گرفتاری های جدی اسرائیل در جنگ غزه

پایگاه خبری العربی جدید در گزارشی می نویسد:

حتی اگر ایده‌آل‌ترین سناریو برای اسرائیل یعنی تصرف نوار غزه را هم در نظر گیریم، رژیم اسرائیل نمی تواند کنترل این منطقه را به دست تشکیلات خودگردان که با اسرائیل همکاری دارد، بسپارد. دلیل این مساله نیز این است که این تشکیلات چه از حیث امنیتی و چه سیاسی، از مقبولیت چندانی در نوار غزه برخوردار نیست و البته که هسته های نزدیک و مرتبط با حماس نیز می توانند چالش های جدی را برای آن ایجاد کنند.

بازتاب– بازگشت اسرائیل و نوار غزه به دوره قبل از اجرای عملیات طوفان الاقصی، دیگر امکان ندارد. تاکنون بیش از 1500 اسرائیلی کشته و بیش از 3500 تن دیگر نیز زخمی شده اند و البته که ده ها اسرائیلیِ دیگر نیز اسیر شده‌اند. در جبهه مقابل هم قریب به 4 هزار فلسطینی کشته شده و حدودا 1 میلیون نفر دیگر نیز به واسطه حملات گسترده هوایی اسرائیل به نوار غزه، از خانه و کاشانه خود آواره شده اند. در این بحبوحه، ارتش اسرائیل از قریب الوقوع بودنِ حمله زمینی خود به نوار غزه نیز خبر می دهد. معادله ای که می تواند یک نبرد و درگیریِ به معنای واقعی کلمه خونین را رقم بزند.

واقعیت این است که اسرائیل حتی اگر از تمامی توانمندی های مدرن خود در جریان حمله زمینی به غزه استفاده کند، باز هم با شمار قابل ملاحظه ای از نیروهای آماده و مصمم فلسطینی رو به ور است که البته امکانات مختلفی را نیز جهت وارد کردن آسیب و تلفات به اسرائیل در دست دارند. در این میان نکته قابل تامل این است که حتی اگر اسرائیل به ظاهر هم در عملیات زمینی در نوار غزه موفق باشد، چشم اندازهای کسب پیروزیِ راهبردی برای آن بسیار مبهم و نامشخص هستند.

حماس یک نیروی برتر و غالب در معادلات منطقه نوار غزه باقی خواهد ماند. نیروها و عناصر این جنبش از نفوذ و حضور قابل توجهی در لبنان و کرانه باختری برخوردارند و می توانند باز هم به مبارزه علیه اسرائیل ادامه دهند. واقعیت این است که اسرائیل هیچ راهبرد روشنی را در رابطه با نوار غزه ندارد و نه می تواند حمله زمینی موثری را به آن انجام دهد و نه اینکه از حملات هواییِ جاری خود علیه آن، دستاوردی را کسب می کنند.

در این میان، حتی اگر ایده‌آل‌ترین سناریو برای اسرائیل یعنی تصرف نوار غزه را هم در نظر گیریم، رژیم اسرائیل مثلا نمی تواند کنترل این منطقه را به دست تشکیلات خودگردان که با اسرائیل همکاری دارد، بسپارد. دلیل این مساله نیز این است که این تشکیلات چه از حیث امنیتی و چه سیاسی، از مقبولیت چندانی در نوار غزه برخوردار نیست و البته که هسته های نزدیک و مرتبط با حماس نیز می توانند چالش های جدی را برای آن ایجاد کنند.

اگر قرار باشد مدل حکمرانی تشکیلات خودگردان در کرانه باختری، به نوار غزه نیز گسترش یابد، چیزی جز ناکامی انتظار آن را نخواهد کشید. جریان مقاومت فلسطین در سال های متمادیِ حضور و تسلط خود به نوار غزه، ساختارهایی را در این منطقه ایجاد کرده که به این زودی ها قابل نابود شدن نیستند. در عین حال، باید توجه داشت که هرگونه تصرف زمینی نوار غزه حامل هزینه های اقتصادی سنگینی نیز برای رژیم اسرائیل و تشکیلات وابسته به آن است که این طیف ها حداقل در شرایط کنونی در موقعیتی نیستند که تبعات این مساله را بپذیرند.

در این میان، اگر اسرائیلی ها مثلا بخواهند که مردم غزه را به سمت صحرای سینای مصر روانه و آواره کنند نیز عملا چالش های سیاسی و امنیتی جدیدی را برای خود ایجاد کرده اند که البته بعید است خودِ دولت مصر نیز پذیرای آن باشد. مجموع این مسائل به این موضوع اشاره دارند که هرگونه تنش و درگیری نظامی، راه حل بحران‌های جاری در درگیریهای فلسطینی ها و رژیم اسرائیل نیست. اسرائیل راهی جز خاتمه دادن به محاصره نوار غزه و اتخاذ رویکردی واقع‌بینانه در رابطه با ملت فسلطین و درخواست های آن ها ندارد.