغاز رقابت های انتخاباتی می گذرد، 7 نامزد تأیید صلاحیت شده انتخابات به صورت پیوسته با طرح و ارائه شعارهای اقتصادی تلاش کرده اند تا اقبال بیشتری را متوجه خود کرده و گوی سبقت را از دیگر رقبا بربایند.

در چنین فضایی مشاهده می شود که پرداختن به برخی وعده و شعارهای پولی و اقتصادی مثل افزایش یارانه، پرداخت حقوق به زنان خانه دار، پرداخت وام 500 میلیونی به زوج های جوان، اصلاح ساختار بورس، مبارزه با حقوق های نجومی و… در کانون توجه نامزدهای انتخاباتی قرار دارد.

همچنین از سوی دیگر نیز دیده می شود که اکثر نامزدها به دنبال این هستند تا ضمن انتقاد از سیاست های اقتصادی دولت های یازدهم و دوازدهم خود و دولت شان را دارای صلاحیت های لازم برای رفع سوء مدیریت های اقتصادی در سال های اخیر معرفی کنند.

به طور مثال محسن رضایی- یکی از نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری گفته است که علاوه بر پرداخت حقوق به زنان خانه دار، همچنین ماهانه 450 هزارتومان به 40 میلیون نفر از شهروندان پرداخت خواهد کرد.

امیر حسین قاضی زاده هاشمی نیز در این چارچوب گفته است که در صورت پیروزی به زوج های جوان ایرانی 500 میلیون تومان بابت اشتغال، ازدواج و مسکن پرداخت خواهد کرد.

دیگر نامزدها نیز به فراخور یا در این ارتباط وعده داده اند و عمده شعارهایشان در این چارچوب دسته بندی می شود و یا نسبت به نقد برنامه های اقتصادی دولت های یازدهم و دوازدهم تأکید داشته اند و عموماً به دیگر حوزه و چالش ها ورود نکرده اند. 

هر چند به واسطه تشدید مشکلات اقتصادی در سال های اخیر و اسارت اکثریت شهروندان جامعه در این مشکلات، اتخاذ چنین مواضع و رویکردهایی از سوی نامزدهای انتخاباتی دور از انتظار نیست، اما از آنسو یک واقعیت تلخ این است که بسیاری از نیازهای حیاتی و ضروری شهروندان در این فضا نادیده گرفته شده است.

مسائل و مشکلاتی مثل آلودگی هوا، ویروس کرونا، بحران آب و خشکسالی، بحران در تأمین انرژی، حقوق شهروندی، مسائل و چالش های فرهنگی، آسیب های اجتماعی، مشکلات علمی و پژوهشی، اشکالات زیرساختی در حوزه آموزش و پرورش، فضای مجازی و… از جمله موضوعاتی است که در برنامه و شعارهای انتخاباتی نامزدها کمتر به چشم می خورد.

آنقدر که بسیاری از کاربران نیز در شبکه های اجتماعی نسبت به این موضوع حساس شده و به آن واکنش نشان داده اند.

واقعیت این است که هر چند اقتصاد و معیشت اکنون به دغدغه اصلی بسیاری از شهروندان ایرانی بدل شده است، اما این موضوع نمی تواند و نباید عاملی باشد برای اینکه نامزدهای انتخاباتی از بسیاری از مشکلات جدی جامعه که حیات میلیون ها شهروند را به چالش کشیده است، غافل شوند.

در صورتی که بر اساس شعارهای نامزدها بخواهیم برداشت کلی داشته باشیم، این یعنی آنها برای بسیاری از دیگر مشکلات جامعه که اینجا به آنها اشاره شد فکر جدی و اساسی نداشته اند و این می تواند تازه ابتدای بروز هزاران مشکل بزرگ دیگر در دولت آینده باشند.

بر اساس همین لازم است تا شهروندان و افکار عمومی هوشمندانه و با دقت نظر بیشتری برنامه های انتخاباتی نامزدها را دنبال کنند و در نظر داشته باشند که پرداخت صرف نامزدها به مسائل اقتصادی و بی توجهی آنها به دیگر حوزه ها نه تنها نقطه قوتی محسوب نمی شود، بلکه می تواند یک نقطه ضعف بزرگ قلمداد شود.