گبرلو: انتقادم به فردوسی پور از باب توهین نبود

چندي پيش محمود گبرلو مجری سابق برنامه هفت در صفحه اینستاگرام خود نوشت: گزارشگری عادل فردوسی پور در شب مسابقه ایران و مراکش فاجعه بود؛ نشان داد او مدیر و مجری لحظات بحران و هیجان نیست و در مقابل جواد خیابانی چقدر پخته و حرفه ای این لحظه حیاتی رو گزارش کرد.

جوان آنلاین:یکبار دیگه فیلم رو ببینید و کلمات فردوسی پور رو گوش کنید. اولا که اصلا حواسش نبود و تا چند ثانیه اصلا متوجه نشد که قضیه چیه؛ انگار به تلویزیون نگاه نمی‌ کرد و بعد از کلمات بسیار سطحی استفاده کرد… این پسرها! …ای جونم کی ‌روش! و در عوض خیابانی بسیار مسلط هم لحظه گل رو خیلی رسا بیان کرد و هم در لحظه لفظ جهانی رو برای این گل و بازیکنان بکار برد و باز در لحظه به امتیاز بدست آمده هم اشاره کرد … تو استودیو هم عادل اونقدر هیجان کاذب داشت که حتی دریغ از دو کلمه کلام درست و حسابی و همش میگفت “دیگه نباید امشب آگهی پخش کنند” در صورتی که اصلا بحث آگهی نبود، بلکه خبر ساعت ۲۲ باید روتین پخش می‌شد و یا عدم حضور تحلیل گری قوی که کمک حال او باشد؛ مثل صدر عزیز و در مقابل خیابانی و قاسمی زیبا ترین تحلیل را بر زبان جاری ساختند… وظیفه یک مجری در وهله اول کنترل خود و مخاطب در شرایط هیجانی و بحرانی است. از همين رو خبرنگار «جوان ‌آنلاین» گفت و گوی کوتاهی با «محمود گبرلو»، مجری سابق برنامه هفت انجام داده است که در ادامه می‌ خوانیم:

بنده معتقدم عادل فردوسي پور از مجري هاي خوب، با تجربه و با سابقه تلوزيون است اما در اجرا به خصوص در زمان ها و مكان هاي مختلف كه فن مجري گري يك سري شيوه هاي خاص خود را مي طلبد، متاسفانه ايشان از اين شيوه ها استفاده نمي كنند. به عنوان مثال در شرايطي كه مردم شاهد مسابقه اي پر هيجان هستند، با رقيبي سرسخت و قدرتمند و به ويژه اينكه هر آن احتمال شكست بازيكنان ما وجود دارد، مجري گزارشگر ما بايد روحيه اميد و مقاومت را در دل مخاطبان تلوزيون ايجاد كند.

فردوسي پور سابقه طولاني دارد اما در لحظه هيجاني نمي تواند خود را كنترل كند. او در چند بازي قبلي هم همين طور ضعيف عمل كرد. او بهتر بود در لحظه اي كه احساس خطر مي كند از باخت احتمالي تيم خودي، جملاتي كه اميد را در دل مردم زنده نگه مي دارد استفاده كند نه اينكه در اوايل مسابقه مراكش – ايران كه تيم رقيب هم بسيار قدرتمند جلو آمد، عادل احساس اضطراب و نگراني كند و نبايد مثل ديگران حس نااميدي مضاعف را به مخاطبين ميليوني تلوزيون انقال دهد.

در همه دنيا همين بحث وجود دارد و چه قدر هم كه به اين مهم اهميت مي دهند اما متاسفانه مجري هايي همچون عادل با وجود سابقه اي بسيار زياد در اين عرصه انگار هنوز فنون مجري گري را خوب بلد نيستند. مجري نبايد حس منفي و اضطراب به مخاطبين انتقال دهد. البته شايان ذكر است كه رابطه بنده با عادل فردوسي پور، رابطه اي به شدت دوستانه و همكارانه است و هر گونه نقد من، انتقاد از باب تحليل و احترام است نه تهمت و توهين.

متاسفانه برخي هواداران عادل پس از انتشار پست اينستاگرامي من با ارسال كامنت هايي سرشار از توهين و ناسزا بنده را دلخور كردند. به طوري كه انگار فردوسي پور خداي انهاست! هر كسي ممكن است گزارشگر خوب و مطرحي باشد اما بدون شك داراي يك سري ضعف هايي هم هست. ضعف هايي كه بايد از باب تحليل و انتقاد گفته شوند تا اصلاح شود. به نظر من نبايد اينگونه بحث ها را سياسي كرد و طوري جلوه داد كه انگار اتفاق خاصي افتاده است نه اصلا اين طور نيست.

نبايد ما خياباني را مقابل فردوسي پور قرار دهيم. اين ناراحت كننده است كه عادل فردوسي پور به عنوان يك مجري خوب، با تجربه و با سابقه حتي همين 4 سال پيش هم كه ايران در مقابل آرژانتين بازي مي كرد با موضع گيري اي قابل تامل بگويد: كاش هر چه زودتر اين بازي تمام شود!. در بازي در برابر مراكش بگويد: كاش داور سوت پايان را بزند!.
بنده در مجموع معتقدم نگاه فردوسي پور به اجراي بازي هاي مهم و حساس تغيير نكرده و شيوه او براي مجري گري اين قبيل بازي ها مناسب نيست. به نظرم اين ها همه نشات گرفته از گرايشات منفي حاكم در تفكرات عادل است.

برخي از مجري ها در لحظات احساس خطر مي ترسند و برخي ديگر شجاعت دارند. عادل فردوسي پور از همين قبلي مجري هايي است كه در اين لحظات حساس ذهن منفي گرايي اش بسيار شديد است. اميدوارم اين شيوه عادل هر چه سريع تر اصلاح شود.