گزارش تصویری از یک زدوخورد بی صدا در آسیا!

این یک ستون جدید با روایت خود عکاس از اتفاقیست که آن را در حاشیه یک مسابقه فوتبال گرفته و مرور آن با توجه به نقطه دید متفاوت عکاس برای شما جالب خواهد بود. اولین گزارش تصویری مربوط به زمانیست که او در امارات در فاصله‌ای دور از نیمکت پرسپولیس ناگهان متوجه یک اتفاق جالب در قسمت دیگری از ورزشگاه می‌شود و لنز را روی نقطه التهاب زوم می‌کند.روایت خیرخواه را از این اتفاق بخوانید.

شاید خیلی‌ها اشپیتیم آرفی را با شادی گل جنجالی‌اش برابر استیل آذین و تمسخر مصدومیت سوشا مکانی به خاطر داشته باشند اما برای من این فریم‌های جنجالی از درگیری این مهاجم آلبانیایی و علیرضا محمد در اردیبهشت ۱۳۹۰ به یاد ماندنی‌تر بود و هست.

9 سال پیش و جایی که پرسپولیس در گروه C با تیم‌های الاتحاد عربستان ، بنیادکار ازبکستان و الوحده امارات همگروه بود در نهایت با یک ناکامی بزرگ به کار پایان داد و در این گروه چهارم شد!

این اولین عکس‌نوشت شخصی‌ام در سایت ورزش سه خواهد بود و زین پس‌ سعی می‌کنم روزانه یکسری گزارش‌های تصویری کمتر دیده شده از عکاسی سال‌های دورم که بیشتر حس نوستالژی دارد را منتشر کنم. ‌قبل از توضیح عکس‌های زیر بهتر است این را اضافه کنم که از همان ابتدای عکاسی ورزشی یکسری معیارها را برای خودم در نظر گرفتم تا سعی کنم در طول یک مسابقه ورزشی آن را به حالت اجرا برسانم. در واقع مهمترین عامل در عکاسی من، ثبت تصاویر از ستاره آن مسابقه یا حواشی(فیچر) هر مسابقه است. اولین تجربه خارجی‌ام در‌ از‌ یک تورنمنت مهم آسیایی مصادف شد با یک بازی تشریفاتی از دو تیم‌ حذف شده از گروه C مسابقات لیگ قهرمانان آسیا در سال ۲۰۱۱ میلادی. دیداری بین دو تیم پرسپولیس و الوحده امارات که هر دو تیم شانس صعود به مرحله بعدی لیگ قهرمانان را از دست داده بودند.

به گزارش ورزش سه،به همراه کاروان پرسپولیس به عنوان عکاس روابط عمومی باشگاه به ابوظبی اعزام شدم و روز مسابقه همونطور که پیش‌بینی میشد یک بازی بی‌روح از بازیکنان بی‌انگیزه هر دو تیم شاهد بودم. در هر دو نیمه به انتظار شکار عکسی خاص از علی دایی به عنوان سرمربی پرسپولیس در کنار زمین بودم ولی در طول ۹۰ دقیقه بر خلاف همیشه هیچ عکس‌العمل ویژه‌ای از شهریار فوتبال ایران رخ نداد و تنها در نیمه دوم به دستیارانش دستور تعویض می‌داد. در حالیکه که کم‌کم از این بازی کسل کننده خسته می‌شدم که در دقیقه ۷۴ اشپیتیم آرفی صاحب موقعیت خطرناک شد ولی بی دقت توپ رو خارج از چهارچوب دروازه فرستاد و آن را از دست داد. پشت سر من وحید هاشمیان، ابراهیم‌شکوری و‌علیرضا محمد در حال گرم کردن بودن و یکی از آنها که از این موقعیت‌سوزی اشپیتیم شاکی بود بر سر اون داد فریاد کرد و گفت “فوتبال یادت رفته بهتره دیگه بازی نکنی!”
آرفی با همان عصبانیت و بعد از حسرت از همان پشت خط طولی زمین چند جمله کوتاه گفت تا آغازگر یک تنش جدی بعد از مسابقه در رختکن باشیم؛ این البته پیش بینی من بود و بنا به تجربه‌ای که پیش از این داشتم یا شنیده بودم معمولا فوتبالیست‌ها در چنین فضایی از رختکن به عنوان مکانی برای خالی کردن این فشار و استرس سود می‌برند و گاها هم شاهد درگیری لفظی و حتی فیزیکی هستیم.

ولی بر خلاف پیش‌بینی من، تعویض سوم پرسپولیس خیلی زود انجام شد و وحید هاشمیان دقیقه ۷۶جایگزین اشپیتیم آرفی شد؛ با اتفاقاتی که پیش از این تعویض و در زمان از دست دادن موقعیت گل توسط مهاجم پرسپولیس و همچنین درگیری لفظی پشت دروازه شاهد بودم با دوربین لحظه لحظه خروج اشپیتیم و نزدیک شدن به نیمکت را دنبال می‌کردم و با شات‌های پیاپی دنبال فریم خاص از این تعویض بودم. این فریم‌ها در حال حاضر حاصل درگیری کوتاه و یا به قول خودم درگیری چند ثانیه‌ای با ظرافت خاص و بی سر و صدا بود بین اشپیتیم و علیرضا محمد بود که به شکلی عجیب حتی علی دایی و دستیارانش هم متوجه آن نشدند. موضوعی که برای خودم هم جالب و عجیب بود که چطور دستیاران علی دایی حداقل متوجه این درگیری و گرد و خاک کوتاه روی نیمکت نشدند و واکنشی به آن نداشتند.

شاید اما نکته عجیب‌تر انتشار این تصاویر بود. موضوعی که اتفاقات و واکنش‌های تندتری نسبت به آن درگیری در سکوت را در پی داشت. واکنش‌های عجیب و غریبی که البته بعد از سال‌ها ختم به خیر شد.

در این روزهای خاص که فرصت سرک کشیدن به خاطرات برای همه ما بیشتر وجود دارد، سعی می‌کنم از آلبوم خاطرات دوران کاری‌ام تصاویر جالب‌تری را در قالب چنین گزارش‌هایی در ورزش سه در اختیارتان قرار دهم و امیدوارم همراهی کنید.