کشتی‌های یک‌طرفه، تیم‌های خارجی بی‌کیفیت و قهرمانی قابل‌پیش‌بینی
لیگ باشگاه‌های جهان با نتیجه‌ای کاملا قابل پیش‌بینی به اتمام رسید و حالا سوال اینجاست که غیر از پولی که از آن کشتی‌گیران می‌شود، چه کسانی از این گونه مسابقات سود می‌برند؟
پیش از استعفای رسول خادم، برگزاری لیگ جهانی در تقویم فدراسیون کشتی گنجانده شده بود و قرار بود مسابقات 22 و 23 آذر ماه در ایران برگزار شود. بعد از اینکه خادم از سِمت خود استعفا کرد و حمید بنی‌تمیم مسئولیت را برعهده گرفت، گفته شد برگزاری این رقابت‌ها با تعویق مواجه می‌شود تا فرصت کافی برای دعوت از تیم‌ها در اختیار کمیته لیگ و روابط بین‌الملل وجود داشته باشد اما این اتفاق رخ نداد و مسابقات در همان موعد مقرر برگزار شد تا به این شکل آمریکایی‌ها که در سال‌های گذشته حضور خوبی در لیگ جهانی داشتند، نتوانند به ایران بیایند و مسابقات با شرکت تیم‌های باشگاهی از مجارستان، اوکراین، قرقیزستان، گرجستان، هند و ترکیه به انجام رسد.
دو تیم بیمه رازی و ستارگان ساری نیز به عنوان تیم‌های اول و دوم لیگ برتر در این رقابت‌ها حضور پیدا کردند، درحالیکه جنگ بین آنها، جنگ بین «دارا و ندار» محسوب می‌شد. بیمه رازی همچون سال‌های گذشته بهترین‌های کشتی ایران و همچنین دو کشتی‌گیر خارجی را به خدمت گرفت اما ستارگان ساری که در مرحله گروهی از کشتی‌گیر خارجی استفاده کرده بود، برای لیگ جهانی نتوانست هزینه خاصی بکند و با کشتی‌گیران داخلی‌اش روی تشک رفت.
دو تیم در گروه یک با نمایندگان مجارستان و اوکراین هم‌گروه شدند و گروه دیگر را نیز تیم‌های قرقیزستان، گرجستان، هند و ترکیه تشکیل دادند که از بین آنها نماینده ترکیه به فینال رسید. تیم بیمه رازی ابتدا 9 بر یک اوکراین را شکست داد و ستارگان ساری نیز 10 بر صفر از سد مجارستان گذشت. سپس دو تیم در فینال زودرس مسابقات برابر هم قرار گرفتند که شاگردان محسن کاوه 9 بر یک از سد تیم مرتضی قربانی گذشتند.
تیم ستارگان در مبارزه رده‌بندی 9 بر یک پیروز شد و عنوان سومی را از آن خود کرد، قطعا اگر دو تیم ایرانی در یک گروه نمی‌افتادند، رقابت اصلی در فینال بین ستارگان و بیمه رازی بود و با توجه به نتایجی که در بابل رقم خورد، تیم‌های خارجی نیز صرفا سیاهی لشگر لیگ جهانی محسوب می‌شدند.
بیمه رازی که قهرمانی‌اش در این رقابت‌ها از مدت‌ها قبل قطعی بود در فینال نیز در مبارزه‌ای یک‌طرفه 10 بر صفر از سد نماینده ترکیه گذشت، از سد تیمی که در فینال سه کشتی‌گیرش را در اختیار نداشت.
براین‌اساس می‌شود به جرأت اعلام کرد که این مسابقات به لحاظ فنی هیچ سودی برای کشتی ایران نداشت و صرفا با قراردادهایی که بیمه رازی با کشتی‌گیران داخلی منعقد کرد، پولی از آن گوش‌شکسته‌ها شد.
البته فلسفه برگزاری لیگ در همه رشته‌ها شاید بیش از هر چیزی، تزریق پول به بدنه ورزش و درآمدزایی ورزشکاران باشد اما این نمی‌تواند تنها دلیل برگزاری مسابقات باشد و طبیعتا انتظار می‌رود اگر قرار است برای برگزاری چنین مسابقه‌ای این همه هزینه شود، به لحاظ فنی نیز توجیه داشته باشد.
